Ἀγένειος Ἰησοῦς: Ο ΑΡΕΙΟΣ & Η Α' ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ (325μΧ) .
Γνωστὸς καὶ περιλάλητος ὁ ΑΡΕΙΟΣ ὁ μέγας "Αἱρεσιάρχης" , σὲ μιὰν ἐποχὴ ποὺ οἱ φιλοσοφοῦντες γιὰ τὸ Τριαδικὸ Δόγμα "ἀλληλομάχονταν" σφόδρα.
Ἤδη πρὶν ἀπὸ αὐτὸν , ὁ μέγας ΩΡΙΓΕΝΗΣ προσπαθῶντας νὰ ἐξηγήσει φιλοσοφικὰ τὸν Χριστιανισμό ΕΙΧΕ "ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ" ΒΙΒΛΙΚΑ τὸν Πλατωνισμό ,ὑποστηρίζοντας ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἀπο πάντα προαιωνίως Δημιουργός {πῶς ἀλλιῶς; } ἀρα καὶ ὁ ΚΟΣΜΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΑ ΩΣ ΠΡΟΑΙΩΝΙΟΣ.
Στὸ ἄλλο ἄκρο ὁ Ἄρειος , θεολογῶντας ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΩΣ μὲ βάση τὴν ἑλληνικὴ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ καὶ ΣΗΜΑΣΙΑ τῶν λέξεων ἔλεγε ὅτι ὁ ὅρος "Πατήρ" γιὰ τὸν θεὸ ὑπονοεῖ ὅτι ΚΑΠΟΤΕ ἔγινε Πατέρας, ΠΡΙΝ δὲν ἦταν· ὁμοίως καὶ ὁ Υἰὸς "ΚΑΠΟΤΕ" ἔγινε Υἰος {=ΗΝ ΟΤΕ ΟΥΚ ΗΝ} ἄρα ὁ Ὑιὸς ἔχει ἀρχὴ , δὲν ὑπάρχει ἀπὸ πάντα.. Ὁπότε, ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι φύσει θεὸς ἀλλὰ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ καὶ αὐτὸς ΕΝ ΧΡΟΝῼ —ἐξ οὗ καὶ ἡ παράδοση τῆς Ἁγιογραφίας τοῦ Ἀρειανισμοῦ ποὺ παρουσιάζει ΑΓΕΝΕΙΟ τὸν Χριστὸ ΠΡΙΝ ΤΟ ΠΑΘΟΣ καί γενειοφόρο κατὰ τό Πάθος .
Τὸ σκεπτικὸ τοῦ ΑΡΕΙΟΥ βασιζόταν στίς "ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ" τοῦ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ σύμφωνα μὲ τὶς ὁποῖες γιὰ τὶς ΠΡΩΤΕΣ ΟΥΣΙΕΣ (τὰ συγκεκριμένα ὄντα) δέν μπορεῖ νὰ ἰσχὺει τό "ΠΡΟΣ ΤΙ" {=μαζὶ μέ}.
[ΠΑΡΕΚΒΑΣΗ: Πρῶτες Οὐσίες κατὰ τὸν ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ εἶναι τὰ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ὄντα,πχ. ὁ τάδε ἄνθρωπος, τὸ συγκρεκριμένο δένδρο ἢ τραπέζι κλπ. Δεύτερες Οὐσίες εἶναι τὰ ΕΙΔΗ (πχ. τὸ εἶδος Ἄνθρωπος) καὶ τὰ ΓΕΝΗ( πχ. τὸ γένος τῶν Θηλαστικῶν κλπ)
Γιὰ τὶς Δεύτερες Οὐσίες ἰσχὐει τό "ΠΡΟΣ ΤΙ" , γιὰ τὶς Πρῶτες ὅμως ΟΧΙ.]
Ἔτσι ὁ ΑΡΕΙΟΣ ἑρμήνευσε ,ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΚΩΣ, τὴν φράση τοῦ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ <καὶ ὁ Λόγος ἦν ΠΡΟΣ τὸν Θεόν> ὑποστηρίζοντας ὅτι μὲ τὴν πρόθεση "ΠΡΟΣ" δηλώνονται ΔΥΟ ΔΙΑΦΟΡῈΤΙΚΕΣ ΠΡΩΤΕΣ ΟΥΣΙΕΣ, ὁ Λὸγος καὶ ὀ Θεός.
