Διαμαντῆς Κούτουλας

Γραμμένο τὸ 1914 στὸ Παρίσι ἀπὸ τὸν Ἀνατὸλ Φράνς, βραβευμένο συγγραφέα τὸ 1921 μὲ ΝΟΜΠΕΛ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ, ἀποτελεῖ ἔνα μικρὸ ..διαμαντάκι ποὺ τὸ χρησιμοποιῶ  συχνὰ ὡς ..δόλωμα γιὰ νὰ ἑλκύσω τοὺς μαθητές  στὴν ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΒΙΒΛΙΩΝ.  Συνήθως τὸ συστήνω στὶς καλοκαιρινὲς διακοπὲς γιὰ τὴν παραλία{ μὲ κρυφὸ σκοπὸ ὁ ΑΝΑΤΟΛ ΦΡΑΝΣ νὰ τοὺς ὁδηγήσει στούς μεγάλους τῆς Λογοτεχνίας:  ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ, ΚΑΦΚΑ,ΓΚΟΓΚΟΛ, ΜΠΑΛΖΑΚ..}.  Ἡ ὑπόθεση λαμβάνει χώρα στὸ Παρίσι στὶς ἀρχὲς τοῦ 20ου αἰῶνα, στὴν πλούσια οἰκογένεια Ντ’ Ἐσπαρβιέ ἡ ὁποία διατηρεῖ  μία τεράστια βιβλιοθήκη γεμάτη ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΛΑΤΙΝΟΥΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ καθὼς καὶ σπάνια  ἱστορικὰ και θρησκευτικὰ βιβλία.  Ξεκινῶντας ἀπὸ αὐτὴ τὴν  βιβλιοθήκη, ὁ Φύλακας Ἄγγελος τοῦ Μωρίς Ντ’ Ἐσπαρβιέ, γυιοῦ τῆς οἰκογένειας, μὲ τὸ γήινο ὄνομα Ἀρκάδιος, προσπαθεῖ νὰ ἀποκτήσει τὴν κατάλληλη ΙΣΤΟΡΙΚΗ Γνώση ὥστε νὰ ἀνατρέψει τὸν ἐξουσιαστὴ Θεό ποὺ μέχρι πρότινος ὑπηρετοῦσε στοὺς οὐρανούς. Σταδιακὰ ὁ  ἐκπεσὼν Ἄγγελος Ἀρκάδι...

Θυρεὸς  τοῦ Παρισιοῦ. Προέρχεται ἀπὸ τὶς  ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΕΣ ἐμπορικὲς  συντεχνίες τῶν ποταμόπλοιων τοῦ Σηκουάνα καὶ τὸν 19ο αἰ. ὁ  πολεοδόμος  βαρῶνος Haussmann, ἀνακαινιστὴς τῆς πόλης, πρόσθεσε τὸ ἐκκλησιαστικὸ λατινικὸ ρητό ,τὸ ἀναγόμενο βεβαίως στὸν δελφικὸ χρησμὸ  πρὸς τὸν Φιλοποίμενα, τόν " ἔσχατο τῶν Ἑλλήνων",  γιὰ τὴν Ἑλλάδα : "ἀσκὸς κλυδωνιζόμενος μηδεπώποτε βυθιζόμενος "

