Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΤΟ 1914 ΓΙΑ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΟΘΩΜ. ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ.
Ἔχω ἀναφέρει σὲ ἄλλην εὐκαιρία
τὶς ἀρνητικὲς πλευρὲς τοῦ ΕΛ.ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ (πχ. τὰ Κινήματα κατὰ τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος, τὴν πραξικοπηματικὴ δημιουργία μέσῳ ξένων δυνάμεων ξεχωριστοῦ κράτους στὴν Θεσ/νίκη κλπ ) ὅμως ἐδῶ θὰ ἀναφερθῶ στὴν—κατὰ πολλούς— πιὸ μαύρη ὄψη τῆς Πολιτικῆς του (πλεῖστοι τὴν θεωροῦν ὡς τὸ μεγάλο του ἔγκλημα —μαζὶ μὲ τὸ μεγάλο του λάθος, τὴν κατάληψη τῆς Σμύρνης)· πρόκειται γιὰ τὴν ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ ἡ ὁποία ὑπεγράφη στὶς 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ τοῦ 1923 στὴν Λωζάνη , ΠΡΙΝ τὴν ὁμώνυμη Συνθήκη ἡ ὁποία ὑπεγράφη στὶς 24 ΙΟΥΛΙΟΥ 1923.
Σὲ μιάν, λοιπόν, ὁμιλία του στὴν Βουλὴ τὴν 17η ΙΟΥΝΙΟΥ 1930, ἐπ εὐκαιρίᾳ τοῦ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΣΥΜΦΩΝΟΥ ΦΙΛΙΑΣ, ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος λέει τὰ ἑξῆς ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ γιὰ τὶς ἰδέες καὶ τοὺς σχεδιασμούς του ( ἀντιγράφω ἀπὸ τὰ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ) :
" Ἐπίστευα, κύριοι, πρὸ τῶν Βαλκανικῶν Πολέμων, καὶ πολύ πρό,διότι ἤδη κατὰ τοὺς Βαλκανικοὺς Πολέμους τὰ ὄνειρα εἶχον ἀρχίσει νὰ διαλύωνται ὀλίγον, επίστευα ὄτι οὐδεὶς λαὸς εἶχε μεγαλύτερον συμφέρον διὰ τὴν διατήρησιν καὶ τὴν στερέωσιν τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας παρὰ ὁ Ἑλληνικός, καὶ οὐδὲν κράτος εἶχε μεγαλύτερον συμφέρον παρὰ τὸ Ἐλληνικόν, διότι ἓν μέγα μέρος τοῦ πληθυσμοῦ τοῦ Ἔθνους, πολὺ περισσότερον παρὰ τὸ κατοικοῦν τὴν ἐλευθέραν Ἐλλάδα, ἦσαν πολῖται τῆς Αὐτοκρατορίας ἐκείνης, ἐζοῦσαν καὶ εὐημεροῦσαν εἰς αύτήν..
Καὶ ἐὰν ἐξελίσσοντο αἱ σχέσεις ἡμῶν φιλικαὶ ἑκάστοτε, ἡ ἁρμονία τῆς συνεργασίας θὰ ἐπόριζεν εἰς τὰ δύο Κράτη, ἀλλὰ πρὸ παντὸς εἰς τὸ Ἑλληνικόν, τὰς μεγαλυτέρας δυνατὰς ὠφελείας. Διηγήθην, κύριοι βουλευταί, εἰς τὴν Βουλὴν αὐτὴν μετὰ τοὺς Βαλκανικοὺς Πολέμους, ὂτε εἶχον κατακριθῆ ὑπὸ τῶν ρητόρων τῆς ἀντιπολιτεύσεως ὅτι δὲν ἤθελα τὸν δεύτερον Βαλκανικὸν Πόλεμον, διηγήθην, ἀνελθὼν ἐπὶ τοῦ βήματος, ὅτι ἡ κατηγορία τὴν ὁποίαν μοῦ ἀπηύθυναν ἦτο βασιμωτάτη, ἀλλὰ ἀτελής. Δὲν γνωρίζετε ἕνα πρᾶγμα, τοὺς εῑ̓́πα. Δὲν γνωρίζετε ὅτι ἐγὼ δὲν ἤθελον οὔτε τὸν πρῶτον Βαλκανικὸν Πόλεμον. Λοιπόν, ὀφείλω νὰ σᾶς κάμω καὶ αὐτὴν τὴν ὁμολογίαν, διὰ νὰ μπορεῖτε νὰ μὲ κατακρίνετε ἐν γνώσει τοῦ πράγματος.