(Πλατωνικῶς ἑρμήνευαν τὸ ἐδάφιο περὶ θεοῦ καὶ λόγου οἱ ἀντἰπαλοι τοῦ Ἄρειου, Σαβελλιανοί καὶ Ὀρθόδοξοι· κατὰ τὸν Πλάτωνα ἡ ΟΥΣΙΑ εἶναι ὁ γενικὸς ὅρος,ἡ καθολικὴ ἔννοια —πχ homo sapiens— ὁπὀτε θεωρεῖτο ὀρθὸν τὸ ΟΜΟΟΥΣΙΟΝ Πατρὸς καὶ Υἱοῦ)
Μὲ αύτὴν τὴν ἐρμηνεία ὅμως τοῦ ΑΡΕΙΟΥ
ποὺ ἀναιρεῖ τὴν θεότητα τοῦ Χριστοῦ, ἀκυρώνεται τὸ λυτρωτικὸ ἔργο τοῦ Ἰησοῦ ὡς ΣΩΤΗΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, δηλ. τὸ θεμέλιο τοῦ κηρὺγματος τῆς Ἐκκλησίας ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ.
Βέβαια νὰ ἐπισημάνω ἐδῶ ὅτι ΤΟ ΚΡΙΣΙΜΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΗΤΑΝ ΠΩΣ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΕΙ ΤΟΝ ΜΟΝΟΘΕΪΣΜΟ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΜΕ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ ΘΕΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ...
Δύο λύσεις φαίνονταν στὸν ὁρίζοντα καὶ οἱ δυὸ ἀνῆκαν στὸν ΜΟΝΑΡΧΙΑΝΙΣΜΟ :
ὁ ΣΑΒΕΛΛΙΑΝΙΣΜΟΣ κατὰ τὸν ὀποῖο ὁ ΕΝΑΣ θεὸς ἐμφανίζεται στὸν Κόσμο μὲ ΤΡΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ—ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ {=ΜΑΣΚΕΣ} , Πατήρ, Υἰός, Πνεῦμα, ὁπότε ΔΙΑΣΩΖΕΤΑΙ Η ΘΕΟΤΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ἀλλὰ ΧΑΝΕΤΑΙ Η ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΥΙΟΥ καὶ ὁ ΥΙΟΘΕΤΙΣΜΟΣ (Παῦλος Σαμοσατεύς) σύμφωνα μὲ τὸν ὁποῖο ὁ Υἱὸς εἶναι προαιώνιο ΚΤΙΣΜΑ τοῦ Πατρός, ὁπότε ΔΙΑΣΩΖΕΤΑΙ Ο ΜΟΝΟΘΕΪΣΜΟΣ, ἀλλὰ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ Η ΘΕΟΤΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ.
Ὁ Ἄρειος, ὡς γνωστόν, ἀριστοτελικῶς ἑρμηνεύων τὴν Γραφή, ἐπἐλεξε τὸν
ΥΙΟΘΕΤΙΣΜΟ ἀλλὰ καὶ οἰ δὺο δρόμοι τοῦ ΜΟΝΑΡΧΙΑΝΙΣΜΟΥ ἁκυρώνουν τὸν ΙΗΣΟΥ ΩΣ ΣΩΤΗΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, δηλ. τὸ κεντρικὸ μὴνυμα τῆς Καινῆς Διαθήκης καὶ τῆς Ἐκκλησίας. Ἔτσι τελικὰ ἔμενε νὰ ἐπικρατήσει Η ΜΕΣΗ ΟΔΟΣ ΤΟΥ "ΟΜΟΟΥΣΙΟΥ".
