ΟΙ ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΕΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ ΙΣΚΑΡΙΩΤΗ.
Εἶναι βεβαίως πασίγνωστη ἡ διήγηση τοῦ "ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ" γιὰ τὴν μεταμέλεια τοῦ Ἰούδα γιὰ τὴν προδοσία του καὶ τὸν ἀπαγχονισμό του :
<καὶ ῥίψας τὰ ἀργύρια ἐν τῷ ναῷ ἀνεχώρησε, καὶ ἀπελθὼν ἀπήγξατο=ΚΡΕΜΑΣΤΗΚΕ> {ΜΤ.27,5}.
Ἐπίσης μᾶς πληροφορεῖ τὸ ἐν λόγῳ Εὐαγγέλιο, ὅτι μὲ τὰ χρήματα αύτὰ τὸ ΣΑΝΧΕΝΤΡΙΝ ἀγόρασε τόν "ΑΓΡΟ ΤΟΥ ΚΕΡΑΜΕΩΣ" γιὰ τὴν ταφὴ τῶν ξένων στὴν Ἱερουσαλήμ.
Ὅμως ὑπάρχει καὶ μιὰ ἄλλη —μεταγενέστερη— διήγηση στίς "ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ", ὅπου ἐκεῖ μιλᾶ ὁ ΠΕΤΡΟΣ καὶ περιγράφει τὸ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ διαφορετικὰ λέγοντας:
<οὗτος μὲν οὖν ἐκτήσατο χωρίον ἐκ μισθοῦ τῆς ἀδικίας, καὶ πρηνὴς γενόμενος ἐλάκησε μέσος, καὶ ἐξεχύθη πάντα τὰ σπλάγχνα αὐτοῦ> {ΠΡ.1,18}
[ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:
Αὐτός ἀπέκτησε μὲ τὰ χρήματα τῆς προδοσίας του ἕνα χωράφι. Καὶ ΠΕΦΤΟΝΤΑΣ ΜΠΡΟΥΜΥΤΑ ΣΤΟ ΕΔΑΦΟΣ, κτύπησε στὸ μέσον τοῦ σώματός του καὶ ἐχύθηκαν ἔξω ὅλα τὰ σπλάγχνα του.]
Κατὰ τίς "ΠΡΑΞΕΙΣ" τὸ κτῆμα ποὺ ἀγόρασε ὁ Ἰούδας μὲ τὰ 30 ἀργύρια, ὀνομάστηκε "ΑΚΕΛΔΑΜΑ" ποὺ σημαίνει "ΑΓΡΟΣ ΑΙΜΑΤΟΣ".
Στὴν διήγηση τῶν "ΠΡΑΞΕΩΝ" δὲν ὑπάρχει ΜΕΤΑΝΟΙΑ τοῦ Ἰούδα, οὔτε ἀπαγχονισμός,
ἀλλὰ πτώση μὲ τὸ κεφἀλι ἀπὸ κάπου ψηλὰ καὶ διάχυση τῶν ἐντοσθὶων του...
Τὶ μποροῦμε νὰ ποῦμε ἐπὶ ὅλων αύτῶν ἐμεῖς οἱ ἱστορικοί;
ΑΝ "ΣΥΡΡΑΨΟΥΜΕ" ΤΙΣ ΔΥΟ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ πιθανολογοῦμε ὅτι ὁ Ἰούδας ἀπαγχονίστηκε πλησὶον κάποιου γκρεμοῦ κι ἔσπασε τὸ σχοινὶ ὥστε πέφτοντας τὸ πτῶμα ἄνοιξε στὴν κοιλιά...
Ὡστόσο οἱ δύο ἀφηγὴσεις ΑΝΤΙΦΑΣΚΟΥΝ σὲ ἕνα ΚΑΙΡΙΟ σημεῖο:
ΓΙΑ ΤΟ "ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ" Ο ΙΟΥΔΑΣ ΜΕΤΑΝΟΗΣΕ ΑΜΕΣΩΣ ΚΙ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΤΑ ΑΡΓΥΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ, ἐνῶ κατὰ τίς "ΠΡΑΞΕΙΣ" δέν μετανόησε· ἀντιθέτως, ΑΓΟΡΑΣΕ ΚΤΗΜΑ ΤΟ ΛΕΓΟΜΕΝΟ "ΑΛΚΕΔΑΜΑ" {=Ἀγρὸν αἵματος} , ἀλλὰ δὲν χἀρηκε τὴν ἀγορὰ γιὰ πολύ, διότι ἔπεσε θῦμα ἑνὸς ΤΡΑΓΙΚΟΥ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑΤΟΣ (;) : ἔπεσε μπρούμυτα ἀπὸ κάπου ψηλά κι ἄνοιξε ἡ κοιλιά του...
Σὲ κάθε περίπτωση ἡ ὅλη ὑπόθεση τοῦ ΙΟΥΔΑ ἀποτελεῖ μυστήριο καὶ τοῦτο διότι ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΟΔΩΣΕ...
________
ΥΓ. ὁ ΠΑΥΛΟΣ δέν ἀναφέρει καθόλου τὸν ΙΟΥΔΑ, ἑνῶ οἱ περισσότεροι εἰδικοὶ ἀκολουθῶντας τὴν παράδοση τοῦ Ματθαίου θεωροῦν τὸν Ἰούδα ὡς ΣΙΚΑΡΙΟ δηλ. ΖΗΛΩΤΗ (ἐκ τοῦ sica =στιλέτο) ποὺ πἰστευε ὅτι ὁ Ἰησοῦς θὰ ἀποκάλυπτε στοὺς Ἀρχιερεῖς τὴν ΜΕΣΣΙΑΝΙΚΗ του ἰδιὀτητα καὶ ΘΑ ΤΟΥΣ ΕΠΕΙΘΕ—ἐξ οὗ καὶ ἡ ἁπελπισία του ποὺ τὸν ὁδήγησε στὴν αύτοκτονία, ὅταν εἶδε ὅτι Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΚΟΥΣΙΩΣ ΒΑΔΙΣΕ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ἀκολουθῶντας τὴν προφητεία τοῦ (δευτερο)ησαΐα γιὰ τὸν ΔΟΥΛΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (κεφ.53).
