Διαμαντῆς Κούτουλας

Οἱ Γενὶτσαροι—ἡ λέξη Yeniçeri σημαίνει  "ΝΕΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ"—δημιουργήθηκαν τό 1362  ἐπὶ  ΜΟΥΡΑΤ Α' πάνω στὰ βυζαντινὰ πρότυπα τῶν "ΤΟΥΡΚΟΠΟΥΛΩΝ" (=ἐκχριστιανισμένων Τοὐρκων μισθοφόρων) τοῦ ΑΛΕΞΙΟΥ ΚΟΜΝΗΝΟΥ καὶ στὴν συνέχεια ἐξελίχτηκαν μέσῳ τοῦ ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑΤΟΣ Χριστιανόπαιδων στὴν κύρια δύναμη ,στήν ΕΛΙΤ τοῦ Ὀθωμανικοῦ Πεζικοῦ καὶ τῆς ΦΡΟΥΡΑΣ ΤΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝΟΥ. Σὲ μιὰν ΑΠΟΛΥΤΑΡΧΙΑ ὅμως χωρὶς πολιτικοὺς φραγμοὺς στὴν Ἐξουσία τοῦ Μονάρχη οἱ κάθε λογῆς πραιτωριανοὶ μέλλουν νὰ παίξουν ρόλο ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥ τῆς Ἀπόλυτης Ἐξουσίας τοῦ Βασιλιᾶ·  ἔτσι καὶ οἱ στρατοπευδεύοντες στὴν Κων/πολη Γενίτσαροι σὺν τῷ χρόνῳ καὶ εἰδικῶς μὲ τὴν κατάργηση τοῦ Παιδομαζώματος,  λόγῳ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΙΚΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ,ἐξελίχθηκαν ἐν τέλει σὲ ὄργανο ΕΚΛΟΓΗΣ ΤΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝΟΥ.  Ἤδη μετὰ τὸ 1700 περίπου εἶχε γίνει ὁ γενιτσαρισμὸς κληρονομικὸ ἐπάγγελμα πολὺ προσοδοφόρο. Οἱ Γενίτσαροι μὲ τὶς μπλὲ στολὲς καὶ τὰ ψηλὰ λευκὰ τουρμπάνια (βλ.φωτο)  ἦταν χωρισμένοι σὲ 196 λόχους —ΟΡΝΤΑ—τῶν 100 άτόμων,ἐνῶ οἱ λόχοι 60‒63

Τὰ Ἑπτάνησα δὲν γνώρισαν Τούρκου πόδι κι ἐκεῖ ἄνθισε μεταξὺ  1600‒1700 μιὰ λαμπρὴ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ Ζωγραφικὴ ἡ ὁποία ἔχει σαφεῖς ἐπιρροὲς ΜΠΑΡΟΚ. Σημειώνω ὅτι στὴν Ἑλλάδα εἶχε ἤδη ξεκινήσει μιὰ μορφὴ ἀναγεννησιακῆς τέχνης , ἡ λεγόμενη ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΕΙΑ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ μὲ κύριο ἐκπρόσωπο τὸν Μ.ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ γύρω στὰ 1300 —βλ τὴν ἁγιογραφία "Ο ΑΝΑΠΕΣΩΝ ΙΗΣΟΥΣ"  { ΠΡΩΤΑΤΟ ΑΓ.