Πλάτωνος, Τίμαιος: Η ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ ΤΟΥ ΦΑΕΘΟΝΤΟΣ.

Γράφει ὁ Πλάτων·

<τὸ γὰρ οὖν καί παρ' ὑμῖν λεγόμενον, ὥς ποτε Φαέθων Ἡλίου παῖς τὸ τοῦ πατρὸς ἅρμα ζεύξας διὰ τὸ μὴ δυνατὸς εἶναι κατὰ τὴν τοῦ πατρός ὁδὸν ἐλαύνειν τά τ' ἐπὶ γῆς συνέκαυσεν καὶ αὐτὸς κεραυνωθεὶς διεφθάρη, τοῦτο μύθου μὲν σχῆμα ἔχον λέγεται, τὸ δὲ ἀληθές ἐστι τῶν περὶ γῆν κατ' οὐρανὸν ἰόντων παράλλαξις καὶ διὰ μακρῶν χρόνων γιγνομένη τῶν ἐπὶ γῆς πυρὶ πολλῷ φθορά.> {ΠΛ.ΤΙΜ.22c-d}.

[ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: «Διότι αὐτὸ ποὺ λέγεται καὶ ἀπὸ ἐσᾶς, ὅτι δηλαδὴ κάποτε ὁ Φαέθων, ὁ γιὸς τοῦ Ἡλιου, ἔζεψε τὸ ἅρμα τοῦ πατέρα του  καὶ ἐπειδὴ δὲν μποροῦσε νὰ τὸ ὁδηγήσει σύμφωνα μὲ τὴν πορεία τοῦ πατέρα του Ἡλίου, κατέκαψε τὰ πράγματα πάνω στὴ γῆ καὶ ὁ ἴδιος καταστράφηκε, χτυπημένος ἀπὸ κεραυνό {τοῦ Διός}  — αὐτὸ μὲν λέγεται μὲ μυθολογικὴ μορφή, ἡ ἀλήθεια ὅμως εἶναι ὅτι πρόκειται γιὰ παρἐκκλιση {=παράλλαξις}  τῶν κινήσεων {=τροχιῶν}  τῶν οὐράνιων σωμάτων γύρω ἀπὸ τὴ γῆ, ποὺ γίνεται σὲ μεγάλα χρονικὰ διαστήματα καὶ προκαλεῖ μεγάλες καταστροφὲς ἀπὸ φωτιὰ πάνω στὴ γῆ.»