ΘΕΜΕΛΙΟ ΚΑΘΕ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Η "ΚΑΤΗΓΟΡΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΓΗ" ΤΟΥ ΚΑΝΤ.
Ἡ Καντιανὴ Ἠθικὴ θεμελιώνεται στὴν περιλάλητη ΚΑΤΗΓΟΡΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΓΗ ἡ ὁποία ὁρίζει ὡς ΗΘΙΚΟ αὐτὸ ποὺ μπορεῖ νὰ ἰσχύει ΠΑΝΤΟΤΕ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ ὡς Ο̣ΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ. Γράφει ὁ ΚΑΝΤ· "πρᾶττε ἔτσι ὥστε ἡ πράξη σου μὰ γίνει καθολικὸς νόμος γιὰ ὅλους". Αὐτὴ ὀμως ἡ ἀντίληψη περὶ ἠθικῆς τοῦ Κάντ εἶναι ποὺ —ἄν τὸ καλοσκεφτεῖ κανείς—ὁδήγησε τὴν ΜΕΤΑΔΙΑΦΩΤΙΣΤΙΚΗ Εὐρώπη στὰ ΑΟΥΣΒΙΤΣ καὶ στὰ ΓΚΟΥΛΑΓΚ.. Τοῦτο συνέβη διότι αὐτὴ ἡ ἠθικὴ μὲ τὴν ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΚΗ της —θἄλεγε κανεὶς "γερμανική"— ἀντίληψη ΜΑΖΟΠΟΙΕΙ τοὺς Ἀνθρώπους,μετατρέποντας τους σὲ ΜΗΧΑΝΕΣ , ΑΡΙΘΜΟΥΣ καὶ ΠΡΟΒΑΤΑ ἐπιτάσσοντας ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΟΙ ΤΟ ΙΔΙΟ , νὰ πράττουν ὅλοι ὁμοιόμορφα , νὰ μοιάζουν ὅλοι μεταξὺ τους ΩΣΑΝ ΑΓΕΛΑΙΑ ΖΩΑ σύμφωνα μὲ ὅ,τι ὁρίζει ὡς ἠθικὸ ἡ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ἐπικρατοῦσα φιλοσοφικὴ ἀλήθεια.
Διερωτᾶται ἐπὶ τῶν ἀνωτέρω στὸ "ΥΠΟΓΕΙΟ"
ὁ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ κρίνοντας τόν ΚΑΝΤ:
" τὶ γίνεται, ἄν τὸ ἀνθρώπινο συμφέρον μερικὲς φορὲς , πρέπει νὰ ἐπιθυμεῖ
τὸ ΑΝΩΦΕΛΟ ΚΙ ΟΧΙ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ,τὸ ὠφέλιμο. Ἄν ἰσχύει αὐτὴ ἡ περίπτωση ,
τότε ὁλοι οἱ κανόνες γίνονται σκὸνη..
Γιατὶ πιστεύετε μὲ τόση σιγουριὰ ὅτι τὸ νὰ μὴν πάει κάποιος ἐνάντια στὰ ὀφέλη ποὺ κατοχυρώθηκαν μὲ τὴ Λογικὴ καὶ τὰ Μαθηματικὰ εἶναι πάντα ὠφέλιμο γιὰ τὸν ἄνθρωποκαὶ ἀποτελεῖ νόμο γιὰ ὁλόκληρη τὴν ἀνθρωπότητα ; Γιατὶ αὐτὸ εἶναι ,γιὰ τὴν ὥρα, μόνο μιὰ ΥΠΟΘΕΣΗ. Ἄς ὑποθέσουμε πὼς τοῦτο εἶναι νόμος τῆς Λογικῆς· ὅμως μπορεῖ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ.."
Προσθέτω·
ὁ Ἄνθρωπος καταξιώνεται ὡς ΑΝΘΡΩΠΟΣ μόνον ΩΣ ΠΡΟΣΩΠΟ , ὡς ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ ὡς ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ποὺ ἄν χρειαστεῖ δρᾶ καὶ ΕΝΑΝΤΙΑ στὸ στενά νοούμενο ΑΤΟΜΙΚΟ και ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ— ακόμα και με τον ΕΚΟΥΣΙΟ ΘΑΝΑΤΟ .. Ἡ Ἀνθρώπινη Ἐλευθερία συνίσταται στὴν ΕΞΑΙΡΕΣΗ ἀκριβῶς τοῦ ὁποιουδήποτε Κανόνα ὄχι στὴν ΟΜΟΙΟΜΟΡΦΙΑ τῆς ΜΑΖΑΣ.Αὐτὸ διδαξε ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ καὶ ὁ ΣΩΚΡΑΤΗΣ, ὁ ΣΟΦΟΚΛΗΣ ,ὁ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ, ὁ ΠΛΑΤΩΝ , ὁ ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ,ὁ ΒΟΥΔΑΣ , ὁ ΝΙΤΣΕ ὁ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ ,ὁ ΙΨΕΝ ,ὁ ΣΤΙΡΝΕΡ κι ὅσοι ΕΙΧΑΝ ΝΑ ΠΟΥΝ ΚΑΤΙ ΣΤΟΥΣ ΥΙΟΥΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ..
Ἐξάλλου ,ὅπως γράφει ὁ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ
στοὺς "ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΥΣ" :"ποτὲ ἡ Λογικὴ δὲν κατάφερε νὰ ὁρίσει τὸ Καλὸ καὶ τὸ Κακό, οὔτε κατὰ προσέγγιση.."Καὶ ἄς μὴν λησμονοῦμε ὅτι ἕνα ἀπὸ τὰ διδάγματα τῆς ἀρχαίας Τραγωδίας εἶναι (ὅπως ἔλεγε κι ὁ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ) πὼς δὲν ὑπάρχει ΕΣΧΑΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΑΡΧΗ ΠΟΥ ΝΑ ΟΡΙΖΕΙ ΤΟ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ, τὸ Δίκαιο καὶ τὸ Ἄδικο, τὸ Ἠθικὸ καὶ τὸ Ἀνὴθικο.