Ἡ ἀντίληψη αὐτὴ τοῦ ΑΡΕΙΑΝΙΣΜΟΥ (περὶ τοῦ Ἰησοῦ ὡς κτίσματος ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ) παρουσιάζεται στὰ ΨΗΦΙΔΩΤΑ ΤΟΥ ΑΓ.ΑΠΟΛΛΙΝΑΡΙΟΥ τοῦ Νέου ΤΗΣ ΡΑΒΕΝΝΑΣ [ ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Ὁ σημ.Ναὸς τοῦ Ἁγ.Ἀπολλινάριου τοῦ ΝΕΟΥ εἶναι ὁ παλιὸς τοῦ Ἁγ.Μαρτίνου ,ὅπου κατὰ τὶς ἀραβικὲς ἐπιδρομὲς μεταφέρθηκαν ἐκεῖ τὰ λείψανα τοῦ ἁγ.Ἀπολλινάριου] ἐπειδὴ ὁ ἐν λόγῳ ναὸς ὑπῆρξε ἀρειανικός ,ὡς ὁ βασιλικὸς ναὸς τοῦ Ὀστρογότθου βασιλιᾶ ΘΕΟΔΩΡΙΧΟΥ ,ὁ ὁποῖος ἦταν ὀπαδὸς τοῦ Ἀρειανισμοῦ,καθὼς καὶ στὸν ναὸ τοῦ ΑΓ.ΒΙΤΑΛΙΟΥ ὅπου ὑπάρχουν καὶ τὰ μοναδικὰ ψηφιδωτὰ τοῦ ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΥ καὶ τῆς ΘΕΟΔΩΡΑΣ. Ἔτσι βλέπουμε στὸ βόρειο κλῖτος τοῦ ΑΓ.ΑΠΟΛΛΙΝΑΡΙΟΥ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ,νὰ άπεικονίζεται ἕνας ΑΓΕΝΕΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΘΑΥΜΑΤΟΠΟΙΩΝ ,ἐνῶ στὸ νότιο κλῖτος ἕνας ΓΕΝΕΙΟΦΟΡΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΣΤΑ ΠΑΘΗ . Αὐτὸ γίνεται γιὰ νὰ δειχθεῖ ὅτι ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΗΛΙΚΙΑΚΑ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΩΣ ΓΝΗΣΙΟΣ ΚΑΙ ΑΠΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ..
Γιὰ τὴν ἱστορία ἀναφέρω ὅτι τὸ 540 μΧ ποὺ ὁ Ἰουστινιανὸς ἀνακατέλαβε ἀπὸ τοὺς ΓΟΤΘΟΥΣ τὴν Ιταλία ,ὁ Ναὸς ἐδόθη στὴν ἐπίσημη Ἐκκλησία ,τὴν "Ὀρθόδοξη" [ ποὺ τότε αὐτοαπεκαλεῖτο " Καθολική " σὲ Ἀνατολὴ & Δύση ]καὶ ἀπὸ τὰ μὲν ψηφιδωτὰ ποὺ εἰκονίζετο ὁ Θεοδώριχος & ἡ αὐλή του ἀφαιρέθηκαν οἱ ἀνθρώπινες παρουσίες { σὲ μερικὰ σημεῖα ἔχουν ξεμείνει κάποια ..χέρια ἤ δάκτυλα—βλ.φωτο) κι ἔμειναν μόνο τὰ κτίσματα ,ἐνῶ ἀπὸ τὰ ψηφιδωτὰ ποὺ ἀναπαριστοῦν τὴ Ζωὴ τοῦ Χριστοῦ ,εὐτυχῶς, δὲν ἀφαιρέθηκε τίποτα.
Ἔτσι σήμερα εἴμαστε σὲ θέση νὰ διακρίνουμε τὴν ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ τῆς ἁγιογραφίας τοῦ Ἀρειανισμοῦ ἡ ὁποία, μετὰ τοὺς Γότθους ἐξέλιπε ἀπὸ τὸ ἱστορικὸ προσκήνιο. Οἱ δύο αὐτοὶ ναοὶ τῆς Ραβέννας , ὁ ΑΓ.ΒΙΤΑΛΙΟΣ καὶ ὁ ΑΓ.ΑΠΟΛΛΙΝΑΡΙΟΣ Ο ΝΕΟΣ (ἀλλὰ καὶ ἄλλοι πρωτοβυζαντινοὶ τῆς περιοχῆς) διασώζουν ἀφενὸς τὰ παλαιότερα βυζαντινὰ ψηφιδωτὰ ἐκτὸς Κων/πολης καὶ ἀφετέρου μοναδικὰ δείγματα ἀρειανικῆς τέχνης .
μετὰ τὴν εκδίωξη τῶν ἀρειανιστῶν ἡγεμόνων
"σβήστηκαν" οἱ πρσωπογραφίες τους
ἀλλά...ξέμεινε ἕνα χέρι !
Τελικὰ βεβαίως τὸν Ἄρειο τὸν καταδίκασε ἡ Α' Οἰκουμενικὴ Σύνοδος τῆς Νικαίας τὸ καλοκαῖρι τοῦ 325 μΧ ,γιατὶ στὴν οὐσία ὑπονόμευε τὸ θεμέλιο τῆς ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ποὺ εἶναι ἀκριβῶς ἡ ΘΕΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΩΣ ΣΩΤΗΡΟΣ.