ΟΡΟΥΣ} Μὲ τὴν Ὀθωμανικὴ κατάληψη ἐπῆλθε ΑΝΑΣΧΕΣΗ σὲ κάθε ἐξέλιξη τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ζωγραφικῆς μὲ συνέπεια ἡ Ἑλλάδα ΝΑ ΜΗΝ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ. Ὅμως ἡ Βενετικὴ κατοχὴ στὰ Ἑπτάνησα καθὼς καὶ ἡ φυγὴ ΚΡΗΤΩΝ ζωγράφων μετὰ τὴν κατάληψη τῆς Κρήτης ἀπὸ τοὺς Τοὐρκους τὸ 1669 ,συνέβαλε στὴν ἀνάπτυξη τῆς ἑπτανησιακῆς ἁγιογραφίας καὶ τὸν ΑΠΕΓΚΛΩΒΙΣΜΟ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ποὺ παρέμενε ΚΑΘΗΛΩΜΕΝΗ στὸν συμβολισμὸ καὶ στὸν ἀντιρεαλιστικὸ της χαρακτῆρα. Κύριοι ἐκπρόσωποι καί ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ τοῦ ἑπτανησιακοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μπαρὸκ εἶναι βεβαίως οἱ δύο ΔΟΞΑΡΑΔΕΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ καὶ ΝΙΚΟΛΑΟΣ , πατέρας καὶ γυιὸς, οἱ ὁποῖοι μὲ σαφήνεια καὶ ἐνά

 Ἡ πόλη τῶν Ἀθηνῶν δὲν γνώρισε μόνον κατὰ τὴν κλασσικὴ περιόδο πνευματικὴ ἀκμὴ, γενόμενη ἡ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥΠΟΛΗ τοῦ ἀρχαίου κόσμου, ἀλλὰ παρόμοια λάμψη κατεῖχε καὶ σὲ ἄλλες δύο  ἱστορικὲς περιόδους :  τὴν  ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ—ΡΩΜΑΪΚΗ καὶ τὴν ΠΡΩΤΟΒΥΖΑΝΤΙΝΗ. Εἰδικῶς κατὰ τὸν 1o-2ο αἰ.μΧ ἡ Ἀθήνα ἔλαβε τὴν μεγαλὐτερη αἴγλη της ,γενόμενη ἡ ἀγαπημένη πόλη  βασιλέων ἑλληνιστικῶν κρατῶν καὶ πόλεων (πχ ΑΤΤΑΛΟΣ) καθὼς καὶ Ρωμαίων αὐτοκρατόρων( πχ ΑΔΡΙΑΝΟΣ)  οἱ ὁποῖοι τὴν κόσμησαν μὲ τόσα κτήρια ,ὥστε δημιουργήθηκε ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΟΛΗ ἀνατολικὰ τῆς παλιᾶς Ἀθήνας τῶν κλασσικῶν χρόνων (βλ Πύλη Ἀδριανοῦ), ἠ λεγόμενη "ΡΩΜΑΪΚΗ ΑΓΟΡΑ".  Μάλιστα μὲ τὸν Μᾶρκο Αὐρήλιο,  οἱ Ρωμαῖοι αυτοκράτορες  ἄρχισαν  νὰ  χρηματοδοτοῦν ἐπισήμως ΤΙΣ ΕΔΡΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΡΗΤΟΡΙΚΗΣ {="θρόνος τῶν Ἀθηνῶν"}. Προηγουμένως τὴν ρητορικὴ ἐδρα (θρόνο) χρηματοδοτοῦσε ὁ δῆμος, ἀλλὰ τελικὰ λόγῳ τῆς οίκονομικῆς κρίσης  ποὺ παρουσιάστηκε στην αὐτοκρατορία ,ὀλες αυτὲς οἱ χρηματοδοτήσεις ἔπαυσαν  περὶ τὰ τέλη τοὺ 3ου αἰ.μΧ. Αὐτὴ τὴν Υ

 Ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα ἐμπορικὰ*  κέντρα τῆς ἀρχαιότητας ἡ ἀνατολικὴ στοὰ τῆς Ἀγορᾶς τῶν Ἀθηνῶν κτίστηκε ἀπὸ τὸν Ἄτταλο Β' τῆς Περγάμου περὶ τὸ 150 πΧ , δῶρο στὴν πόλη τῆς Παλλάδας ὅπου σπούδασε ,κοντὰ στὸν φιλόσοφο Καρνεάδη. Καταστράφηκε τὸ 267 μΧ κατὰ τὴν εἰσβολὴ τῶν ΕΡΟΥΛΩΝ τοῦ βορρᾶ καὶ ἔκτοτε ἐνσωματώθηκε στὸ ὑστερορρωμαϊκὸ τεῖχος ποὺ περιέβαλε τὴν  ρωμαϊκὴ ,λεγόμενη Ἀγορὰ, στὴν σημερινὴ Πλάκα.  Η ΣΤΟΑ ΑΤΤΑΛΟΥ ΕΝΣΩΜΑΤΩΜΕΝΗ  ΣΤΟ ΥΣΤΕΡΟΡΡΩΜΑΪΚΟ ΤΕΙΧΟΣ (ΠΗΓΗ: ancientathens3d.com ) Κατὰ τὴν Τουρκοκρατία πάνω στὸν χῶρο τῆς άρχαίας Ἀγορᾶς κτίστηκε ἡ συνοικία ΒΡΥΣΑΚΙ ἡ ὁποία ἀπαλλοτριώθηκε ὁλόκληρη στὴν νεώτερη ἐποχὴ ,ἐπὶ Βενιζέλου, τὸ 1931 καὶ μὲ δαπάνες τῆς ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΚΛΑΣΣΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ καὶ τοῦ ΡΟΚΦΕΛΕΡ ὁ χῶρος ἀνασκάφηκε, ἐνῶ ἡ ἐν λόγῳ στοὰ ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΚΕ τὸ 1956 καὶ σήμερα στεγάζει τὸ ΜΟΥΣΕΙΟ τῆς Ἀρχαίας Ἀγορᾶς. __________________ *οἱ κίονες τῆς στοᾶς,στὸ κάτω μἐρος τους δέν φέρουν ραβδώσεις, δεδομένου ὅτι οἱ μεταφορὲς τῶν ἐμπορευμάτων θὰ ἐπέφεραν φθορὲς  σὲ αὐτὸ τὸ ση

Μιὰ ἄγνωστη*  πτυχὴ τοῦ 1821 εἶναι ἡ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ Π.Π.ΓΕΡΜΑΝΟΥ μαζὶ  μέ τὸν ΑΝΔΡΕΑ ΜΕΤΑΞΑ καὶ τὸν Γάλλο φιλέλληνα F. JOURDAIN  πρὸς τὸν Πάπα ΠΙΟ Ζ' , ὡς ἐκπροσώοων τῆς Ἐπαναστατικῆς  Κυβέρνησης τῆς Ἐπιδαύρου ,τὸν 1822, ἐν ὄψει τοῦ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΒΕΡΟΝΑ τῆς Ἱερᾶς Συμμαχίας. Στὴν Βερόνα τὸν ΟΚΤΩΒΡΙΟ τοῦ 1822 ἐπρὀκειτο νὰ συναντηθοῦν οἱ Μ.Δυνάμεις τῆς Εὐρώπης γιὰ νὰ συζητήσουν τὰ θέματα τῶν ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΝ  ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ καὶ ΙΤΑΛΙΑ καὶ δευτερευόντως στὴν ΕΛΛΑΔΑ ποὺ εἶχαν ξεσπάσει, ὅλες μαζὶ σχεδὸν, τὸ 1820‒1821.  Τότε ἡ ἑλληνικὴ ἐπαναστατικὴ κυβέρνηση ἀποφάσισε νὰ ἀπευθυνθεῖ  καὶ στὴν ΑΓ. ΕΔΡΑ προκειμένου ὁ Πάπας νὰ μεσολαβήσει γιὰ νὰ γίνει δεκτὴ ἡ Ἐπιτροπὴ  στὸ Συνέδριο τῆς Βερόνας, ὥστε νὰ δείξει στὶς Δυνάμεις ὅτι ἡ ἑλληνικὴ ἐξέγερση ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΚΗ ΚΑΙ ΙΣΠΑΝΙΚΗ τῶν Καρμπονάρων. { Ἀνάλογες ἐκκλήσεις ἀπηύθυνε ἡ ἑλληνικὴ ἐπαναστατικὴ κυβέρνηση τῆς Ἐπιδαύρου  σὲ ὅλες τὶς Μ.Δυνάμεις καὶ εἰδικῶς στὸν Τσἀρο Ἀλέξανδρο} Οἱ Ἀνδρέας Μεταξᾶς καὶ  F. Jourdain ἔφτασαν στὴν ΑΓΚΩΝΑ στὶς

 Ἐν συνόψει τὰ γράφω διότι ὁ χῶρος ἐδῶ δὲν ἐνδείκνυται γιὰ λεπτομερεῖς ἀναλύσεις (ὅποιος θέλει μπορεῖ νὰ ἀνατρέξει στὴν σχετικὴ βιβλιογραφία, κυρίως ξενόγλωσση). 1. ὁ Τόμας  Μπρούς Ἔλγιν ,Σκῶτος λόρδος, εἶχε πάθος μὲ τὴν ἀρχαία Ἑλλάδα καὶ ἐπεδίωκε νὰ μετατρέψει τὴν ἔπαυλη του στὸ Μπρούμχολ τῆς Σκωτίας σὲ..Παρθενῶνα. 2. Τὸ πάθος του αὐτὸ τὸν ὁδἠγησε σὲ ἄμετρο δανεισμὸ ποὺ ἐν τέλει τὸν κατέστρεψε·  πτώχευσε ἐντελῶς καὶ διαλύθηκε ἡ οἰκογένεια του,ἀφοῦ τὸν ἐγκατέλειψε ἡ σύζυγος μὲ τὰ παιδιά του. 3.Διορίστηκε πρεσβευτὴς τῆς Ἀγγλίας στὴν Κων/πολη κατὰ τὰ ἔτη 1799—1803. Σὲ αὐτὴν τὴν περίοδο, τὸ 1801, (σύμφωνα μὲ τὶς ἀρχὲς τοῦ Βρεττανικοῦ Μουσείου ) ὁ Ἔλγιν ἐξασφάλισε ΣΟΥΛΤΑΝΙΚΟ ΦΙΡΜΑΝΙ τὸ ὁποῖο τοῦ ἔδινε ἄδεια νὰ ἀνέβουν ἄνθρωποι του στὸν Παρθενῶνα (πχ .ὁ ζωγράφος ΛΟΥΣΙΕΡΙ) γιὰ νὰ ΖΩΓΡΑΦΙΣΟΥΝ τὰ γλυπτὰ  (δὲν ὑπῆρχαν φωτο. τότε) νά κάνουν ἐκμαγεῖα καὶ νὰ πάρουν "μερικὲς πέτρες" ...  Ἡ ίταλικὴ μετάφραση τοῦ φιρμανίου ἔγραφε:  " qualche pezzi di pietra"{ =ΚΑΠΟΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΠΕΤΡ

Εἶναι πολλὲς οἱ ἱστορικὲς περίοδοι ποὺ τὸ μυθολογικὸ πτηνό " ΦΟΙΝΙΞ " Ο ΑΝΑΓΕΝΝΩΜΕΝΟΣ ΕΚ ΤΗΣ ΤΕΦΡΑΣ ΤΟΥ (κατὰ τὴν διήγηση τοῦ ΗΡΟΔΟΤΟΥ) ἔγινε ἤ προορίστηκε νὰ γίνει ἔμβλημα- ἐθνόσημο τοῦ Ἐλεύθερου Ἑλληνικοῦ Κράτους.   Πρώτη φορά βεβαίως ἐμφανίζεται ὁ ἀναγεννώμενος φοίνιξ ὡς ΠΟΛΙΤΙΚΟ ἔμβλημα τὸ 1821,  στὴν περίφημη ΣΗΜΑΙΑ ΤΟΥ  ΑΛΕΞ. ΥΨΗΛΑΝΤΗ , τὴν  ΤΡΙΧΡΩΜΗ (κόκκινο—ἄσπρο—μαῦρο) σημαία δηλ. τῆς ΦΙΛΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ,ἡ ὁποία καὶ προοριζόταν νὰ γίνει  ἡ ΕΠΙΣΗΜΗ ΣΗΜΑΙΑ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ. Τοῦτο ὡς γνωστὸν δὲν συνέβη ,ὄχι τόσον λόγῳ τῆς Ἀποτυχίας τοῦ Κινήματος τοῦ Ὑψηλάντη , ὅσον ἐπειδὴ ὁ ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟΣ στὴν Α' Ἐθνοσυνέλευση τῆς ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ (1822) ἐπεδίωξε τὴν ἀπεμπλοκὴ τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἀγῶνα ἀπό τὴν ΤΕΚΤΟΝΙΖΟΥΣΑ Φιλική Ἑταιρεία καὶ τὰ ΚΑΡΜΠΟΝΑΡΙΖΟΝΤΑ ἐπαναστατικὰ ἐμβλήματα της  (ποὺ καθώς ἔλεγε ," τρόμαζαν" τὴν Ἱερὰ Συμμαχία.). Στὴν πραγματικότητα ἤθελε ὁ ἴδιος ὁ Μαυροκορδᾶτος  νὰ ἀπεμπλακεῖ  ὁ ἑλληνικὸς ἀγῶνας ἀπὸ τοὺς Ὑψηλάντηδες (ὑπακούοντας καὶ  στὰ κελεύσμα

Μετὰ τὴν Μάχη τοῦ Μπενεβέντο ( 26‒2‒1266 ) ὅπου σκοτώθηκε ὁ  Γερμανὸς ΜΑΝΦΡΕΔΟΣ βασιλιᾶς τῆς Σικελίας , νόθος γυιὸς τοῦ ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΟΥ Β’ ΧΟΕΝΣΤΑΟΥΦΕΝ, κύριος τῆς νήσου ἔγινε ὁ νικητὴς ΚΑΡΟΛΟΣ ΑΝΔΕΓΑΥΟΣ (Charles  d' Anjou) κι ἔτσι ἡ Σικελία πέρασε σὲ γαλλικὰ χέρια.  Ὁ Κάρολος εἶχε μεγαλόπνοα σχέδια·  ἤθελε νὰ ἀναστήσει τὴν Ρωμαϊκὴ αὐτοκρατορία τοῦ Ἰουστινιανοῦ κάτω ἀπὸ τὸ γαλλικὸ στέμμα, γι αὐτὸ σχεδίασε τὴν κατάληψη τῆς Κωνσταντινούπολης ,τὴν ὁποία μόλις τὸ 1261 εἶχε ἀνακαταλάβει ἀπὸ τοὺς σταυροφόρους ὁ ΜΙΧΑΗΛ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ.  Ἡ προετοιμασία τοῦ Καρόλου κράτησε μιὰν εἰκοσαετία καὶ τὴν ἄνοιξη τοῦ 1282  ἦταν ἕτοιμος ὁ στόλος του νὰ ἀποπλεύσει κατὰ τῆς Κων/πολης. ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΕ. Τὴν ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ,30 Μαρτίου 1282 ,μόλις χτύπησαν οἱ καμπάνες τοῦ Ἑσπερινοῦ , στὴν Ἁγ.Τριάδα τοῦ Παλέρμο, ἕνα μενόμενο πλῆθος Σικελῶν ΕΠΙΤΕΘΗΚΕ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΠΟΙΟΥ ΜΙΛΟΥΣΕ ΓΑΛΛΙΚΑ σφάζοντας τον. Τὰ πλήθη εἰσήρχοντο σὲ ναούς, μονές, κλπ ὅπου ἔμεναν Γάλλοι —ἤ ποὺ πιθανολογοῦσαν ὅτι ἔμεναν Γαλλόφωνοι—καὶ ἀπαιτοῦσαν