Ὁ τελευταῖος Μεσσίας.
Ὁ Μεσσιανισμός, δηλ.ἡ ἀντίληψη ὅτι ὁ θεὸς θὰ στείλει ἕνα Σωτῆρα (τῶν Ἑβραίων καταρχὴν καὶ ὅλων τῶν ἀνθρώπων κατόπιν) προέρχεται—ὅπως ἔγραφε ὁ ἀείμνηστος Ἀγουρίδης—ἀπὸ τὴν ἀποτυχία τοῦ Προφητισμοῦ.
Συγκεκριμένα ἐνῶ οἱ μεταιχμαλωσιακοὶ Προφῆτες δίδασκαν ὅτι ὁ Ἰσραὴλ θὰ μεγαλουργοῦσε ὰν τηροῦσε τὸ Νόμο τοῦ Γιαχβέ, στὴν πράξη συνέβαινε ἀκριβῶς τὸ ΑΝΤΙΘΕΤΟ :
καὶ ἐπὶ ἑλληνιστικῆς καὶ ἐπὶ ρωμαϊκῆς ἐποχῆς, οἱ Ἑβραῖοι δυστυχοῦσαν ἐπειδὴ ΑΚΡΙΒΩΣ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΤΗΡΟΥΝ ΤΟ ΝΟΜΟ.
Ἔτσι λοιπὸν προἐκυψε ἡ ἰδέα γιὰ τὴν ἀνάγκη ἔλευσης ἑνὸς ΜΕΣΣΙΑ* καὶ πράγματι ἡ ἑβραϊκὴ ἱστορία τῆς ἑλληνορρωμαϊκῆς ἐποχῆς εἶναι ΓΕΜΑΤΗ ΑΠΟ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ ΜΕΣΣΙΕΣ,ἀπὸ τὸ 63πΧ ποὺ ὁ Ρωμαῖος Πομπήιος κατἐλαβε τὰ Ἱεροσόλυμα , καταλύοντας τὸ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΕΒΡΑΪΚΟ ΚΡΑΤΟΣ τῶν ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ, ἕως τὸ 614μΧ ποὺ οἱ ΠΕΡΣΕΣ τοῦ ΧΟΣΡΟΗ Β' ἔδιωξαν τοὺς Βυζαντινοὺς ἀπὸ τὴν Παλαιστίνη, ἰδρύοντας ἑβραϊκὸ κράτος στὴν Ἱερουσαλὴμ ὐπὸ τὸν ΝΕΕΜΙΑ ΜΠΕΝ ΧΟΥΣΙΕΛ.
Οἱ σπουδαιότεροι Μεσσίες τῶν Ἑβραίων ὑπῆρξαν·
1) ΙΟΥΔΑΣ Ο ΓΑΛΙΛΑΙΟΣ
Αὐτὸς καταγόταν ἀπὸ τὰ ΓΑΜΑΛΑ τῆς Γαλιλαίας καὶ τὸ 6μΧ μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ΑΠΟΓΡΑΦΗΣ κήρυξε τὴν ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΖΗΛΩΤΩΝ κατὰ τῆς ΡΩΜΗΣ καὶ τῆς ΗΡΩΔΙΑΝΗΣ ΔΥΝΑΣΤΕΙΑΣ .
Ἡ ἐπανάσταση του κατεπνίγη στὸ αἷμα καὶ ὁ ἲδιος μαζὶ μὲ 2000 ζηλωτὲς ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΕ
(ἰδιο τέλος εἶχαν καὶ τὰ παιδιά του, ΙΑΚΩΒΟΣ καὶ ΣΙΜΩΝ σὲ ἐπανάσταση τὸ 46μΧ).
Ὅλα τὰ ἀνωτέρω (τὰ ὁποῖα γιὰ προφανεῖς λόγους ΑΠΟΣΙΩΠΟΥΝ τὰ Εὐαγγέλια) τὰ μαθαίνουμε ἀπὸ τὸν ΙΩΣΗΠΟ τὴν πηγὴ τῆς ἐποχῆς.
2)ΜΠΑΡ ΚΟΧΜΠΑ
Ἐνῶ οἱ ἐπαναστάτες Μεσσίες τοῦ 70μΧ ἀλληλοεξοντώθηκαν σὲ ἐμφὺλιες διαμάχες ,
ὁ ΜΠΑΡ ΚΟΧΜΠΑ {=υἱὸς τοῦ Ἄστρου} χρίστηκε Μεσσίας τὸ 132μΧ ἀπὸ τὸν ΡΑΒΒΙ ΑΚΙΜΠΑ.
Καὶ αύτὴ ἡ ἐξέγερση ὅμως πνίγηκε στὸ αἶμα ἀπὸ τὶς λεγεῶνες τοῦ ΑΔΡΙΑΝΟΥ καὶ ἔκτοτε ξεκινᾶ ἡ ΔΙΑΣΠΟΡΑ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ, ἡ ΕΞΟΔΟΣ τους ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΗ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ.
3) ΝΕΕΜΙΑΣ ΜΠΕΝ ΧΟΥΣΙΕΛ (Nehemiah ben Hushiel ): Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΜΕΣΣΙΑΣ.
Ὅταν οἱ Πέρσες τὸ 614μΧ ἐπὶ βυζαντινοῦ αύτοκράτορα ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ κατέλαβαν τὴν Ἱερουσαλὴμ εἰσῆλθαν στὴν Ἁγ.Πόλη μαζὶ μὲ τούς ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ τους καὶ ὁ ἡγέτης τους ΝΕΕΜΙΑΣ ΜΠΕΝ ΧΟΥΣΙΕΛ χρίστηκε ὡς Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΜΕΣΣΙΑΣ, δηλ. ὁ τελευταῖος ΕΒΡΑΙΟΣ ἡγέτης ποὺ κατεῖχε τὴν Ἱερουσαλήμ, πρὶν τὴν σύγχρονη ἐποχή (οἱ Ἰσραηλινοὶ κατἐλαβαν ξανὰ τὰ Ἱεροσὸλυμα τὸ 1967, στὸν Πόλεμο τῶν 6 ἡμερῶν).
Ἀργότερα βεβαίως ὁ Ἡράκλειος ἀφοῦ διέλυσε τοὺς Πέρσες στὴν Μάχη τῆς ΝΙΝΕΥΪ τὸ 628μΧ ἐπέστρεψε στὴν Παλαιστινη καὶ τὸ 630μΧ ΑΝΑΚΑΤΕΚΤΗΣΕ ΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ (14 Σεπτ.=Ὕψωση Τιμίου Σταυροῦ) κατασφάζοντας τοὺς Ἑβραίους καὶ τὸν τελευταῖο Μεσσία τους ΝΕΕΜΙΑ.
Τότε γεννήθηκε στοὺς Ἑβραίους ἡ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΗ ἰδέα περὶ ΠΑΣΧΟΝΤΟΣ—ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΥ ΜΕΣΣΙΑ , τοῦ ΜΕΣΣΙΑ ΥΙΟΥ ΙΩΣΗΦ (Mashiab ben Joseph מָשִׁיחַ בֶּן־יוֹסֵף)
ὁ ὁποῖος θὰ προηγηθεῖ τοῦ ΤΕΛΙΚΟΥ νικητῆ Μεσσία Υἰοῦ Δαβίδ, ἡ ὁποία θεμελιώθηκε στὰ προαναφερθέντα ΙΣΤΟΡΙΚΑ συμβάντα τῶν ἐτῶν 614‒630μΧ καὶ τὸν ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΕΒΡΑΙΟ ΜΕΣΣΙΑ, τὸν Nehemiah ben Hushiel.**
(Βλ.λεπτομέρειες:
4) ΣΑΜΠΕΤΑΪ ΣΕΒΙ (Sabbatai Zevi)
Υπάρχει ὠστόσο κι ἐνας ἄλλος ἀκὸμη ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ (ἄν καὶ. παράδοξος) Μεσσίας ·
ὁ ΣΑΜΠΕΤΑΪ ΣΕΒΙ, ὁ ὁποῖος τὸ 1666μΧ ΚΗΡΥΞΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ πείθοντας πολλοὺς Ἑβραίους νὰ πουλήσουν τὶς περιουσίες τους καὶ νὰ ἑτοιμάζονται νὰ ἐπιστρέψουν στὴν γῆ τοῦ Ἰσραήλ.
Τὸν συνέλαβε ὅμως ὁ ΣΟΥΛΤΑΝΟΣ καὶ ὁ Μεσσίας ΣΕΒΙ μετεστράφη στό...ΙΣΛΑΜ !!
Πολλοὶ ὅμως ὀπαδοί του ἐξακολούθησαν νὰ τὸν πιστεύουν καὶ αὐτοὶ εἶναι οἱ λεγόμενοι ΝΤΟΝΜΕΔΕΣ *** δηλ. οἱ ἐξισλαμισθέντες Ἑβραῖοι (ἢ τουρκοεβραῖοι, κατὰ τὸ κοινῶς λεγόμενο)
ποὺ ἐξακολουθοῦν νὰ ὑπάρχουν μέχρι σήμερα.
Καὶ βεβαίως Η ΜΕΣΣΙΑΝΟΛΟΓΙΑ συνεχίζεται.
Ἡ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει...
____
* ἡ λέξη <μεσσίας> ἀποτελεῖ ἐξελληνισμὸ τοῦ ἑβραϊκοῦ ὅρου μασιάχ (מָשִׁיחַ), ποὺ σημαίνει <χρισμένος> καὶ ἐννοεῖ τὸν χρισμένο μὲ λάδι βασιλέα. Στὰ ἑλληνικὰ ἀποδόθηκε ὡς γνωστόν, μέ τὴν λἐξη < χριστός>.
** ὅλα αὐτὰ τὰ μαθαίνουμε ἀπὸ μιὰ πηγὴ τῆς ἐποχῆς ποὺ φέρει τὸν τίτλο "ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΖΟΡΟΒΑΒΕΛ" { βλ.SEFER ZERUBBABEL, Translated by John C. Reeves. University of North Carolina at Charlotte. 2013-04-24. Retrieved 2014-01-17.}
*** κρυπτικὸ σύμβολο τῶν Ντονμἐδων {dönme=μεταστραφείς} εἶναι ἡ πεταλούδα (βλ.φωτό.)
ΥΓ. ἔχει ἐπίσης ἐνδιαφέρον τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ ΙΩΣΗΠΟΣ ἑρμήνευσε τὴν προφητεία πώς ὁ Μεσσίας <κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον ἀπὸ τῆς χώρας αὐτῶν —δηλ. τῶν Ἰουδαίων—τις ἄρξει τῆς Οἰκουμένης> ὅτι ἀναφερόταν στὸν ΒΕΣΠΑΣΙΑΝΟ ὁ ὁποῖος θὰ καταλάμβανε τὸν θρόνο τῆς Ρώμης, ἐξ Ἰουδαίας ὅρμώμενος (ΙΟΥΔ.ΠΟΛ., 6,312 κ.ἑξ.)
