Διαμαντῆς Κούτουλας

Θεμελιωτὲς τῆς ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες (ἤδη  ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῶν ΠΡΟΣΩΚΡΑΤΙΚΩΝ) ὅμως ἔκαναν καὶ μεγάλα ΛΑΘΗ τὰ ὁποῖα γιὰ 2000 χρόνια ποδηγέτησαν τὴν ἐπιστημονικὴ πρόοδο—ἐξάλλου, τὰ μεγάλα Πνεύματα κάνουν καὶ τὰ μεγάλα ΛΑΘΗ. Καταγράφω, ἐν συντομίᾳ ,παρακάτω τὰ κυριώτερα ἀπὸ αὐτά· 1) ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ:  Η ΓΗ ΔΕΝ ΚΙΝΕΙΤΑΙ .  Ἔλεγε ὁ μεγάλος Μακεδόνας σοφὸς ὅτι, ἂν ἡ γῆ ἐκινεῖτο, θὰ ἒπρεπε νὰ ἀποτελεῖται ἀπό ΑΙΘΕΡΑ, καθότι δύο κινήσεις ὑπάρχουν στὴ Φύση·, ἡ εὐθύγραμμη τῶν.4 στοιχείων (ΠΥΡ—ΓΗ—ΑΗΡ—ΥΔΩΡ) καὶ ἡ κυκλικὴ τοῦ Αἰθέρα  ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἀποτελοῦνται τὰ Οὐράνια Σώματα {Πρώτη Οὐσία, τὴν ἀποκαλοῦσε ὁ Ἀριστοτέλης, Πεμπτουσία ἢ Αἰθέρα,  οἱ ἑπόμενοι).  Τόσο εἶχε ἐπηρεάσει ἡ μεγαλοφυία τοῦ Ἀριστοτέλη τοὺς ἑπόμενους ὥστε ἀκόμα κι ὁ ΙΠΠΑΡΧΟΣ τὸν 2ο αἰ.πΧ  ΠΟΥ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ ΤΗΝ ΜΕΤΑΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΙΣΗΜΕΡΙΩΝ (δηλ. τὴν κίνηση τοῦ ἄξονα τῆς γῆς)  ΔΕΝ ΤΟΛΜΗΣΕ ΝΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΕΙ ΤΟΝ  ΓΕΩΚΕΝΤΡΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΗΣ ΑΚΙΝΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΓΗΣ τοῦ Μακεδόνα σοφοῦ! 2) ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ—ΓΑΛΗΝΟΣ: ...

Στὰ ἀρχαῖα ἑλληνικὰ τῆς ΚΛΑΣΣΙΚΗΣ ἐποχῆς, ὅταν τὸ ΡΗΜΑ τῆς κύριας πρότασης ἦταν  χρόνου ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ,τότε τὰ ρήματα τῶν ἐξαρτημἐνων προτάσεων (δευτερευουσῶν) ἐτίθεντο ,ΟΧΙ στὴν Ὁριστικὴ τὴν δηλώνουσα πραγματικὸ γεγονός, ἀλλὰ στὴν ΕΥΚΤΙΚΗ τὴν ἐκφράζουσα ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ—ἡ ὁποία ἀπεκλήθη γι αὐτὸ  ΕΥΚΤΙΚΗ ΠΛΑΓΙΟΥ ΛΟΓΟΥ.  Ὁ Humbert στὸ "Συντακτικὸ" του  ἀποκαλεῖ  αὐτὸ τὸ ΙΔΙΟΦΥΕΣ χαρακτηριστικὸ  τῆς ἑλληνικῆς ,ὡς <εὐκτικὴν ἀμαυρώσεως τοῦ πραγματικοῦ ἐν τῷ παρελθόντι> καὶ συμπληρώνει : <ἡ ΑΜΑΥΡΩΣΙΣ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ δύναται νὰ προσβάλλῃ ὄχι μόνον τὴν συμπληρωματικὴν καθ' ἑαυτήν {=δευτερεύουσα} ἀλλὰ καὶ τὰς προτάσεις αἵτινες  ἑξαρτῶνται ἀπὸ ταύτης εἰς βαθμὸν  ὥστε Η ΕΥΚΤΙΚΗ ΝΑ ΔΙΔῌ ΕΙΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΝ ΤΗΝ ΦΡΑΣΙΝ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΑ ΤΟΝΟΝ> . Αύτὴ λοιπὸν ἡ Ἔγκλιση, ἡ ὑπονομεύουσα  ὑπορρήτως τὴν ΑΛΗΘΕΙΑ τῶν λεγομἐνων,  ὅταν ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα  διεδόθη σὲ ὅλη τὴν Οἰκουμἐνη  μετὰ τὶς κατακτήσεις τοῦ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ καὶ τὴν μίλησαν δεκάδες λαοί, προϊόντος...