Διηγήθην τότε ὅτι εἰς τὰς παραμονὰς τοῦ Βαλκανικοῦ Πολέμου, ἓξ μῆνας ἢ ἕνα ἔτος πρίν, ἐπεδίωξα νὰ ἐπιτύχω συνεννόησιν μὲ τὴν Τουρκίαν ἐπὶ τῇ βάσει τῆς ὁποίας θὰ ἐπέτρεπεν αὕτη τὴν εἴσοδον τῶν Κρητῶν βουλευτῶν εἰς τὸ Ἑλληνικὸν Κοινοβούλιον, πρᾶγμα τὸ ὁποῖον εἶχε καταστήσει ἀδύνατον καὶ τὴν κανονικὴν λειτουργίαν τοῦ πολιτεύματος. Δὲν ἐτολμούσαμε νὰ ἀνοίξωμε τὴν Βουλήν, διότι ἤρχοντο οἱ πληρεξούσιοι τῆς Κρήτης καὶ ἐπεχείρουν νὰ εἰσέλθουν βιαίως ἐντὸς αὐτῆς. Ἐπρότεινα νὰ ἐπιτραπῇ αὐτὸ καὶ μόνον καὶ ἡ Ἑλλὰς νὰ ἀναγνωρίσῃ τὰ ἐπὶ τῆς Κρήτης κυριαρχικὰ δικαιώματα τοῦ Σουλτάνου, ὄχι πλέον διὰ μιᾶς σημαίας ἐπὶ τῆς νησίδος τῆς Σούδας, ἀλλὰ διὰ τῆς πληρωμῆς φόρου ὑποτελείας, τὸν ὁποῖον θὰ ἐπλήρωνε τὸ Ἑλληνικὸν Κράτος, διὰ λογαριασμὸν τῆς Κρήτης.
Καὶ τότε ἦτο φυσικὸν ὅτι μετὰ τὴν ἄρνησιν τῆς Κυβερνήσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως νὰ δεχθῆ τὴν πρότασιν ταύτην δὲν ἔμενεν εἰς ἡμᾶς τίποτε ἄλλο, ἀφοῦ ἡ ζωή μας ὡς Κράτους συνταγματικοῦ καθίστατο ἀδύνατος, διότι δὲν μπορούσαμε οὔτε τὴν Βουλὴν νὰ ἔχωμεν ἀνοικτήν, δὲν ἔμενε παρὰ νὰ συμπράξωμεν μετὰ τῶν λοιπῶν Βαλκανικῶν λαῶν διὰ τὸν πρῶτον Βαλκανικὸν Πόλεμον.
Θὰ μοῦ ἐπιτραπῆ άκόμη νὰ ὑπενθυμήσω ὅτι, μετὰ τὸν Βαλκανικὸν Πόλεμον καὶ μετὰ τὴν ἀδιαλλαξίαν τῆς τότε Τουρκικῆς Κυβερνήσεως ἐπὶ τοῦ ζητήματος τῆς κυριαρχίας τῶν νήσων, ἔβλεπα τὴν λαίλαπα ἐπερχομένην, καὶ ὄτε ἡ Τουρκία ἡ τότε ἐζήτησε νὰ ἐξώσῃ ἐκ τοῦ ἐδάφους της τοὺς Ἑλληνικοὺς πληθυσμούς, ἐπρότεινα εἰς αὐτὴν νὰ συντελέσῃ ἡ Ἑλληνικὴ Κυβέρνησις εἰς τὴν μερικὴν τουλάχιστον πραγματοποίησιν τῆς ἀνταλλαγῆς τῶν πληθυσμῶν, ὑπὸ τὸν ἀπαράβατον μόνον ὅρον ὅτι αὐτὴ θὰ ἦτο ἑκουσία, ἀρνούμενος νὰ δεχθῶ, ἀπολύτως, τὴν βιαίαν ἔξωσιν τοῦ πληθυσμοῡ́. Ὑπεσχέθην νὰ άσκήσω ὅλην τὴν ἐπιρροήν μου ὅπως κατὰ τὸ δυνατὸν ἐπιτευχθῆ μερικὴ τουλάχιστον ἀνταλλαγὴ τῶν πληθυσμῶν, διότι ἤθελα νὰ δώσω εἰς τὴν Τουρκίαν, διὰ τῆς ἐκ τῆς συμπράξεώς μου ἐπερχομένης μειώσεως τοῦ ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ ἐν Τουρκίᾳ, τὴν ἀπόδειξιν ὅτι ἡμεῖς δὲν ἐπιβουλευόμεθα τὸ Τουρκικὸν καθεστὼς καὶ εἴμεθα διατεθειμένοι εἰλικρινῶς νὰ δώσωμεν τὸ χέρι.
