Φύσα μαΐστρο δροσερὲ κι ἀγέρα τοῦ πελάγου (Τοῦ Δράμαλη)
ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΛΗ (Φύσα μαΐστρο δροσερέ)
_____________________________________________
<Φύσα μαΐστρο δροσερὲ κι’ ἀγέρα τοῦ πελάγου,
νὰ πᾶς τὰ χαιρετίσµατα στοῦ Δράμαλη τὴ μάννα.
Τῆς Ῥούμελης οἱ µπέηδες καὶ τοῦ Μωριᾶ οἱ ἀγᾶδες
στὰ Δερβενάκια κείτονται, στὸ χῶμα ξαπλωμένοι.
Στρῶμά ’χουνε τὴ μαύρη γῆς, προσκέφαλο λιθάρια
καὶ γι’ ἀπανωσκεπάσματα τοῦ φεγγαριοῦ τὴ λάµψη.
Κ’ ἕνα πουλάκι πέρασε καὶ τὸ συχνορωτᾶνε.
«Πουλί, πῶς πάει ὁ πόλεµος, τὸ κλέφτικο ντουφέκι;
—Μπροστὰ πάει ὁ Νικηταρᾶς, πίσω ὁ Κολοκοτρώνης,
καὶ παραπίσω οἱ Ἕλληνες μὲ τὰ σπαθιὰ στὰ χέρια».
Γράμματα πάνε κ’ ἔρχονται στῶν µπέηδων τὰ σπίτια.
Κλαῖνε τὰ χάνια γι’ ἄλογα καὶ τὰ τζαμιὰ γιὰ Τούρκους,
κλαῖνε μαννοῦλες γιὰ παιδιά, γυναῖκες γιὰ τοὺς ἄντρες.>
_____
Τὸ μοναδικό, στὸ γνωστὸ αὐτὸ ἐπιτραπέζιο δημοτικὸ τραγούδι τῆς Πελοποννήσου, εἶναι τὸ ὅτι ἀποτελεῖ μοιρολόι γιὰ τήν... Καταστροφὴ τοῦ Δρἀμαλη (ΙΟΥΛΙΟΣ 1822) ἀπὸ τοὺς μαχητὲς τοῦ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ. Δηλ. τὸ δημοτικὸ αὐτὸ τραγούδι ΔΕΝ ΥΜΝΕΙ τὴν νίκη τοῦ ΓΕΡΟΥ ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ ἀλλὰ ΘΡΗΝΕΙ τὴν ΠΑΝΩΛΕΘΡΙΑ τοῦ Δράμαλη μὲ τοὺς ἀμέτρητους νεκροὺς τῆς περήφανης στρατειᾶς του στὰ ΣΤΕΝΑ ΤΩΝ ΔΕΡΒΕΝΑΚΙΩΝ...
