Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΠΙΖΑΣ (1815—1821).
Μὲ τὴν ὀνομασία αὐτὴ ἐννοοῦμε τὸν προεπαναστατικὸ ὁμιλο (1815) τῆς οἰκίας τοῦ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ἄρχιεπισκὀπου ΟΥΓΓΡΟΒΛΑΧΙΑΣ στὴν ΠΙΖΑ ὅπου μετεῖχαν ὁ Φαναριώτης ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΤΖΑΣ —κυνηγημένος ἀπὸ τοὺς Ὀθωμανούς—μέ τὸν ἀνηψιό του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟ (1819).
Τὸ κύριο γνώρισμα τοῦ ΚΥΚΛΟΥ ΤΗΣ ΠΙΖΑΣ ἦταν ἡ ἀντιπαλὀτητα τους μέ τὴν Οἰκογένεια ΥΨΗΛΑΝΤΗ.
Γι αὐτὸ ὁταν τὸ 1820 ὁ Ἀλ. Ὑψηλἀντης ἀνἐλαβε τὴν ἀρχηγία τῆς Φιλικῆς, ΑΝΤΕΔΡΑΣΑΝ ΣΦΟΡΔΑ φτάνοντας στὸ σημεῖο—ὅπως ἔλεγαν οἱ φῆμες τῆς ἐποχῆς ποὺ ἀναφέρει ὁ ΦΙΛΗΜΩΝ—να σχεδιάζουν ἀκόμα καὶ τὴν δολοφονία μέ δηλητήριο τοῦ Ὑψηλάντη.
Μετὰ τὴν ἦττα στὴν Μολδοβλαχία κατάφεραν εὐσχήμως μέσῳ τοῦ εύφυέστατου ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟΥ , νά ἐξαφανίσουν τὴν ἐξουσία τῶν Ὑψηλάντηδων καὶ τῆς ΦΙΛΙΚΗΣ, ὅταν στὴν Α' ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗ τῆς Πιάδας τὸ 1822, πέρασαν Νόμο περὶ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΜΒΟΛΩΝ ΤΗΣ καὶ ἔτσι ἀπὸ τὴν ΤΡΙΧΡΩΜΗ (κόκκινη—ἄσπρη—μαύρη) σημαία μέ τὸν ΦΟΙΝΙΚΑ τοῦ Ὑψηλάντη ,
ἡ Ἑλλὰς υἱοθέτησε τὴν ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΗ σημαία (παραλλαγὴ τῆς βασιλικῆς σημαίας τοῦ ΚΕΜΠΕΚ) μέ ἔμβλημα τὴν ΓΛΑΥΚΑ, ὑπὸ τὴν δικαιολογία ὅτι τὰ σύμβολα τῶν Φιλικῶν καὶ τοῦ Ὑψηλάντη παρἐπεμπαν στοὺς Ἰακωβίνους καὶ στὴν διεθνῆ ΜΑΣΟΝΙΑ ποὺ ἐνοχλοῦσε τὶς δυνάμεις τῆς ΙΕΡΑΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ.
Στὸν πολιτικὸ τομέα ὡστόσο, οἱ ἰδέες τοῦ Κύκλου τῆς Πίζας ὑπῆρξαν ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΤΑΤΕΣ ·
ὁ Μαυροκορδᾶτος ἦταν θιασώτης τῶν ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ καὶ τῶν ἰδεῶν τῆς ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ (οἱ ὁποῖες βεβαίως ἀποτελοῦσαν ἐπιρροὲς τοῦ Διαφωτισμοῦ καὶ τοῦ Μασονισμοῦ ,βλ. πχ τὴν ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΕΞΟΥΣΙΩΝ, τὴν ΕΚΛΟΓΗ ΑΙΡΕΤΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΚΛΗΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΩΝ κλπ).
Ἀπόρροια τῶν ἀντιλήψεων αὐτῶν εἶναι καὶ τὸ Α' ΣΥΝΤΑΓΜΑ τῆς Ἐπανάστασης ποὺ συνέταξε ὁ ἀναρχίζων ΓΚΑΛΙΝΑ—φίλος τοῦ Μαυροκορδάτου—ποὺ ἦταν ἀπο τά πλέον προοδευτικὰ τοῦ κόσμου (μὲ κύριο γνώρισμα τὴν διπολικὴ ἐξουσία Βουλευτικοῦ,Ἐκτελεστικοῦ κλπ) .
Βεβαίως στὶς ΤΟΤΕ συνθῆκες ὅλα αύτά, Συντάγματα καὶ Ἐθνοσυνελεύσεις, μᾶλλον ΔΙΑΙΡΕΣΑΝ παρὰ ὠφέλησαν τοὺς ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΟΥΣ ἐπαναστατημένους ραγιάδες...
Τελικὰ ὁ Μαυροκορδᾶτος καὶ ὁ Κύκλος τῆς Πίζας κατἐληξαν ἐκφραστὲς τῆς ΑΓΓΛΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, θεωρῶντας —ΑΠΟ ΤΟΤΕ—ὅτι ἡ Ἑλλάς,πολιτιστικά,πολιτικά,οἰκονομικά κλπ ΑΝΗΚΕΙ —ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΗΚΕΙ —ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ καὶ δημοκρατικὴ ΔΥΣΗ κι ὄχι στὴν ΑΠΟΛΥΤΑΡΧΙΚΗ Ἀνατολή (τότε αὐτοκρατορικὴ Ρωσία καὶ Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία).
