Ἡ προἐλευση τοῦ μύθου τῆς ΛΙΛΙΘ, τῆς πρώτης γυναίκας τοῦ Ἀδάμ.


Λίλιθ ( Εβραϊκά : לִילִית  )  ὀνομάζεται στὴν  μεσαιωνικὴ ἰουδαϊκὴ παράδοση ἡ ΠΡΩΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΑΔΑΜ , ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΥΑ.
Στὴν Βίβλο τὸ μόνο σημεῖο ποὺ ἀναφέρεται ἡ ΛΙΛΙΘ εἶναι τὸ ἐδάφιο τοῦ ΗΣΑΪΑ 34,14 (ποὺ περιγράφει τὴν καταστροφὴ τῆς Ἐδώμ)  στὸ ΕΒΡΑΪΚΟ (μασωριτικό) πρωτότυπο, διότι ἡ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΩΝ Ο' ἀναφέρει τὴν λέξη < ὀνοκένταυρος> ἀντὶ τοῦ "λιλίθ"  { ἡ λατινικὴ Vulgata μεταφρἀζει μὲ τὴν λεξη : lámia}.

Γράφει λοιπόν, τὸ ἑβραϊκὸ πρωτότυπο τοῦ ΗΣΑΪΑ {34,24}: 
,וּפָגְשׁוּ צִיִּים אֶת-אִיִּים, וְשָׂעִיר עַל-רֵעֵהוּ יִים; אַךְ-שָׁם הִרְגִּיעָה לִּילִית , וּמָצְאָה לָהּ מָנוֹח
<ΜΕΤ : ἐκεῖ θὰ συναντιοῦνται οἱ ἀγριόγατες μὲ τὶς ὕαινες, καὶ θὰ φωνάζουν οἱ τραγόμορφοι δαίμονες ὁ ἕνας τὸν ἄλλον. Ἐκεῖ θὰ κατοικεῖ ἡ Λιλίθ, ἐκεῖ θὰ βρίσκει τόπο γιὰ ν' ἀναπαύεται> 

 Ἐνῶ οἱ Ο' μεταφράζουν τὸ ἴδιο ἐδάφιο ὡς ἑξῆς: 
<καὶ συναντήσουσι δαιμόνια ὀνοκενταύροις καὶ βοήσονται ἕτερος πρὸς τὸν ἕτερον· ἐκεῖ ἀναπαύσονται ὀνοκεύνταυροι, εὗρον γὰρ αὐτοῖς ἀνάπαυσιν.>

Σὲ κάθε περίπτωση ἡ ΛΙΛΙΘ ἦταν ἕνας ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΣ ΔΑΙΜΩΝ ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑΚΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ ( lilîtu ) παρόμοιος μὲ τὰ πνεύματα τοῦ ἀνέμου < Lamashtu >  {=κάτι ἀνάλογο.τῶν βιβλικῶν χερουβίμ καὶ σεραφίμ}  ποὺ ἐνστερνίστηκε ἡ ἑβραϊκὴ σκέψη καὶ ὁ δαίμων αύτὸς σὲ ἕνα ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΟ κείμενο (700‒1000μΧ) ,τό "ΑΛΦΑΒΗΤΟ ΤΟΥ ΣΕΙΡΑΧ" {Alpā-Bethā də-Ben Sirā} μεταμορφώθηκε στὴν ΛΙΛΙΘ τὴν πρώτη γυναῖκα ΕΚ ΠΗΛΟΥ τοῦ Ἀδάμ,. ἑρμηνεύοντας  μὲ αύτὸν τὸν τρόπο, τὸν στίχο τῆς ΓΕΝΕΣΗΣ  "ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς" {1,27} , καθόσον ἡ Εὔα δημιουργὴθηκε ἀργότερα ἐκ τῆς πλευρᾶς του...

 Τελικά, σύμφωνα μὲ αύτὸ τὸ μεσαιωνικὸ midrash
 {=ἑρμηνευτικὸ σχὸλιο} ἡ ΛΙΛΙΘ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕ ΕΚΟΥΣΙΩΣ ΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΗΣ ΕΔΕΜ ΑΡΝΟΥΜΕΝΗ ΤΗΝ ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟΝ ΑΔΑΜ , ἐπειδὴ  καὶ ἐκείνη εἶχε ΙΣΟΤΙΜΗ ἐκ πηλοῦ καταγωγὴ μὲ αύτόν, δέν πλάστηκε δηλ.  σὰν τὴν Εὔα ἀπὸ τὸ πλευρό του καὶ γι αύτὸ δὲν δεχόταν νὰ τὸν ὑπακούει...

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Χαῖρε Κωνσταντῖνε, τελευταῖε Βασιλέα τῶν Ἑλλήνων!

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ ΕΓΙΝΕ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ.

Τὸ κρεββάτι τοῦ Τιμάρχου: Η ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ.