Διαμαντῆς Κούτουλας

Δυστυχῶς τὰ κείμενα  τῆς ΓΡΑΜΜΙΚΗΣ Β' τῶν Ἑλλήνων τῆς μυκηναϊκῆς ἐποχῆς εἶναι λογιστικοὶ πίνακες & ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΤΙΠΟΤΕ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΤΡΩΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ. Ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ ἡ ΙΛΙΑΔΑ εἶναι ΠΟΙΗΤΙΚΟ κείμενο ΓΡΑΦΕΝ 400 ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ἀπὸ τὰ γεγονότα ποὺ ὑποτίθεται ὅτι περιγράφει, ὁπότε ΙΣΤΟΡΙΚΑ  εἶναι ΑΜΦΙΒΟΛΗ ΠΗΓΗ. Ὡστόσο ὑπάρχουν τὰ ΑΡΧΕΙΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΩΝ ΧΕΤΤΑΙΩΝ μὲ τὴν σχετικὴ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ   ΤΩΝ  ΧΕΤΤΑΙΩΝ ΜΟΝΑΡΧΩΝ  τὰ ὁποῖα ἀναφέρουν τὰ ἑξῆς ἐνδιαφέροντα· 1) γύρω στὸ 1400πΧ ἕνας βασιλιᾶς τοῦ κράτους τῶν  AHHIYAWA   μέ τὸ ὄνομα  ATARASIYA εἰσἐβαλε στὴν Μικρασία καὶ κατέλαβε τὴν πὸλη MILAWANDA . Κατὰ τοὺς εἰδικούς, ἱστορικοὺς καὶ γλωσσολόγους ἡ λἐξη AHΗIYAWA σημαίνει "ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΑΧΑΙΩΝ"  , ἡ λἐξη  ATARASIYA  ἁναφέρεται στὸ ὄνομα ΑΤΡΕΥΣ καὶ ἡ λἐξη MILAWANDA σημαίνει τὴν   ΜΙΛΗΤΟ .. 2) γύρω στὸ 1270—1250πΧ ἕνας εὐγενὴς μέ τὸ ΛΟΥΒΙΚΟ ὄνομα PIYAMA-RADU {=πιστὸς τῆς θεᾶς  Piyama}  ἐξορμῶντας ἀπὸ κάποιο νησὶ τοῦ ...

 Σπουδαῖα βεβαίως τὰ Ὁμηρικὰ Ἔπη—θἄλεγα μοναδικά—ὠστόσο ἀπὸ ΓΛΩΣΣΙΚΗ ἂποψη ἔχουν ΑΤΕΛΕΙΕΣ διότι ἀποδὶδουν μιὰ πανάρχαια μορφὴ τῆς ἑλληνικῆς τοῦ 9ου αἰῶνα πρὸ Χριστοῦ.  Ἐξηγῶ μὲ τρία παραδείγματα· 1) στὰ Ἔπη ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΡΘΡΟ (πχ. ἄνδρα μοι ἔννεπε, ΟΧΙ "τόν" ἄνδρα).  Οἱ λέξεις "ὁ,ἡ,τό" στὸν Ὅμηρο εἶναι ΔΕΙΚΤΙΚΕΣ  (ἤ ἀναφορικές) ΑΝΤΩΝΥΜΙΕΣ. 2) στὰ Ἔπη ΟΙ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΟΠΙΚΑ ΕΠΙΡΡΗΜΑΤΑ  (πχ.ἐκ δὲ Χρυσηὶς νηὸς βῆ—Α 439: ἔξω ἡ Χρυσηίδα βγῆκε ἀπὸ τὸ πλοῖο.  Ἀργότερα ἡ λέξη "ἐκ" —ποὺ σημαίνει τὸ ΕΠΙΡΡΗΜΑ "ἔξω"—συντάχθηκε μαζὶ μὲ τὴν γενικὴ τοῦ οὐσιαστικοῦ "νηός" γενόμενη ΠΡΟΘΕΣΗ) 3) στὰ Ἔπη Ο ΕΝΕΣΤΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΧΡΟΝΟΣ , δηλ. μπορεῖ νὰ σημαίνει ΠΡΟΓΕΝΕΣΤΕΡΗ ἢ ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΗ πράξη (πχ.πάλαι ἔχει). Καὶ κάτι τελευταῖο· τὰ Ἔπη ὑποτίθεται ὅτι ἐξιστοροῦν συμβάντα τῆς μυκηναϊκῆς ἐποχῆς ὅταν οἱ Ἕλληνες ἔγραφαν μέ τὴν  συλλαβικὴ ΓΡΑΜΜΙΚΗ Β'. Ὁμως ἡ ΣΥΛΛΑΒΙΚΗ αύτὴ γραφὴ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΙΠΗΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΩΣΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ. Πχ. ὁ ἂναξ διαβ...

Δυστυχῶς ΠΡΑΚΤΙΚΑ τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ εἴτε διότι (τὸ πιθανὠτερο) δέν κρατήθηκαν ,εἴτε διότι καταστράφηκαν ἀπὸ τὶς μεταγενἐστερες ἀρειανιζουσες Συνόδους... Γιὰ τοὺς μὴ εἰδικοὺς ἀναφέρω ὅτι ὁ ΑΡΕΙΟΣ, πρεσβύτερος τῆς Ἀλεξανδρείας ὑποστήριζε ὅτι ὁ ὅρος  "Πατήρ"  γιὰ τὸν θεὸ ὑπονοεῖ ὅτι ΚΑΠΟΤΕ  ἔγινε Πατέρας, ΠΡΙΝ δὲν ἦταν· ὁμοίως καὶ ὁ Υἰὸς "ΚΑΠΟΤΕ" ἔγινε Υἰος {=ΗΝ ΟΤΕ ΟΥΚ ΗΝ} ἄρα ὁ Ὑιὸς ἔχει ἀρχὴ , δὲν ὑπάρχει ἀπὸ πάντα..  Ὁπότε, ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι φύσει θεὸς ἀλλὰ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ καὶ αὐτὸς ΕΝ ΧΡΟΝῼ —ἐξ οὗ καὶ ἡ  παράδοση τῆς Ἁγιογραφίας  τοῦ Ἀρειανισμοῦ ποὺ παρουσιάζει ΑΓΕΝΕΙΟ τὸν Χριστό (βλ.φωτό) Τὸ σκεπτικὸ τοῦ ΑΡΕΙΟΥ βασιζόταν στίς "ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ" τοῦ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ σύμφωνα μὲ τὶς ὁποῖες γιὰ τὶς ΠΡΩΤΕΣ ΟΥΣΙΕΣ (τὰ συγκεκριμένα,  ὄντα) δέν μπορεῖ νὰ ἰσχὺει τό "ΠΡΟΣ ΤΙ" {=μαζὶ μέ}.  [ΠΑΡΕΚΒΑΣΗ: Πρῶτες Οὐσίες κατὰ τὸν ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ  εἶναι τὰ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ὄντα, πχ. ὁ τάδε ἄνθρωπος, τὸ συγκρεκριμένο δένδρο ἢ τραπέζι κλπ.  Δεύτερες Οὐσίες ...