Η ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ.
Ποιὰ ἡ κεντρικὴ ἰδέα αυτῆς τῆς Ἀποκαλυπτικῆς Γραμματείας ;
Ὁ Ἀποκαλυπτισμὸς προσπάθησε νά ἐξηγήσει ΓΙΑΤΙ ΑΠΕΤΥΧΑΝ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ καὶ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΔΕΝ ΕΠΑΛΗΘΕΥΤΗΚΑΝ (πχ οἱ Προφῆτες πρόβλεπαν λαμπρὸ μέλλον στὸν Ἰσραὴλ ἄν τηροῦσε τὴν Torah {=Νόμο} . Ὡστόσο συνέβη ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ· ἐπειδὴ τηροῦσαν τὸ Νόμο οἱ Ἑβραῖοι ὑπἐφεραν διωγμοὺς ἀπὸ τοὺς ΣΕΛΕΥΚΙΔΕΣ (βλ ΑΝΤΙΟΧΟΣ Δ' ΕΠΙΦΑΝΗΣ) καὶ χειμάζοντο ὡς Κράτος,ὁπότε ὁ ἀποκαλυπτισμὸς παρουσιάστηκε γιὰ νὰ ἐκφράσει ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΤΟΥ ΕΒΡΑΪΣΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ μέ τὴν ἐξῆς ἁπλῆ ἰδέα : ΖΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ ΕΧΕΙ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΟ ΖΕΝΙΘ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΤΟΥ.
Ὡστόσο ἐπειδὴ αὐτὸ τὸ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ὁδήγησε τοὺς Ἑβραίους στὶς δύο μεγάλες ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΡΩΜΑΙΩΝ (70—135μΧ) μέ ἀποτἐλεσμα τὴν ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΣΠΟΡΑ , οἱ Ραββῖνοι ΕΞΟΒΕΛΙΣΑΝ ΤΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤ̣ΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ.
Ἡ Ἐκκλησία ὅμως διατήρησε τὶς Ἀποκαλύψεις—ἐν προκειμένῳ τοῦ Ἰωάννη—ἄν καὶ ὄχι χωρὶς ἀντιρρήσεις (πχ ΣΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΔΕΝ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΩΑΝΝΗ) ἐπειδὴ βοηθοῦσε τοὺς πιστοὺς ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΩΝ ΔΙΩΓΜΩΝ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ .
Πρἀγματι στὰ μἐσα τοῦ 1ου αἰ. μέ τὴν καθιέρωση τῆς ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ ΚΑΙΣΑΡΑ οἱ Χριστιανοὶ ὁμολογοῦντες ΜΟΝΟΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΩΣ ΚΥΡΙΟ βρἐθηκαν σέ δύσκολη θἐση καὶ κυνηγήθηκαν ΩΣ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.
Σὲ αὐτὴ τὴν κρίσιμη περίσταση γράφει ὁ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ (ὂχι ὁ Εὐαγγελιστής*) τὴν Ἀποκάλυψη ὡς ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ πρὸς τὶς 7 Ἐκκλησίες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας μὲ στόχο ΝΑ ΤΙΣ ΣΤΗΡΙΞΕΙ γιὰ νά ἀντἐξουν τὶς διώξεις τοῦ ΚΑΙΣΑΡΑ καὶ νὰ μὴν ἀπαρνηθοῦν τὸν ΚΥΡΙΟ.
Ἡ πνευματικὴ στὴριξη τῶν Πιστῶν ἐπιδιώκεται μἐσῳ τῆς παλιᾶς ἀποκαλυπτικῆς ἰδέας ὅτι ΕΝΤΟΣ ΟΛΙΓΟΥ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ.
Μάλιστα ὁ Ἰωάννης χρησιμοποιεῖ καὶ τὸν λαϊκὸ ΡΩΜΑΪΚΟ θρῦλο ὅτι Ο ΝΕΡΩΝ ΔΕΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ, ΑΛΛΑ' ΚΑΤΕΦΥΓΕ ΣΤΟΥΣ ΠΑΡΘΟΥΣ ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΝΑ ΚΑΨΕΙ ΤΗΝ ΡΩΜΗ ...{"τὸ θηρίον τὸ πρῶτον οὗ ἐθεραπεύθη ἡ πληγὴ τοῦ θανάτου αὐτοῦ", ΑΠΟΚ.13,12}
Βεβαίως ὁ ἐχθρὸς εἶναι ἡ ἑπτάλοφος ΡΩΜΗ {"αἱ ἑπτὰ κεφαλαὶ ὄρη ἑπτὰ εἰσὶν ",ΑΠΟΚ.17,9} καὶ θηρὶον ὁ 8ος ΡΩΜΑΙΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ {"καὶ τὸ θηρίον...ὄγδοος ἐστί, ὅ.π.17,11}, δηλ. Ο ΕΠΑΝΕΛΘΩΝ κατὰ τὸν θρῦλο ΝΕΡΩΝ (Nero Redivivus**=Νέρων ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΣ) .
