Διαμαντῆς Κούτουλας

Παρόλο ποὺ σὲ πολλὰ σημεῖα τῆς Βίβλου (πχ.ΗΣΑΪΑΣ* ) ὁ Θεὸς φαίνεται νὰ μιλᾶ ὠς ΜΗΤΕΡΑ ἐκδηλώνοντας ΜΗΤΡΙΚΗ ἀγάπη καὶ φροντίδα στὸν ΛΑΟ ΙΣΡΑΗΛ, ποτὲ δὲν προσφωνεῖται "ΜΗΤΕΡΑ".   Γιατί;   Ἐπειδὴ κατὰ τὴν περίοδο συγγραφῆς τῆς Βίβλου οἱ ΜΗΤΡΙΚΕΣ ΘΕΟΤΗΤΕΣ (ποὺ  εἶχαν μεγάλη διάδοση σὲ ὅλον τὸν τότε γνωστὸ κόσμο) παρέπεμπαν σὲ ἕνα εἶδος ΠΑΝΘΕΪΣΜΟΥ—καθότι εἶναι φανερὸ ὁτι ἐντὸς τῆς μήτρας τὰ τἐκνα ἔχουν  ΙΔΙΑ ΟΥΣΙΑ μέ τὴν Μητέρα.  Γιὰ νὰ δείξει λοιπὸν ἡ ΒΙΒΛΟΣ τὴν διαφορὰ μεταξὺ ΚΤΙΣΤΗ—ΚΤΙΣΜΑΤΟΣ, δηλ. τὴν δημιουργία ΕΚ ΜΗΔΕΝΟΣ τοῦ κόσμου (ποὺ σημαίνει ὅτι Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΠΛΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ**)  γι αὐτὸ οὐδέποτε  προσφωνεῖ τὸν Θεὸ "Μητέρα" , παρὰ μὸνον "Πατέρα" , ἂν καὶ Τοῦ προσδίδει μητρικὰ  χαρακτηριστικά. Βεβαίως, ὅπως ἔγραψε ὁ μακαριστὸς Πάπας Βενέδικτος " ὀ θεὸς δὲν εἶναι οὔτε Πατέρας οὔτε Μητέρα , ἀλλὰ ὁ Δημιουργὸς τοῦ Ἄνδρα καὶ τῆς Γυναίκας" {Πάπας Βενέδικτος, Ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τὴ Ναζαρέτ,.ἐκδ.Ψυχογιός, μετ.Σ.Δεσπότης, Ἀθήνα 2007, σελ. 1...

Τὸ μεγαλὐτερο θεολογικὸ πρόβλημα τῶν μελετητῶν τῆς Καινῆς  Διαθήκης  (ἀλλὰ καὶ κάθε πιστοῦ χριστιανοῦ) ἔγκειται στὸ πῶς θὰ ἑρμηνεύσουν τὴν κεντρικὴ ἐσχατολογικὴ προφητεία τοῦ Ἰησοῦ περὶ τῆς ΕΓΓΥΣ Ἐλεύσεως τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ <ΗΓΓΙΚΕΝ {=ἔχει φτάσει, Παρακεὶμενος}  ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ> καὶ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΓΕΝΙΑ— ἡ ὁποία ὅμως ΔΕΝ ἐπαληθεύτηκε.  Ἰδοὺ  ἐνδεικτικῶς κάποια σχετικὰ χωρία γιὰ τοὺς ἀγνοοῦντες τὸ πρόβλημα: 1) ὅταν ἴδητε ταῦτα γενόμενα ,γινώσκετε ὅτι ἐγγὺς ἐστιν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. ἀμὴν λἐγω ὑμῖν ὅτι μὴ παρέλθῃ ἡ γενεὰ αὕτη ἕως πάντα γένηται"(ΛΟΥΚ.21,31‒32) [ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ :ὅταν δεῖτε νὰ γίνονται αὐτὰ —μιλᾶ πρὶν γιὰ τὴν Καταστροφὴ τοῦ Ναοῦ καὶ τῆς Ἰερουσαλὴμ—νὰ καταλάβετε ὅτι πλησιάζει ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ .Σᾶς διαβεβαιώνω ὅτι ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΣΟΝ ΑΚΟΜΑ ΖΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥΤΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ]. 2)" ἀμὴν γἀρ λέγω ὑμῖν  οὐ μὴ τελέσητε τὰς πόλεις τοῦ Ἰσραὴλ  {=δὲν θὰ προλάβετε νὰ κηρύξετε σὲ ὅλες τὶς πόλεις τοῦ Ἰσραὴλ} ἕως...

Τὸ λεγόμενο "ΠΑΛΙΜΨΗΣΤΟ"  τοῦ Ἀρχιμηδη ἀνῆκε στὴ Βιβλιοθήκη τοῦ Μετοχίου τοῦ Παναγίου Τάφου στὴν Κωνσταντινούπολη , ὅπου  εἶχε μεταφερθεῖ  ἀπὸ τὴν  Σκήτη τοῦ Ἁγίου Σάββα τῆς Παλαιστίνης.  Ἐπρόκειτο γιὰ χειρόγραφο τοῦ 10ου αἰ.μΧ τὸ ὁποῖο εἶχε ἀποξυστεῖ τὸ 1229 ἀπὸ κἀποιον μοναχὸ ΙΩΑΝΝΗ  ΜΥΡΩΝΑ (ἀναγράφεται ἡ ἡμερομηνία 14 ΑΠΡ 1229)  γ ιὰ νά γραφεῖ ἐπἀνω του βυζαντινὸ ΕΥΧΟΛΟΓΙΟ {ἐξ οὗ καὶ ἡ ὀνομασία "παλίμψηστο"}. Πρῶτος εἶδε  τὸ Παλὶμψηστο ἐν ἔτει  1899 ὁ Ἀθ.Παπαδόπουλος‒Κεραμεὺς ὁ ὁποῖος ἀντελὴφθη ὅτι πίσω ἀπὸ τὸ ΕΥΧΟΛΟΓΙΟ κρυβόταν κάποιο ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟ κέμενο. Ἡ εἴδηση ἔφτασε στὸν Δανό φιλόλογο Johan Ludwig Heiberg , εἰδικὸ στὸ ἀρχιμήδειο corpus, ὁ ὁποῖος πῆγε  στὴν Κωνσταντινούπολη τὸ 1906 , μελἐτησε τὸν κώδικα καὶ διεπίστωσε  ὅτι περιεῖχε ΧΑΜΕΝΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΜΗΔΗ ὀπως τὴν ἐπιστολὴ μέ τίτλο " ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΘΕΩΡΗΜΑΤΩΝ ΠΡΟΣ ΕΡΑΤΟΣΘΕΝΗΝ ΕΦΟΔΟΣ {=δηλ. μέθοδος} καὶ τὸ  " ΟΣΤΟΜΑΧΙΟΝ " {ΠΑΖΛ ἢ ΤΑΝΓΚΡΑΜ πού στὰ σύγχρονα μαθηματι...