Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΑΡΧΕΓΟΝΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ
Κατὰ τὴν σύγχρονη ἐποχὴ κατηγορήθηκε ὁ ἀρχέγονος χριστιανισμὸς ἀπὸ πολλούς ὅτι δὲν διέθετε ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ἠθική. Κήρυξε δηλ. τὴν ἐλεημοσύνη ἀλλὰ δὲν πρότεινε τρόπους ἐξάλειψης τῆς ΦΤΩΧΙΑΣ καὶ τῆς ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΔΙΚΙΑΣ.
Καὶ πράγματι ὁ ἀρχέγονος χριστιανισμὸς ΔΕΝ ΠΡΟΒΑΛΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ γιὰ τὴν ἀδικία τῆς ἐποχῆς ἐμφάνισής του στὴν ρωμαϊκὴ αύτοκρατορία ,ἀλλὰ ἀπευθύνθηκε μὸνον ὡς θρησκεἰα στὴν ΑΤΟΜΙΚΗ ἠθικὴ τοῦ καθενός. Κήρυξε κατὰ τῆς δουλείας ἀλλὰ δέν ἔκανε ἀγῶνα γιὰ τὴν ἐξάλειψη της.
Εἶναι ἐξάλλου γνωστὸ ὅτι οἱ πρῶτες Ἐκκλησίες δέν ἐφάρμοσαν πέραν τῆς ΚΟΙΝΟΚΤΗΜΟΣΥΝΗΣ καμμία...ἐπενδυτικὴ πολιτικὴ τῶν περιουσιῶν τους μέ ἀποτέλεσμα μέσα σὲ μικρὸ διάστημα νὰ ΠΤΩΧΕΥΣΟΥΝ....
Ὡστόσο ἡ αἰτία γιὰ ὅλα αύτὰ δὲν ἦταν ἡ ἀναλγησία ἢ ἡ ἀβελτηρία τῆς πρώτης Ἐκκλησίας οὔτε ὁ δισταγμὸς της νὰ ἐκφράσει κοινωνικὰ αἰτήματα.
Ὁ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ λόγος ποὺ ἡ Ἐκκλησία δέν ἔκανε ...κοινωνικοὺς ἀγῶνες ἦταν ἡ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΗ ἀντίληψη τῶν πρώτων χριστιανῶν ὅτι ΕΠΙΚΕΙΤΑΙ Η ΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ δηλ. ἡ Δευτέρα Παρουσία, οπὸτε ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΝΟΗΜΑ ΚΑΜΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ περὶ ἀλλαγῆς τῶν οἰκονομικῶν συνθηκῶν τοῦ τότε ὑπάρχοντος κόσμου.
ΑΦΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΟΤΙ ΕΝΤΟΣ ΟΛΙΓΟΥ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΙ ΝΟΗΜΑ ΕΙΧΑΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ;
Μόνο ἡ ἀτομικὴ σωτηρία τοῦ κάθε πιστοῦ καὶ ὅλων μαζὶ εἶχε νόημα ἐν ὄψει τοῦ ἐπερχομένου ΤΕΛΟΥΣ τοῦ παρόντος αίῶνος τοῦ ἀπατεῶνος..
Αύτήν ὅμως τὴν ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΗ συνιστῶσα τοῦ ἀρχέγονου χριστιανισμοῦ ΔΕΝ τὴν ΕΛΑΒΑΝ ΥΠΟΨΙΝ τους οἱ ἐγκαλοῦντες τὴν πρώτη Ἐκκλησία γιὰ ἔλλειψη κοινωνικῆς ἠθικῆς
καὶ άδιαφορία γιὰ ἀλλαγὴ τῶν ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ συνθηκῶν τοῦ ΠΑΡΟΝΤΟΣ κόσμου .
Σὲ κάθε περίπτωση πάντως εἶναι ἀληθὲς ὅτι ὁ χριστιανισμὸς ΔΕΝ ΕΠΑΓΓΕΛΛΕΤΑΙ ΕΠΙΓΕΙΟΥΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥΣ καὶ κάθε ἐπίγειο μεσσιανισμὸ τὸν θεωρεῖ ὠς ἀναγγελίαν Ἀντιχρίστου.
