Ἡ προἐλευση τοῦ μύθου τῆς ΛΙΛΙΘ, τῆς πρώτης γυναίκας τοῦ Ἀδάμ.
Λίλιθ ( Εβραϊκά : לִילִית ) ὀνομάζεται στὴν μεσαιωνικὴ ἰουδαϊκὴ παράδοση ἡ ΠΡΩΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΑΔΑΜ , ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΥΑ.
Στὴν Βίβλο τὸ μόνο σημεῖο ποὺ ἀναφέρεται ἡ ΛΙΛΙΘ εἶναι τὸ ἐδάφιο τοῦ ΗΣΑΪΑ 34,14 (ποὺ περιγράφει τὴν καταστροφὴ τῆς Ἐδώμ) στὸ ΕΒΡΑΪΚΟ (μασωριτικό) πρωτότυπο, διότι ἡ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΩΝ Ο' ἀναφέρει τὴν λέξη <ὀνοκένταυρος> ἀντὶ τοῦ "λιλίθ" {ἡ λατινικὴ Vulgata μεταφρἀζει μὲ τὴν λεξη : lámia}.
Γράφει λοιπόν, τὸ ἑβραϊκὸ πρωτότυπο τοῦ ΗΣΑΪΑ {34,24}:
,וּפָגְשׁוּ צִיִּים אֶת-אִיִּים, וְשָׂעִיר עַל-רֵעֵהוּ יִים; אַךְ-שָׁם הִרְגִּיעָה לִּילִית , וּמָצְאָה לָהּ מָנוֹח
<ΜΕΤ : ἐκεῖ θὰ συναντιοῦνται οἱ ἀγριόγατες μὲ τὶς ὕαινες, καὶ θὰ φωνάζουν οἱ τραγόμορφοι δαίμονες ὁ ἕνας τὸν ἄλλον. Ἐκεῖ θὰ κατοικεῖ ἡ Λιλίθ, ἐκεῖ θὰ βρίσκει τόπο γιὰ ν' ἀναπαύεται>
Ἐνῶ οἱ Ο' μεταφράζουν τὸ ἴδιο ἐδάφιο ὡς ἑξῆς:
<καὶ συναντήσουσι δαιμόνια ὀνοκενταύροις καὶ βοήσονται ἕτερος πρὸς τὸν ἕτερον· ἐκεῖ ἀναπαύσονται ὀνοκεύνταυροι, εὗρον γὰρ αὐτοῖς ἀνάπαυσιν.>
Σὲ κάθε περίπτωση ἡ ΛΙΛΙΘ ἦταν ἕνας ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΣ ΔΑΙΜΩΝ ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑΚΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ (lilîtu) παρόμοιος μὲ τὰ πνεύματα τοῦ ἀνέμου < Lamashtu >{=κάτι ἀνάλογο.τῶν βιβλικῶν χερουβίμ καὶ σεραφίμ} ποὺ ἐνστερνίστηκε ἡ ἑβραϊκὴ σκέψη καὶ ὁ δαίμων αύτὸς σὲ ἕνα ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΟ κείμενο (700‒1000μΧ) τό "ΑΛΦΑΒΗΤΟ ΤΟΥ ΣΕΙΡΑΧ" {Alpā-Bethā də-Ben Sirā} μεταμορφώθηκε στὴν ΛΙΛΙΘ τὴν πρώτη γυναῖκα ΕΚ ΠΗΛΟΥ τοῦ Ἀδάμ,. ἑρμηνεύοντας μὲ αύτὸν τὸν τρόπο, τὸν στίχο τῆς ΓΕΝΕΣΗΣ "ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς" {1,27} , καθόσον ἡ Εὔα δημιουργὴθηκε ἀργότερα ἐκ τῆς πλευρᾶς του...
Τελικά, σύμφωνα μὲ αύτὸ τὸ μεσαιωνικὸ midrash {=ἑρμηνευτικὸ σχὸλιο} ἡ ΛΙΛΙΘ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕ ΕΚΟΥΣΙΩΣ ΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΗΣ ΕΔΕΜ ΑΡΝΟΥΜΕΝΗ ΤΗΝ ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟΝ ΑΔΑΜ , ἐπειδὴ καὶ ἐκείνη εἶχε ΙΣΟΤΙΜΗ ἐκ πηλοῦ καταγωγὴ μὲ αύτόν, δέν πλάστηκε δηλ. σὰν τὴν Εὔα ἀπὸ τὸ πλευρό του καὶ γι αύτὸ δὲν δεχόταν νὰ τὸν ὑπακούει...
