Πρὶν ἰδεῖν οὐδεὶς μάντις..
Ἡ ἀρχαιὀτερη (450πΧ) σωζόμενη τραγωδἰα τοῦ Σοφοκλῆ εἶναι ὁ <ΑΙΑΣ> μέ θέμα τὴν τιμωρία τῆς ΥΒΡΕΩΣ {λέει ἡ Ἀθηνᾶ : "ποτὲ νὰ μὴν θεωρήσεις τὸν ἑαυτό σου ἀνώτερο ἀπὸ τοὺς ἂλλους"}
Ὁ Αἴας ἁλαζονεύτηκε ὅτι μπορεῖ νὰ τὰ καταφέρει χωρὶς τὴν βοήθεια τῶν θεῶν καὶ ἡ Ἀθηνᾶ τὸν τρἐλανε {="βλἐπει μόνο μέσα του, τὴν τρἐλα του ἀκούει μόνο καὶ Μένα"—λέει ἡ Ἀθηνᾶ} ὅταν βρῆκε τὴν άφορμή, ἡ ὁποία ἦταν ἡ ἑξῆς·
ὁ Αἴας ἀδικήθηκε ἀπὸ τοὺς Ἀχαιοὺς διότι ἄν καὶ ἦταν ὁ γενναιότερος πάντων δέν ἔλαβε αὐτὸς τὰ ὅπλα τοῦ Ἀχιλλέα, ἀλλὰ ὁ Ὀδυσσέας. Τότε ἄρχισε νὰ κτυπᾶ τά...κοπάδια τῶν Ἀχαιῶν νομἰζοντας ὅτι πρὀκειται γιὰ τοὺς ἴδιους (τὸ παραπλάνησε ἡ Ἀθηνᾶ).
Ὅταν συνῆλθε καὶ κατάλαβε τὶ ἔκανε , ἀπὸ τὴν ντροπή του αὐτοκτόνησε στὴν ἀκρογιαλιὰ τῆς Τροίας.
Πατέρας τοῦ Αἴαντα ἦταν ὁ Τελαμῶν ὁ Σαλαμίνιος καὶ παιδιὰ τοῦ Αἴαντα, ὁ Εὐρυσάκης καὶ ὁ Φιλαῖος , οἱ ὁποῖοι κι οἱ δὺο κατοίκησαν στὴν Ἀθήνα
—ἐξ οὗ καὶ τὰ μετἐπειτα μεγάλα ἀθηναϊκὰ γένη τῶν ΦΙΛΑΪΔΩΝ καὶ ΕΥΡΥΣΑΚΙΔΩΝ ἀπ'ὅπου κατάγονται οἱ Πεισίστρατος, Μιλτιάδης, Θουκυδίδης (Φιλαΐδες), Ἀλκιβιάδης, Κλεινίας (Εὐρυσακίδες).
Ἡ τραγωδία κλείνει μέ τὸν Χορὸ βεβαίως (ἐκπρόσωπο τῆς ΠΟΛΗΣ, τῆς κοινῆς γνώμης δηλ.)
ὁ ὁποῖος, μὲ ἀφορμὴ τὸ τραγικὸ τέλος τοῦ Αἴαντα, συνοψίζει τὸ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟ τῆς ζωῆς μέ τὸν περίφημο στίχο <ΠΡΙΝ ΙΔΕΙΝ ΟΥΔΕΙΣ ΜΑΝΤΙΣ> {1420}
Ἐπίκαιρος ὁ στίχος αὐτὸς στὴν ἐποχή μας
πού ἀκμάζουν ἀπατεῶνες "προφῆτες" διαδίδοντας "προφητεῖες" ποὺ ποτὲ δὲν ἐπαληθεύονται...