Θὰ ἐνθυμεῖσθε, ἴσως, ἐπίσης, ὄτι ὄταν ἐπεδόθη τὸ Αὐστριακὸν τελεσίγραφον εἰς Σερβίαν, ἐγὼ εὑρισκόμην εἰς τὸ Μόναχον μεταβαίνων εἰς Βρυξέλλας, ὅπου εἶχεν ὁρισθῆ τόπος συνεντεύξεως μὲ τὸν Μέγαν Βεζύρην τῆς Τουρκίας, διὰ νὰ ἐξεύρωμεν ἐκεῖ τρόπον συνεννοήσεως.
Ἐννοεῖται ὅτι μόλις ἐγνώσθη ἡ κοινοποίησις τοῦ τελεσιγράφου ἔσπευσα νὰ διακόψω τὸ ταξείδιόν μου καὶ νὰ ἐπανέλθω εἰς τὴν Ἑλλάδα, διὰ νὰ μὴ εὑρεθῶ ἀποκεκλεισμένος εἰς τὴν πολεμικὴν ζώνην.
Καὶ ἡ συνέντευξις ἐματαιώθη πλέον καὶ ἐματαιώθη καὶ αύτὴ ἠ απόπειρα τῆς διενεργείας μερικῆς τουλάχιστον, ἑκουσίας ὅμως, μεταναστεύσεως, πρᾶγμα διὰ τὸ ὁποῖον ἔχω ἀκούσει τῶν παθῶν μου τὸν τάραχον ἐπὶ μακράν σειράν ἐτῶν.
Ὅταν, κύριοι, ἐματαιώθη ἡ προσπάθεια αὕτη, ἡ εἰλικρινὴς ἐκ μέρους τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, ὅπως ἐξευρεθῆ τρόπος συμβιβασμοῦ μὲ τὴν Τουρκίαν, τοῦ ὁποίου συμβιβασμοῦ βάσις θὰ ἦτο ἡ ἀναγνώρισις τῆς Ἑλληνικῆς κυριαρχίας ἐπὶ τῶν νήσων, μὲ τὴν εἰλικρινῆ σύμπραξιν τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, ὅπως ἐπιτευχθῆ μερικὴ τουλάχιστον ἀλλὰ εἰλικρινὴς ἀνταλλαγὴ τῶν πληθυσμῶν, ὅταν ἐματαιώθη, λέγω, τοῦτο, εὑρέθην καὶ τότε, ὡς ὑπεύθυνος κυβερνήτης τῆς χώρας, ἐνώπιον τοῡ διλήμματος ἢ νὰ ἀφήσω τὴν Ἑλλάδα οὐδετέραν, θεωμένην τὸν παγκόσμιον αὐτὸν πόλεμον καὶ κινδυνεύουσαν κατὰ τὸ τέλος αὐτοῦ, ἐὰν ἐνίκα ὁ Γερμανικός συνδυασμός, νὰ χάσῃ καὶ τὰς νήσους καὶ νὰ ἴδῃ καὶ τοὺς ὁμογενεῖς της πληθυσμούς ἀποδιωκομένους ἀπὸ τὴν Τουρκίαν, ὅπως εἶχεν ἤδη ἀρχίσει νὰ ἐφαρμόζεται τὸ πρᾱ́γμα, ἐὰν ἐνθυμεῖσθε, ἀπὸ τὰς ἀρχὰς τοῦ 1914, ἠ νὰ μετάσχῃ ἡ Ἑλλὰς τοῦ πολέμου, καὶ συντελοῦσα εἰς τὴν συμμαχικὴν νίκην νὰ περισώσῃ τοὺς ἐθνικοὺς πληθυσμοὺς εἰς τὰ ἐδάφη εἰς τὰ ὁποῖα ἐζοῦσαν ἐπὶ αἰῶνας καὶ νὰ ἐξασφαλίσῃ τὰς νήσους. Δὲν ἐδίστασα ποῖον ἦτο τὸ καθῆκον τὸ ὁποῖον μοι ἐπεβάλλετο. Ἐλπίζω ὅτι καὶ οἱ ἐν Ἀγκύρᾳ, ὅταν ἔχουν ταῦτα ὑπ' ὄψει, θὰ ἀναγνωρίσουν ὅτι ἔκαμα καὶ εἰς τὴν περίστασιν αὐτὴν τὸ καθῆκον μου, ὅπως ἐκεῖνοι ἔκαμαν τὸ ἰδικόν των."
Τί ἀποκαλύπτεται ἀπὸ τὰ παραπάνω ;
Ἀφήνω τὰ φαιδρὰ ὅτι δῆθεν ἡ Ἑλλάδα βγῆκε στοὺς Βαλκανικοὺς Πολέμους ἐπειδὴ ..ἐνοχλοῦσαν τὴν κοινοβουλευτικὴ διαδικασία οἱ Κρῆτες ἢ τὸ εύτράπελο ὅτι ἡ Ἑλλὰς μετεῖσχε στὸν Α'ΠΠ γιὰ νὰ μὴν... νικὴσουν οἱ Γερμανοί, ἐπικεντρωνόμενος στὰ περὶ τῆς ἀνταλλαγῆς πληθυσμῶν.
Αὐτὸ λοιπὸν ποὺ ἀποκαλύπτει ὁ ΙΔΙΟΣ ὁ Βενιζέλος εἶναι ΟΤΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΠΟΥ ΑΝΕΚΙΝΗΣΑΝ ΤΗΝ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ ΑΛΛΆ Ο ΙΔΙΟΣ ΗΔΗ ΑΠΟ ΤΟ 1914 —πρὶν τὴν ἔναρξη τοῦ ΆΠΠ .
(Ὁ Βενιζέλος παραιτήθηκε τὸν ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ τοῦ 1915 —ἡ πρώτη παραίτηση ἔλαβε χώρα τὸν Φεβρουάριο τοῦ ἴδιου χρόνου—καὶ τὸν ΟΚΤΩΒΡΙΟ ἐπ’εὐκαιρίᾳ τῆς ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ἀπὸ τὶς δυνάμεις τῆς ΑΝΤΑΝΤ μετέβη ἐκεῖ καὶ ὑπὸ τὴν προστασία τῶν ὅπλων τοῦ ΣΑΡΑΪΓ σχημάτισε τὴν κυβέρνηση τῆς Θεσσ/νίκης— ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΗΣ — χωρίζοντας πραξικοπηματικὰ τὸ ἑλληνικὸ κράτος στὰ δυό..)
Βεβαίως ὁ Ἐθνἀρχης τὸ 1914 μιλᾶ γιὰ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ κι ὄχι ὑποχρεωτικὴ ἀνταλλαγή,ἀλλὰ ὅπως ὁ ἴδιος τὸ παραδέχεται ΑΥΤΟΣ ΠΡΩΤΟΣ ΑΝΕΚΙΝΗΣΕ ΤΕΤΟΙΟ ΘΕΜΑ γιὰ νὰ ἀποφύγει τοὺς διωγμοὺς τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τὴν Μικρασία ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΟΜΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΜΟΛΙΣ Η ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ ΒΓΗΚΕ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΝΤΑΝΤ.
Ἀφοῦ λοιπὸν τὴν ἀνταλλαγὴ τὴν εἶχε ΠΡΩΤΟΒΑΛΛΕΙ ΤΟ 1914 ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ, πῶς θὰ μποροῦσε νὰ ἀρνηθεῖ τὸ αἴτημα τοῦ Κεμὰλ τὸ 1923 στὴν Λωζάνη ;
[ΣΗΜ. μὲ τὸ Σύμφωνο τοῦ 1930 ΑΠΕΜΠΟΛΗΘΗΚΕ τὸ θέμα τῆς ἀποζημίωσης τῶν περιουσιῶν τῶν προσφύγων.]
ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ:
οἱ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ Ἑλλαδῖτες μουσουλμάνοι ποὺ ἀνταλλάχτηκαν μὲ τοὺς ἐν Τουρκίᾳ ὀρθοδοξους, ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΟΥΡΚΟΙ ΑΛΛΆ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΜΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΑ (πχ Τουρκοκρητικοί).