Παρόλο ποὺ σὲ πολλὰ σημεῖα τῆς Βίβλου (πχ.ΗΣΑΪΑΣ* ) ὁ Θεὸς φαίνεται νὰ μιλᾶ ὠς ΜΗΤΕΡΑ ἐκδηλώνοντας ΜΗΤΡΙΚΗ ἀγάπη καὶ φροντίδα στὸν ΛΑΟ ΙΣΡΑΗΛ, ποτὲ δὲν προσφωνεῖται "ΜΗΤΕΡΑ".   Γιατί;   Ἐπειδὴ κατὰ τὴν περίοδο συγγραφῆς τῆς Βίβλου οἱ ΜΗΤΡΙΚΕΣ ΘΕΟΤΗΤΕΣ (ποὺ  εἶχαν μεγάλη διάδοση σὲ ὅλον τὸν τότε γνωστὸ κόσμο) παρέπεμπαν σὲ ἕνα εἶδος ΠΑΝΘΕΪΣΜΟΥ—καθότι εἶναι φανερὸ ὁτι ἐντὸς τῆς μήτρας τὰ τἐκνα ἔχουν  ΙΔΙΑ ΟΥΣΙΑ μέ τὴν Μητέρα.  Γιὰ νὰ δείξει λοιπὸν ἡ ΒΙΒΛΟΣ τὴν διαφορὰ μεταξὺ ΚΤΙΣΤΗ—ΚΤΙΣΜΑΤΟΣ, δηλ. τὴν δημιουργία ΕΚ ΜΗΔΕΝΟΣ τοῦ κόσμου (ποὺ σημαίνει ὅτι Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΠΛΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ**)  γι αὐτὸ οὐδέποτε  προσφωνεῖ τὸν Θεὸ "Μητέρα" , παρὰ μὸνον "Πατέρα" , ἂν καὶ Τοῦ προσδίδει μητρικὰ  χαρακτηριστικά. Βεβαίως, ὅπως ἔγραψε ὁ μακαριστὸς Πάπας Βενέδικτος " ὀ θεὸς δὲν εἶναι οὔτε Πατέρας οὔτε Μητέρα , ἀλλὰ ὁ Δημιουργὸς τοῦ Ἄνδρα καὶ τῆς Γυναίκας" {Πάπας Βενέδικτος, Ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τὴ Ναζαρέτ,.ἐκδ.Ψυχογιός, μετ.Σ.Δεσπότης, Ἀθήνα 2007, σελ. 1...

Τὸ μεγαλὐτερο θεολογικὸ πρόβλημα τῶν μελετητῶν τῆς Καινῆς  Διαθήκης  (ἀλλὰ καὶ κάθε πιστοῦ χριστιανοῦ) ἔγκειται στὸ πῶς θὰ ἑρμηνεύσουν τὴν κεντρικὴ ἐσχατολογικὴ προφητεία τοῦ Ἰησοῦ περὶ τῆς ΕΓΓΥΣ Ἐλεύσεως τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ <ΗΓΓΙΚΕΝ {=ἔχει φτάσει, Παρακεὶμενος}  ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ> καὶ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΓΕΝΙΑ— ἡ ὁποία ὅμως ΔΕΝ ἐπαληθεύτηκε.  Ἰδοὺ  ἐνδεικτικῶς κάποια σχετικὰ χωρία γιὰ τοὺς ἀγνοοῦντες τὸ πρόβλημα: —" ἀμὴν γἀρ λέγω ὑμῖν  οὐ μὴ τελέσητε τὰς πόλεις τοῦ Ἰσραὴλ  {=δὲν θὰ προλάβετε νὰ κηρύξετε σὲ ὅλες τὶς πόλεις τοῦ Ἰσραὴλ} ἕως ἄν ἔλθῃ ὁ Υιὸς τοῦ Ἀνθρώπου{=καὶ θὰ ἔχει ἔρθη ὁ Υιὸς τοῦ Ἀνθρώπου} —ΜΑΤΘ.10,23." — " εἰσί τινες τῶν ὦδε ἑστηκότων οἵτινες οὐ γεύσωνται θανάτου ἕως ἄν ἴδωσι τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν τῇ βασιλείᾳ αὐτοῦ"(ΜΑΤΘ.16,28) [ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ :σᾶς βεβαιώνω πὼς ὑπάρχουν μερικοὶ ἀνάμεσα σὲ αὐτοὺς ποὺ στέκονται ἐδῶ ποὺ δὲν θὰ πεθάνουν μέχρι νὰ δοῦν τὸν Υἱὸ τοῦ Ἀνθρώπου νὰ ἔρχεται στὴν Βασιλεία Του]....