Εἶχα πρωτοδεῖ τὸ 1988 τὸ ἀριστούργημα τοῦ ΒΕΝΤΕΡΣ "Ὁ Οὐρανὸς πάνω ἀπὸ τὸ Βερολῖνο"{=Der Himmel über Berlin/ἑλληνικὸς τίτλος "ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ"} καὶ ἀπὸ καιροῦ εἰς καιρὸν  ξαναβλέπω τὴν ταινία  ,κατανοῶντας κάθε φορὰ καὶ κάτι νέο..  Θυμίζω τὴν ὑπόθεση ΕΝΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΒΑΡΕΘΗΚΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΜΕΛΛΟΝΤΑ καὶ ἀποφάσισε νὰ ΓΙΝΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΟ ΔΙΧΟΤΟΜΗΜΕΝΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ .Τότε συνειδητοποιεῖ ὅτι ὑπάρχουν ΚΙ ΑΛΛΟΙ ΠΡΩΗΝ ΑΓΓΕΛΟΙ ΣΑΝ ΚΙ ΑΥΤΟΝ ποὺ προτίμησαν τὸν ὑλικὸ κόσμο τοῦ πόνου καὶ τῆς ΑΓΝΟΙΑΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ἀλλὰ καὶ τοῦ ΕΡΩΤΑ... ΥΓ. ἡ ταινία εἶναι  ἀσπρόμαυρη  ὅταν παρουσιάζει τὴν ὄψη τοῦ κόσμου ἀπὸ τὴν μεριὰ τοῦ Ἀγγέλου καὶ ἔγχρωμη ὅταν βλέπει τὸν κόσμο ὁ ἄνθρωπος ... ΥΓ2 στὴν  συγκεκριμέν σκηνὴ,  ἕνας πρώην Ἄγγελος μπορεῖ καὶ ἀντιλαμβάνεται τὴν ΠΑΡΟΥΣΙΑ ἑνὸς ΝΥΝ  Ἀγγέλου ποὺ ἐπιθυμεῖ νὰ γίνει ἄνθρωπος γιὰ νὰ ἐρωτευθεῖ  (ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ...)

Πασίγνωστο τὸ παλιὸ (1922) διήγημα τοῦ Φ.ΠΕΣΣΟΑ (τὸ συνιστῶ ἰδιαιτέρως γιὰ μαθητές) καὶ παρακάτω θὰ συνοψίσω  τὶς ἰδέες του ἐπισημαίνοντας τὴν προέλευση τους.  Ὁ Πεσσόα ξεκινᾶ μὲ τὴν ἀφήγηση (σχεδὸν μονόλογο) ἑνὸς τραπεζίτη ποὺ ἐξηγεῖ στὸν συνομιλητή του πῶς ἔγινε ἀναρχικὅς.. Καταρχὰς παρουσιάζει τὸν χωρισμὸ τῶν ΣΟΦΙΣΤΩΝ σὲ φύσει καὶ νόμῳ πραγματικότητες. Ὅ,τι εἶναι φυσικὸ εἶναι ἀληθὲς, ὅ,τι ἀποτελεῖ ΘΕΣΜΟ συνιστᾶ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ τοῦ φυσικοῦ ἀνθρώπου καὶ ὁ ἀναρχικὸς τὸ ΠΟΛΕΜΑ.  Ἄρα, συμπέρασμα πρῶτο:  Ο ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΧΘΡΟΣ ΠΑΝΤΟΣ ΘΕΣΜΟΥ .  Συνεπῶς  δὲν ἀγωνίζεται γιὰ νὰ ἐγκαθιδρύσει ΑΛΛΟΥΣ θεσμοὺς στὴν θἐση τῶν θεσμῶν τοῦ "ΑΣΤΙΚΟΥ" Κράτους, ὅπως πχ ἐπιδιώκει ἡ Ἀριστερά, ἀλλὰ πολεμᾶ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ, ὡς ΜΗ—ΦΥΣΙΚΟΥΣ, ἄρα ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΙΚΟΥΣ γιὰ τὸν φυσικὸ ἄνθρωπο. Στὴν συνέχεια ἐξηγεῖ ὁ ἀναρχικὸς τραπεζίτης πῶς ἀποχώρησε ἀπὸ τὴν ΟΜΑΔΑ ἀναρχικῶν στὴν ὁποία μετεῖχε (κι ἐδῶ φαίνεται ἡ ἐπιρροὴ τῶν "ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΩΝ" τοῦ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ)  ὄταν διεπίστωσε ὅτι  ΑΥΘΟΡ...