Ο ΗΛΙΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ.
Οἱ λεγόμενοι "ΟΡΦΙΚΟΙ ΥΜΝΟΙ" {ποὺ ἀποτελοῦν στὴν πραγματικότητα ΕΠΩΔΕΣ τῆς ΥΣΤΕΡΡΩΜΑΪΚΗΣ περιόδου*} ,τὰ "ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ" ἢ ὁ "ΥΜΝΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΕΑ ΗΛΙΟ" ΤΟΥ ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ διασώζουν τὶς ἀντιλήψεις περὶ ΗΛΙΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΥ τῶν ἀρχαίων ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ( ἀναγόμενου στό "ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΠΥΡ" τῆς κοσμολογίας τῶν ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΩΝ)**.
Ἰδού τρία χαρακτηριστικὰ ἀποσπάσματα·
—<κόσμου τὸν ἐναρμόνιον δρόμον ἕλκων=ἥλιε ποὺ ἕλκεις τὴν ἁρμονικὴ τροχιὰ τοῦ σύμπαντος—ΟΡΦ.ΥΜΝ.8>
—<περὶ δὲ τὸν ἥλιον αἱ ὀκτὼ εἰσι σφαῖραι, τούτου ἡρτῃμέναι=γύρω ἀπὸ τὸν ἥλιο, ὑπάρχουν οἱ 8 σφαῖρες ποὺ ἐξαρτῶνται ἀπὸ αύτόν—ΕΡΜ.ΚΕΙΜ.16,17>
—<λἐγεται γοῦν...ὁ δίσκος ἐπὶ τῆς ἀνάστρου φέρεσθαι πολὺ τῆς ἀπλανοῦς ὑψηλότερος ...κατὰ τὰς τελεστικὰς ὑποθέσεις=λέγεται ὅτι ὁ δίσκος τοῦ ἥλιου κινεῖται στὸν ἄναστρο οὐρανό,πολὺ πιὸ ψηλὰ ἀπὸ τοὺς ἀπλανεῖς, σύμφωνα μὲ τὶς διδασκαλίες τῶν Μυστηρίων—ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ, ΠΡΟΣ ΒΑΣ.ΗΛΙΟΝ,28,148a>
Ἀλλὰ καὶ ἡ ἐπιλογὴ τῆς 1ης ΗΜΕΡΑΣ τῆς ἐβδομάδος στὰ ρωμαϊκὰ χρόνια ὡς ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗΣ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ {Solis Dies/ Sunday, ΗΜΕΡΑ ΚΥΡΙΟΥ=Κυριακή γιὰ τοὺς χριστιανούς} ἀκολουθεῖ τὴν ἡλιοκεντρικὴ κοσμολογία τῶν ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ {βλ.ὑπέρτατη μιθραϊκὴ μύηση} κι ὄχι τὴν μαθηματικὴ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ τοῦ γεωκεντρισμοῦ.
__________
ΥΓ. ἡ ἡλιοκεντρικὴ θεωρία ΔΕΝ ἐπιβλήθηκε στὴν Ἀρχαιότητα κυρίως διότι, ἐπειδὴ προέβλεπε ΚΥΚΛΙΚΕΣ ΤΡΟΧΙΕΣ, δὲν ἔκανε καλὲς προβλέψεις κι ἔτσι οἱ ἀστρονόμοι προτίμησαν τὴν ΓΕΩΚΕΝΤΡΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ἐπειδὴ οἰ δικὲς της κυκλικὲς τροχιὲς ΕΚΑΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΕΣ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ.
Ἔπρεπε νά ἐφευρεθεῖ τὸ ΤΗΛΕΣΚΟΠΙΟ καὶ κυρίως νὰ προτείνει ὁ ΚΕΠΛΕΡ ἐλλειψοειδεῖς τροχιὲς γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ἐπιβληθεῖ τὸν 17ο αἰ.μΧ στὰ Πανεπιστήμια ὁ Ἡλιοκεντρισμὸς ΑΝΑΤΡΕΠΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ.
_________
*οἱ Ὀρφικοὶ Ὕμνοι ὑμνοῦν θεότητες τῆς ὕστερης ἑλληνορρωμαϊκῆς ἀρχαιὀτητας (πχ.ΣΑΒΑΖΙΟ) καὶ περιγράφουν ΔΙΩΓΜΟΥΣ ΤΩΝ ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ {=ΛΙΘΙΚΑ,51-79} ἐνῶ τὸ σκεπτικό τους εἶναι ΘΕΟΥΡΓΙΚΟ· δηλ. ἀποτελοῦν ΜΑΓΙΚΕΣ ΕΠΩΔΕΣ θεωρῶντας ὅτι ΜΕ ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΣΩΝΥΜΙΑ ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΘΕΟΤΗΤΑ, ΑΥΤΗ ΘΑ ΑΝΑΓΚΑΣΤΕΙ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ...ΕΜΨΥΧΩΣΕΙ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΗΣ..
Ὑπάρχει ἐπίσης μιὰ μικρὴ ἀναφορὰ τοῦ περιηγητῆ ΠΑΥΣΑΝΙΑ (2ος αἰ.μΧ) ΠΟΥ ΣΥΣΧΕΤΙΖΕΙ—μιλῶντας περὶ κυάμων...— ΤΑ ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ μὲ τὰ ΟΡΦΙΚΑ <ὅστις τελετὴν Ἐλευσῖνι εἶδεν ἢ τὰ καλούμενα Ὀρφικὰ ἐπελἐξατο {=διάβασε} οἶδεν {=γνωρίζει} ὅ λέγω>{ΠΑΥΣ.ΑΤΤ.37,4}
** Δ.ΚΟΥΤΟΥΛΑΣ, Ο ΑΟΡΑΤΟΣ ΗΛΙΟΣ , ἡ ἀρχαία ἑλληνικὴ μυστικὴ παράδοση, ΕΚΔ.Δῖον, 2008
