Ὁ Θεὸς τῆς Βίβλου: Πατέρας ἢ Μητέρα ;

Παρόλο ποὺ σὲ πολλὰ σημεῖα τῆς Βίβλου (πχ.ΗΣΑΪΑΣ* ) ὁ Θεὸς φαίνεται νὰ μιλᾶ ὠς ΜΗΤΕΡΑ ἐκδηλώνοντας ΜΗΤΡΙΚΗ ἀγάπη καὶ φροντίδα στὸν ΛΑΟ ΙΣΡΑΗΛ, ποτὲ δὲν προσφωνεῖται "ΜΗΤΕΡΑ".  

Γιατί;

 Ἐπειδὴ κατὰ τὴν περίοδο συγγραφῆς τῆς Βίβλου οἱ ΜΗΤΡΙΚΕΣ ΘΕΟΤΗΤΕΣ (ποὺ  εἶχαν μεγάλη διάδοση σὲ ὅλον τὸν τότε γνωστὸ κόσμο) παρέπεμπαν σὲ ἕνα εἶδος ΠΑΝΘΕΪΣΜΟΥ—καθότι εἶναι φανερὸ ὁτι ἐντὸς τῆς μήτρας τὰ τἐκνα ἔχουν  ΙΔΙΑ ΟΥΣΙΑ μέ τὴν Μητέρα. 

Γιὰ νὰ δείξει λοιπὸν ἡ ΒΙΒΛΟΣ τὴν διαφορὰ μεταξὺ ΚΤΙΣΤΗ—ΚΤΙΣΜΑΤΟΣ, δηλ. τὴν δημιουργία ΕΚ ΜΗΔΕΝΟΣ τοῦ κόσμου (ποὺ σημαίνει ὅτι Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΠΛΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ**)  γι αὐτὸ οὐδέποτε  προσφωνεῖ τὸν Θεὸ "Μητέρα" , παρὰ μὸνον "Πατέρα" , ἂν καὶ Τοῦ προσδίδει μητρικὰ  χαρακτηριστικά.

Βεβαίως, ὅπως ἔγραψε ὁ μακαριστὸς Πάπας Βενέδικτος "ὀ θεὸς δὲν εἶναι οὔτε Πατέρας οὔτε Μητέρα , ἀλλὰ ὁ Δημιουργὸς τοῦ Ἄνδρα καὶ τῆς Γυναίκας" {Πάπας Βενέδικτος, Ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τὴ Ναζαρέτ,.ἐκδ.Ψυχογιός, μετ.Σ.Δεσπότης, Ἀθήνα 2007, σελ. 146}.

______

* <ὡς εἴ τινα μήτηρ παρακαλέσει {=παρηγορήσει}  οὕτως κἀγὼ παρακαλέσω{=παρηγορήσω} ὑμᾶς> {ΗΣ.66,13}

**τὸ ὅτι ὁ Κόσμος δέν προέρχεται ἐκ τῆς Θείας Οὐσίας σημαίνει πὼς ὁ Κόσμος δὲν εἶναι ἀναγκαῖος , θὰ μποροῦσε νὰ μὴν ὑπάρξει καθὸλου—ἄρα προέρχεται "ἔξωθεν", δὲν ἐξηγεῖται ἀφ’ ἑαυτοῦ του.