Ὁ ψευδοπροφήτης εἶναι ΤΟ ΙΕΡΑΤΕΙΟ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ ἐνῶ ὁ περιλάλητος ἀριθμὸς 666 ἀναφέρεται (βλ. Lohse) στὸν ΛΕΞΑΡΙΘΜΟ τῆς ἑβραϊκῆς λέξης ΝΕΡΩΝ ΚΑΙΣΑΡ (ὅλα τοῦτα τὰ ἀναφέρει ὁ Ἰωάννης συγκαλυμμένα ΟΧΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΕΡΔΕΨΕΙ ΕΜΑΣ βεβαίως σήμερα ἀλλὰ τὴν ΡΩΜΑΪΚΗ ΜΥΣΤΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ...).
Ἡ Ἀποκάλυψη τελειώνει μὲ τὴν καταστροφὴ τῆς Ρώμης ἀπὸ τὸν Νεκραναστημένο ΝΕΡΩΝΑ (κάτι ποὺ ΙΣΤΟΡΙΚΑ δὲν συνέβη ποτὲ βεβαίως...) καὶ κατόπιν ἔρχεται ἡ Β' ΠΑΡΟΥΣΙΑ.
Ἔτσι ἡ Ἀποκάλυψη ΑΓΝΟΕΙ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ , ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ καὶ τὸν θρίαμβο τοῦ Χριστιανισμοῦ.
ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΑΓΝΟΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΙΣΤΟΡΙΑ = τοὺς Ὀθωμανούς, τὶς ἀνακαλύψεις, τὴν ΑΜΕΡΙΚΗ ,τὴν ΚΙΝΑ , τὰ ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΗΝΗ ..
Δὲν εἶναι δηλ. μελλοντολογικὸ κείμενο ἡ Ἀποκάλυψη, ἀλλὰ θεολογικό— παρὰ τὰ ὅσα ΦΑΝΤΑΣΙΩΝΟΝΤΑΙ οἱ φονταμενταλιστὲς ΚΑΘΕ ΕΠΟΧΗΣ (καὶ κάθε τόπου ἢ δόγματος).
Ποιὰ ἡ θεολογικὴ σημασία τῆς Ἀποκάλυψης γιὰ μᾶς ;
Εἶναι ἡ Πίστη ὅτι στὸ Τέλος τὸ ΚΑΛΟ ΘΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕΙ , οἰ Δίκαιοι θά δικαιωθοῦν ΚΑΙ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΘΑ (ΑΥΤΟ)ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΙ. Καὶ ὅπως ἔλεγε καὶ ὁ ἀείμνηστος καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Ν.ΝΗΣΙΩΤΗΣ , ἡ Ἀποκάλυψη διδάσκει ὃτι τὸ Καλὸ θὰ χάνει ὅλες τὶς μάχες του μὲ τὸ Κακό , πλὴν μιᾶς, τῆς Τελευταίας ,τῆς Μητέρας τῶν Μαχῶν ποὺ θὰ κρίνει καὶ τὴν τελικὴ ἔκβαση τοῦ Πολέμου τῶν Υἱῶν τοῦ Φωτὸς κατὰ τῶν Υἰῶν τοῦ Σκότους.
Γι αὐτὸ καὶ ἡ Καθολικὴ Ἐκκλησία ΑΝΑΜΕΝΕΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ μέ τὴν μεγάλη Ἀπάτη ἑνὸς ΕΓΚΟΣΜΙΟΥ Μεσσιανισμοῦ :
" Ἡ Ἐκκλησία δὲν θὰ μπεῖ στὴν δόξα τῆς Βασιλείας παρὰ μόνο διὰ μέσου τοῦ τελευταίου ἐκείνου Πἀσχα κατὰ τὸ ὁποῖο θὰ ἀκολουθήσει τὸν Κύριο της στὸν θάνατο Του καὶ τὴν Ἀνάσταση Του. Συνεπῶς Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΘΑ ΕΚΠΛΗΡΩΘΕΙ ΜΕ ΕΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΘΡΙΑΜΒΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΙΑΣ ΑΝΟΔΚΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ ΑΛΛΑ’ ΜΕ ΤΗΝ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ἐνάντια στὸ τελευταῖο ξέσπασμα τοῦ Κακοῦ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΚΑΤΕΒΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ Ο ΘΕΙΟΣ ΝΥΜΦΙΟΣ..."
(Κατήχηση Καθολικῆς Ἐκκλησίας, Κάκτος, σελ.226—227, Άθήνα, 1996)
__________
*ὁ συγγραφέας ΙΩΑΝΝΗΣ τῆς Ἀποκάλυψης ΔΕΝ εἶναι ὁ ἴδιος μὲ τὸν ΙΩΑΝΝΗ τὸν εὐαγγελιστή, συγγραφέα τοῦ Δ’ Εὐαγγελίου (παρὰ τὰ περὶ τοῦ ἀντιθέτου λεγόμενα ἀπὸ πολλοὺς Ἕλληνες θεολόγους) διότι:
α) διαφέρει ριζικὰ ἡ γλῶσσα τῶν δύο κειμένων (Ἀποκάλυψης καὶ Κατὰ Ἰωάννην) ·
τὰ ἑλληνικὰ τοῦ Δ’ Εὐαγγελίου εἶναι ὑψηλῆς στάθμης ἀνήκοντα σὲ ἑλληνιστή, βαθέος γνώστη τῆς φιλώνειας, ἀλεξανδρινῆς θεολογίας (ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος) ,
ἐνῶ τὰ ἑλληνικὰ τῆς Ἀποκάλυψης περιέχουν ἀραμαϊσμοὺς καὶ ἑβραϊσμοὺς καθὼς καὶ γραμματικὰ ἤ συντακτικὰ λάθη (σολοικισμούς) βλ πχ τό <ὁ ὤν ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος>{<ὤν > καί <ἐρχόμενος> εἶναι μετοχὲς ἐνεστῶτος τοῦ <εἰμί> καὶ τοῦ <ἔρχομαι> ἀντιστοίχως, ὅμως τό <ἦν> ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΟΧΗ ἀλλὰ ὁριστικὴ ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΥ τοῦ <είμί> ΚΑΙ Ο ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΕΤΟΧΕΣ }
β) οἱ θεολογικὲς ἰδέες τῶν δύο κειμἐνων εἶναι διαφορετικές·στὴν Ἀποκάλυψη ὑπάρχει συνεπὴς ἐσχατολογία δηλ. ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ἐνῶ στὸ Κατὰ Ἰωάννην δεσπόζει ἡ λεγόμενη πραγματοποιηθεῖσα ἐσχατολογία· Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΠΑΡΩΝ ΜΕΣῼ ΤΟΥ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ.
Ἐξάλλου στὸ Κατὰ Ἰωἀννην ὑπάρχει ἀνεπτυγμένη τριαδολογία, ἐνῶ στὴν Ἀποκάλυψη δὲν ὑπάρχει οὔτε ὑποψία τριαδολογίας ·ἐκεῖ ὑπάρχει μόνο ὁ Γιαχβὲ καὶ τὸ Ἀρνίον.
γ) στὸ Κατὰ Ἰωἀννην ὁ ἀντίπαλος εἶναι οἱ Ἰουδαῖοι (διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων) ἐνῶ στὴν Ἀποκάλυψη ὁ ἐχθρὸς εἶναι ἡ Ρώμη καὶ ἡ θεοποίηση τοῦ Αὐτοκράτορα.
Διαφορετικὰ περιβάλλοντα, διαφορετικὰ προβλήματα, διαφορετικὲς ἀντιλήψεις, διαφορετικὸ γλωσσικὸ ὕφος.
Καὶ τέλος, δ) ὁ συγγραφέας τῆς Ἀποκάλυψης δὲν συγκαταλἐγει τὸν ἑαυτό του στοὺς Ἀποστόλους,
{=καὶ τὸ τεῖχος τῆς πόλεως ἔχων θεμελίους δώδεκα καὶ ὑπ’αὐτῶν δώδεκα ὀνόματα τῶν δώδεκα ἀποστόλων τοῦ ἀρνίου—ΑΠΟΚ.21,14}
ἀλλὰ στοὺς Προφῆτες {=σύνδουλος σου εἰμὶ καὶ τῶν ἀδελφῶν σου τῶν ἐχόντων τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ...ἡ γὰρ μαρτυρία Ἰησοῦ ἐστίν τὸ πνεῦμα τῆς προφητείας—ΑΠΟΚ.19,9}
**ΣΙΒΥΛ.ΧΡΗΣΜΟΙ, IV 119-124 :"καὶ τότ´ ἀπ´ Ἰταλίης βασιλεὺς μέγας οἷά τε δράστης φεύξετ´ ἄφαντος ἄπυστος ὑπὲρ πόρον Εὐφρήταο...πολλοὶ δ´ ἀμφὶ θρόνῳ Ῥώμης πέδον αἱμάξουσιν κείνου ἀποδρήσαντος ὑπὲρ Παρθηίδα γαῖαν.."
[ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ :"ἕνας μεγάλος βασιλιᾶς θὰ δραπετεύσει ἀπὸ τὴν Ἰταλία σὰν δοῦλος δραπἐτης χωρὶς νὰ τὸν δεῖ ἤ ἀκούσει κανεὶς
πάνω ἀπό τὸν Εὐφράτη....κι ὅταν ἐκεῖνος δραπετεύσει ἀπὸ τὴν χώρα τῶν Πάρθων πολλοὶ θὰ χύσουν τὸ αἷμα τους στὸ ἔδαφος γιὰ τὸν θρόνο τῆς Ρώμης..."]
20 χρόνια μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Νέρωνα ἀκόμα ἐξακολουθοῦσαν νὰ ἐμφανίζονται ΣΩΣΙΕΣ του γιὰ νὰ διεκδικήσουν τὸν θρόνο τῆς Ρώμης ὡς ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΙ ΝΕΡΩΝΕΣ...(βλ.ΣΟΥΕΤΩΝΙΟΣ, Νέρων, 57)