Συμφώνησε στὴν καταδίκη καὶ ὁ αύτοκράτωρ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ποὺ ἐπιθυμοῦσε εἰρήνευση καὶ ΕΝΙΑΙΑ ΓΡΑΜΜΗ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, κι ἔτσι καταστράφηκαν ΟΛΑ τὰ συγγράμματα τοῦ Ἄρειου καὶ κυρίως τὸ σπουδαιότερο : ἡ "ΘΑΛΕΙΑ".
Μάλιστα φαίνεται ὅτι ὁ Κωνσταντῖνος γνωρίζων (ἐκ μητρὸς ΑΓ.ΕΛΕΝΗΣ) ἑλληνικὰ πρότεινε στοὺς Πατέρες τῆς Συνόδου (ποὺ ἔλαβε χώρα στὸ ΑΝΑΚΤΟΡΟ ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ) τὸν παλαιὸ ὅρο "ΟΜΟΟΥΣΙΟΝ" ἂν καὶ δὲν ὐπῆρχε στὴν Βίβλο
(ἡ ἄποψη ὅτι τὸν ὅρο αὐτὸ πρότεινε ὁ ΟΣΙΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΟΡΔΟΥΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ ποὺ ἦταν σύμβουλος ἐπὶ τῶν ἐκκλησιαστικῶν θεμάτων στὸν αὐτοκράτορα Κωνσταντῖνο δὲν στέκει διότι Ο ΟΣΙΟΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ )
Πάντως τὸν παλαιὸ ὅρο "ΟΜΟΟΥΣΙΟΝ" ἑπειδὴ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΓΡΑΦΙΚΟΣ ΟΡΟΣ πολλοὶ Ἐπἰσκοποι δυσκολεύονταν νὰ τὸν ἀποδεχθοῦν.
Μάλιστα κάποια χρόνια πρὶν ὁ "αἱρετικός" ΠΑΥΛΟΣ ΣΑΜΟΣΑΤΕΥΣ ἔλεγε ὅτι τὸ ΟΜΟΟΥΣΙΟΝ προϋποθέτει ὅτι Η ΚΟΙΝΗ ΟΥΣΙΑ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΥΙΟΥ ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΠΡΟΣΩΠΩΝ.
Καὶ πράγματι γιὰ αἰῶνες ὁ ἑλληνικὸς ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΣ ὅρος "ΟΜΟΟΥΣΙΟΣ" —ποὺ δέν ὑπάρχει, ὅπως προεῖπα στὴν ΒΙΒΛΟ , ἐξ οὖ και ἡ λέξη "ΑΓΡΑΦΟΣ"— ἐξακολούθησε νὰ φοβίζει τοὺς θεολόγους, γι αὐτὸ δὲν ἀναφέρθηκε στὸ ἄρθρο τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως ποὺ ἀφορᾶ τὸ ΑΓ.ΠΝΕΥΜΑ ,τὸ ὁποῖον ἀποκαλεῖται ΚΥΡΙΟΝ καὶ , ΖΩΟΠΟΙΩΝ, ἀλλὰ ὄχι ΟΜΟΟΥΣΙΟΝ..
Φαἰνεται ὅμως ὅτι ἡ προτίμηση τοῦ Κωσταντίνου στὸ ΟΜΟΟΥΣΙΟΝ εἶχε πολιτικὰ ἐλατὴρια διότι μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο παρουσιαζόταν ὁ ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ νὰ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ ΘΕΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΛΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΤΙΣΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
Τελικὰ ὅμως ἡ εἰρήνευση δέν ἦρθε στὴν Ἐκκλησία διότι μέγα μέρος τῶν Χριστιανῶν ἰδίως στὴν Ἀνατολή, παρέμενε μὲ τὸ μέρος τοῦ Ἄρειου , μαζὶ μὲ αύτοὺς καὶ ἡ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑ ἀδελφὴ τοῦ Κωνσταντίνου (τῆς ὁποίας ὡστόσο ὁ Κωνσταντῖνος εἶχε ἐκτελέσει τὸν ἀδελφὀ της ΛΙΚΙΝΙΟ*) καθὼς καὶ πολλοὶ κληρικοὶ τῆς Αὐλῆς (πχ. οἱ δύο ΕΥΣΕΒΙΟΙ, Καισαρείας καὶ Νικομηδειας, πιθανῶς καὶ ἡ ΗΜΙ—ΑΡΕΙΑΝΙΖΟΥΣΑ μητέρα τοῦ αὐτοκράτορα, ΕΛΕΝΗ...)
