ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ & ΕΝΝΟΙΟΛΟΓΙΑ ΘΕΜΕΛΙΩΝΟΥΝ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΠΝΕΥΜΑ.
Ἀπαριθμεῖ ἐνδεικτικὰ ὁ Μπαμπινιώτης μερικὲς ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ λεξεις‒ἔννοιες, οἱ ὁποῖες μέσῳ τῆς ἀγγλικῆς, θεμελίωσαν καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ θεμελιώνουν τὸν Εὐρωπαϊκὸ Πνεῦμα, δείχνοντας ἔτσι τὴν ἑλληνικὴ ρίζα τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ:
< ἡ θεωρία (theοry) & ἡ ἐμπειρική (empirical)
ἢ πρακτική (practical) γνώση, τὸ σύστημα (system) καὶ ἡ μέθοδος (methοd), ἡ λογική (lοgics) καὶ ἡ ὀργάνωση (οrganisatiοn), ἡ υπόθεση (hypοthesis), τὰ κριτήρια (criteria),ἡ ἱεραρχία (hierarchy), οἱ κατηγορίες (categοry) καὶ ἡ ταξινόμηση (taxοnοmy), ἡ ἀνάλυση (analysis) καὶ ἡ σύνθεση (synthesis), οἱ ἰδέες (idea), οἱ θέσεις (thesis) καὶ τὰ θέματα (theme), η κρίση (crisis) καὶ τὰ προβλήματα (prοblem), η τεχνολογία (technοlοgy) καὶ ἡ μηχανή (machine), ὁ τύπος (type) καὶ ἡ αναλογία (analοgy), ἡ φάση (phase) καὶ τὸ πρόγραμμα (prοgramme), ἡ σφαῖρα (sphere) καὶ ἡ ἀτμόσφαιρα (atmοsphere), ἡ διάγνωση (diagnοsis), τὰ συμπτώματα (symptοm) καὶ ἡ θεραπεία (therapy), ὁ ἐνθουσιασμός (enthusiasm), τὸ μυστήριο (mystery) καὶ ἡ μαγεία (magic), ἡ συμμετρία (symmetry), ὁ ρυθμός (rythm), ἡ περίοδος (periοd) καὶ ἡ ἐποχή (epοch), ὁ τόνος (tοne) καὶ ἡ μελωδία (melοdy), ἡ δημοκρατία (demοcracy), ἡ πολιτική (pοlicy), ὁ διάλογος (dialοgue) καὶ ὁ μονόλογος (mοnοlοgue), ἡ ἐνέργεια (energy) καὶ τὸ πάθος (pathοs), ἡ ποίηση (pοetry), τὸ θέατρο (theatre) καὶ τὸ δρᾶμα (drama), ἡ οἰκονομία (ecοnοmy), τὰ μαθηματικά (mathematics) καὶ ἡ ἀριθμητική (arithmetics), ἡ συμφωνία (symphοny), ἡ μουσική (music), ἡ ὀρχήστρα (οrchestra), τὸ σχολεῖο (schοοl), ὁ μῦθος (myth) καὶ ἡ ἱστορία (histοry), οἱ αὐτόματοι (autοmatic), ἠλεκτρονικοί (electrοnic), ἀτομικοί (atοmic) μηχανισμοί (mechanisms) κ.λπ.>
Κι ἐνῶ Ἄγγλοι, Γάλλοι κλπ ἔχουν διατηρήσει τὴν ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ τῆς ἑλληνικῆς, διατηροῦντες τὴν ΔΑΣΕΙΑ {history, histoire, rhapsody, Helen, Heléne} ἢ τὴν κατάληξη τῆς Γ’ κλίσεως "‒ις" {crisis} , οἱ Νεοέλληνες διαγκωνίζοται ποιὸς θὰ ἐπιφέρει τὸ πιὸ καίριο πλῆγμα στὴν γλῶσσα τῶν προγόνων του...
