ΜΕΤΑΗΘΙΚΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ: ἐνορατική, ψυχολογικὴ & ἐπιτακτικοκρατικὴ θεωρία ἠθικῆς.
ΜΕΤΑΗΘΙΚΕΣ θεωρίες συνηθίζουμε νὰ ἀποκαλοῦμε τὶς φιλοσοφικὲς ἀντιλήψεις περὶ Ἠθικῆς ποὺ ἀνἀγονται στὶς θεωρίες τῆς ΓΛΩΣΣΑΣ καὶ προσπαθοῦν νὰ ὀρίσουν ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ἡ φράση "ἠθικὰ σωστό" κι ὄχι ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ τό "ἠθικὰ σωστό". Ἐξηγῶ· δύο εἶναι οἱ κυρίαρχες θεωρίες περὶ τοῦ νοήματος τῆς γλώσσας : α) ἡ ΑΝΑΦΟΡΙΚΗ ,κατὰ τὴν ὁποία τὸ νόημα μιᾶς λἐξης ἢ πρότασης καθορἰζεται ἀπὸ τὸ ἀντικείμενο, πρὀσωπο ἢ γεγονὸς στὸ ὁποῖο ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ β) η ΧΡΗΣΤΙΚΗ ,σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία τὸ νόημα καθορίζεται ἀπὸ τὴν ΧΡΗΣΗ ποὺ κάνει ὁ χειριστὴς τῆς γλώσσας. Ἀκολουθῶντας τὴν ΑΝΑΦΟΡΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ὁ ΜΟΥΡ ( G.E.MOORE ) διατύπωσε τὴν ΕΝΟΡΑΤΙΚΗ ΜΕΤΑΗΘΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία τὸ ΗΘΙΚΟ (ἀγαθό) εἶναι ΕΝΟΡΑΤΙΚΑ—ΔΙΑΙΣΘΗΤΙΚΑ προσβάσιμο καὶ δὲν ἀναφέρεται σὲ φυσικὴ ποιότητα, διότι, ἂν ἀναφερόταν, θὰ συνιστοῦσε μιὰ ΚΕΝΗ ΝΟΗΜΑΤΟΣ ΤΑΥΤΟΛΟΓΙΑ. (Πχ. στὴν φράση "ἀγαθὸ εἶναι ὅ,τι συμβάλλει στὴν εὐτυχία", ἂν τὸ ἀγαθὸ ταυτίζεται μὲ ὅ,τι συμβάλλει στὴν εύτυχία, τότε ἡ ἐν λόγῳ φράση ἰσοδυναμ