Ἔτσι τὸ 336 μΧ ὁ Κωνσταντῖνος ἐπιθυμῶντας νὰ ἐπαναφέρει τὸν Ἄρειο στὴν Ἐπίσημη ΚΡΑΤΙΚΗ Ἐκκλησία ,καὶ κυρίως ΝΑ ΕΙΡΗΝΕΥΣΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, τὸν καλεῖ ἕνα Σαββατο στὰ Ανάκτορα καὶ τοῦ λὲει ὅτι τὴν ἐπαύριον Κυριακὴ θά γίνει δεκτὸς ἀπὸ τὴν Ἐπίσημη —δηλ ΚΡΑΤΙΚΗ καὶ ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕΝΗ "ΚΑΘΟΛΙΚΗ"— Ἐκκλησία καὶ θὰ συλλειτουργήσει ἐν πάσῃ μεγαλοπρεπείᾳ ἐνώπιον του, ἀφοῦ προηγουμένως βεβαίως ὁ Ἄρειος δέχτηκε νὰ ἀπαγγείλει τὸ Συμβολο Πίστεως ὁμολογῶντας τὸν Χριστὸν ὡς Ὑιὸν Θεοῦ "γεγενημένον"
μὲ ἐνα ‒ν (ἐκ τοῦ "γίγνομαι" ) καὶ ὄχι "γεγεννημένον" μὲ δύο ‒ν (ἐκ τοῦ "γεννῶμαι")...
Ἡ ὑπόθεση δὲν εἶχε εύτυχὲς ἀλλὰ εἶχε φρικτὸ τέλος γιὰ τὸν Ἄρειο, διότι βγαίνοντας ὁ "αἱρεσιάρχης" ἀπὸ τὰ Ἀνάκτορα καὶ πανηγυρίζων μὲ τὴν ἀκολουθία του γιὰ τὴν ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ Μ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, νοιώθει ξαφνικὴ ἀδιαθεσία
καὶ ζητᾶ ἐπειγόντως " ΑΦΕΔΡΩΝΑ" {= δημόσιο Ἀποχωρητήριο }. Πηγαίνει πίσω ἀπὸ τὸ Forum Κωνσταντίνου στὴ Στοά Μάκελλου - σημερινό Çemberlitaş- ὅπου βρέθηκε, λιγο μετά, κατακρεουργημένος στὴν κάτω κοιλία....:
"Η ΕΔΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΚΠΙΠΤΕΙ ΚΑΙ ΠΛΗΘΟΣ ΑΙΜΑΤΟΣ ΕΞΗΚΟΛΟΥΘΕΙ, ΚΑΙ ΤΑ ΛΕΠΤΑ ΤΩΝ ΕΝΤΕΡΩΝ ,ΣΥΝΕΤΡΕΧΕ ΔΕ ΑΙΜΑ ΑΥΤΩ ΣΠΛΗΝΙ ΚΑΙ ΗΠΑΤΙ' ΑΥΤΙΚΑ ΕΤΕΘΝΗΚΕΙ "
[ Σωκράτης Σχολαστικός, Εκκλησιαστική Ιστορία, 1,38 ]
Αἰῶνες ἀργότερα οἱ Βυζαντινοὶ ἔδειχναν
τὸν τόπο ΣΤΟ ΦΟΡΟΥΜ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ὀπου βρέθηκε ξεκοιλιασμένος ὁ Ἄρειος ,μὲ φρίκη : "ΑΕΙΜΝΗΜΟΝΕΥΤΟΝ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟΝ ΑΠΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ"
[ Σωκρ.ὅ.π.]
Θὰ ὁλοκληρώσω μὲ τὸ ἑξῆς·
ἂν ἐπικρατοῦσε ὁ ΑΡΕΙΑΝΙΣΜΟΣ ὁ χριστιανισμὸς θὰ κατἐληγε σὲ μία ἐκδοχὴ τοῦ ΑΥΣΤΗΡΩΣ ΜΟΝΟΘΕΪΣΤΙΚΟΥ ΙΟΥΔΑΪΣΜΟΥ.
Ἐνῶ μὲ τὴν ἐπικράτηση τοῦ ΟΜΟΟΥΣΙΟΥ, δηλ. τοῦ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΔΟΓΜΑΤΟΣ, ὁ χριστιανισμὸς ἀπογαλακτίστηκε πλἠρως ἀπὸ τὸν Ἰουδαϊσμό,
θεοποιῶντας τὸν Ἰησοῦ ὡς ΣΩΤΗΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ἐνῶ ἡ ΝΟΗΣΙΑΡΧΙΑ τῆς ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ (πού ἦταν ΑΝΑΓΚΑΙΑ γιὰ τὴν διατύπωση τοῦ τριαδικοῦ δόγματος) στὴν ούσία τὸν ΕΞΕΛΛΗΝΙΣΕ , σὲ σημεῖον ὥστε ὅποιος ἐπαγγέλεται σήμερα τὸν ΑΦΕΛΛΗΝΙΣΜΟ τοῦ χριστιανισμοῦ νὰ ἐπιδιώκει τὴν ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΔΟΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΣΤΑ ΕΘΝΗ.
_____________
ΥΓ στὴν φωτο τὸ Forum τοῦ Κωνσταντίνου—σημ.Çemberlitaş— μὲ τὸν στῦλο ὅπου ὑπῆρχε τὸ ἄγαλμα του. Ἐκεῖ βρῆκε τὸ φρικτὸ του τέλος ὁ Ἄρειος (τὸν φόνο οἱ ὀρθόδοξοι τῆς ἐποχῆς ἀπέδωσαν στὸ.....Ἁγ.Πνεῦμα, κάποιοι ἔκαναν λόγο γιὰ δηλητήριο , ἐνῶ οἱ Ἀρειανιστὲς μίλησαν γιὰ τοὺς ΠΑΡΑΒΟΛΑΝΟΥΣ ἐξ Ἀλεξανδρείας..)
ἤ ΟΙ ΦΟΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ "ΑΓΙΟ" ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΤΟΥ ΓΥΙΟΥ ΤΟΥ ΚΡΙΣΠΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΖΥΓΟΥ ΤΟΥ ΦΑΥΣΤΑΣ τὸ 326 μΧ . (Τὸ οἰκογενειακὸ ὄνομα τῆς Φαύστας, τὸ "LATERANI" , δὲν εἶναι ἄσχετο μὲ τὴν ὁμώνυμη συνοικία τοῦ ΛΑΤΕΡΑΝΟΥ στὴν Ρώμη).
Αὐτοὺς τοὺς ΦΟΝΟΥΣ ποὺ διέπραξε ὁ Μ. Κωνσταντῖνος, τοὺς ἀποκαλεῖ τὸ πανεπισ.σύγγραμμα ΒΥΖ.ΙΣΤΟΡΙΑΣ τῆς Αἰκ. Χριστοφιλοπούλου ,ὡς... "ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ" (τόμ.Α’, σελ.135, ἔκδ.1975) καὶ τοὺς ἀναφέρει σὲ ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ τριῶν γραμμῶν . ..
Γιὰ τὸ ΥΠΟΠΤΟ τέλος τοῦ ΑΡΕΙΟΥ ,ἄκρα τοῦ τάφου σιωπή βεβαίως...
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΟΝΟΥΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ βλ.:
ΥΓ.3 .Συνέχεια τῶν ἰδεῶν τοῦ Ἀρειανισμοῦ παρουσιάστηκε στοὺς ΝΕΣΤΟΡΙΑΝΟΥΣ ,οἱ ὁποῖοι ἀκόμα ἐπιβιώνουν στὸ Ἰράν ,στὴν Ινδίακαὶ σὲ πρώην Σοβιετικὲς Δημοκρατίες τοῦ Καυκάσου,μὲ τὸ ὄνομα " Ἐκκλησία τῶν Ἀσσυρίων ἤ Χαλδαίων/ Assyrian Church of East" .
ΥΓ. 4 Δὲν ὑπάρχει ὁμοφωνία στοὺς φιλολόγους καὶ ἱστορικοὺς πάνω σὲ πιὸ ἀκριβῶς ΒΑΠΤΙΣΤΙΚΟ Σύμβολο στηρίχτηκε ἡ διατύπωση τοῦ Συμβόλου Πίστεως τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῆς Νικαίας τὸ 325μΧ. Οἱ πιὸ πολλοὶ ἱστορικοὶ θεωροῦν πηγή του τὸ Βαπτιστικὸ Σύμβολο ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ πάνω στὸ ὁποῖο βασιστηκε τὸ ΠΙΣΤΕΥΩ τῆς ΝΙΚΑΙΑΣ, τοῦ ὀποίου τὸ πρωτότυπο κείμενο ἦταν τὸ ἀκόλουθο:
< Πιστεύομεν εἰς ἕνα Θεὸν Πατέρα παντοκράτορα, πάντων ὁρατῶν τε και ἀοράτων ποιητήν.
Πιστεύομεν εἰς ