Ἅγ.Θωμᾶς Ἀκινάτης: ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

             

Μεγάλη μορφὴ τῆς Φιλοσοφίας καὶ Θεολογίας ὁ ΑΚΙΝΑΤΗΣ (+1274) γι αὐτὸ καὶ  τὶς ἰδέες του ἀκολουθοῦμε σήμερα κάθε φορὰ ποὺ συζητοῦμε γιὰ τὶς σχέσεις ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ καὶ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ,

 ὀμως ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ 

—ἀκόμη κι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες Καθολικοὶ ἀγνοοῦμε τὸ ἔργο του.

Συνοπτικὰ ἀναφέρω τὰ ἑξῆς·

τὸν 13ο αἰ. στὴ Δύση ἄκμαζε ἡ φιλοσοφία τοῦ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ καὶ κυρίως ἡ ΦΥΣΙΚΗ του ,

βάσει τῆς ὁποίας :

1. Η ΓΗ ΔΕΝ ΚΙΝΕΙΤΑΙ 

ΔΙΟΤΙ ΑΝ ΕΚΙΝΕΙΤΟ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙΤΟ ΑΠΟ ΑΙΘΕΡΑ 

ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΥΚΛΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΟΠΩΣ ΤΑ ΟΥΡΑΝΙΑ ΣΩΜΑΤΑ.

2. Ο ΚΟΣΜΟΣ

 [=τὸ γεωκεντρικὸ μοντέλο τῶν Οὐρανίων Σφαιρῶν , κινουμένων κυκλικῶς γύρω ἀπὸ τὴν ἀκίνητη γῆ]

 ΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΗ ΣΦΑΙΡΑ , ΕΙΝΑΙ ΑΙΩΝΙΟΣ

 ΚΑΙ ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΕΛΚΟΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ {=πρῶτον κινοῦν ἀκίνητον}.

 Ἐπειδὴ οἱ θέσεις αὐτὲς τοῦ Ἀριστοτέλη ΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ , 

γέννησαν τὴν ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὴν μιὰ μεριά, 

ἐνῶ ἀπὸ τὴν ἄλλη πολλοὶ ἀριστοτελιστὲς τὶς θεώρησαν ὡς ΑΙΩΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ἀκολουθῶντας τὸν ΑΒΕΡΡΟΗ , μέγιστο Ἄραβα σχολιαστὴ τοῦ Ἀριστοτέλη καὶ ΑΥΘΕΝΤΙΑ στὴν ἀριστοτελικὴ σκέψη.

Στὴ μέση στᾱ́θηκε ὁ ΔΟΜΗΝΙΚΑΝΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ καὶ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΟΥ ΠΑΡΙΣΙΟΥ Θωμᾶς  Ἀκινάτης

 λέγοντας ὅτι ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ·

ἄν ὁ ἐνας δρόμος εἶναι ἡ θρησκεία ,δηλ.ἡ Βίβλος,

 ἡ ἄλλη εἶναι ἡ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ καὶ ἡ ΕΠΙΣΤΗΜΗ 

—καὶ τοῦτο διότι ΑΝ Ο ΛΟΓΟΣ ΕΓΙΝΕ ΣΑΡΚΑ ΤΟΤΕ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ  ΤΟΝ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ ,

διαφορετικὰ ἡ  Ἐνσἀρκωση δὲν θἆχε νόημα .

  Ἡ  θεία ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ προϋποθέτει

τὴν ἀνθρώπινη ΛΟΓΙΚΗ  γιὰ νὰ τὴν δεχτεῖ, εἰδάλλως ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ.

Στὸ σημεῖο αὐτὸ βλέπουμε τὴν διαφορὰ τοῦ Ἀκινάτη ἀπὸ τοὺς Βυζαντινοὺς Πατέρες , Μ.ΒΑΣΙΛΕΙΟ κλπ , οἱ ὁποῖοι θεμελίωσαν τὸ ΤΡΙΑΔΙΚΟ δόγμα χρησιμοποιῶντας ὅρους τῆς ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ—οὐσία,φύσις κλπ—μεταχειριζόμενοι τὴν φιλοσοφία ὡς θεραπαίνιδα τῆς θεολογὶας.

 Ὁ Ἀκινάτης ΔΙΑΧΩΡΙΖΕΙ τοὺς δρόμους φιλοσοφίας—θεολογίας· 

δέν χρησιμοποιεῖ τὴν πρώτη ὡς ὑπηρέτρια τῆς δεὐτερης.

 Ἡ ἰστορία δικαίωσε τὸν ΑΚΙΝΑΤΗ , ἄν καὶ καταδικἀστηκε στὴν Σύνοδο τοῦ Παρισιοῦ μετὰ θάνατον ,τὸ  1277 διότι μετὰ ἀπὸ αὐτὸν,

ξεκίνησε μιὰ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟΕΙΔΩΛΟ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ

[ =ὁ κόσμος μπορεῖ νὰ μὴν εἶναι πεπερασμένος, ΑΡΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΕΝΟ, 

ἡ γῆ μπορεῖ νὰ κινεῖται,

 δὲν χρειάζεται ἀπευθείας ΕΠΑΦΗ ΚΙΝΟΥΝΤΟΣ—ΚΙΝΟΥΜΕΝΟΥ·

πρόκειται γιὰ τὴν πρώτη διατύπωση τοῦ νὸμου τῆς ΑΔΡΑΝΕΙΑΣ κλπ]

 ἔτσι ,τὸν 14ο αἰ. ἔλαβε χώρα ἡ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΚΟΥ ΓΕΩΚΕΝΤΡΙΣΜΟΥ μέ βἀση τὸν φιλοσοφικὸ ὀρθολογισμὸ τοῦ ΑΚΙΝΑΤΗ καὶ ὄχι τὴν θεολογία ·

 αὐτὴ ὑπῆρξε καὶ ἡ λεγόμενη πρώιμη Ἀναγέννηση τοῦ 14ου αἰ. ΠΟΥ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΝΕΩΤΕΡΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ 

τοὺς ἑπόμενους αἰῶνες

μὲ  τὸν Γαλιλαῖο καί τὸν Νεύτωνα.

(Βλ. video )

_____

ΥΓ τὴν ἴδια ἐποχὴ στό Βυζἀντιο ἀσχολεῖτο μὲ ἄλλα θέματα (πχ ΗΣΥΧΑΣΤΙΚΗ ΕΡΙΔΑ) αρνούμενο μέχρι τέλους ‒ἀπὸ ΑΝΤΙΔΥΤΙΚΟ ΜΕΝΟΣ ‒καὶ τὸν ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΣΜΟ και τὸν ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΙΣΜΟ καὶ κυρίως τὸν ΘΩΜΙΣΜΟ,

ΑΓΝΟΩΝΤΑΣ τὸ ἐργο τοῦ Ἀκινάτη

καὶ κυρίως  τὴ θέση του περί πολλαπλῶν δρόμων πρὸς τὴν ἀλήθεια ·

 καὶ ἡ ΑΓΝΟΙΑ ΑΥΤΗ ΚΡΑΤΑΕΙ ΩΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ..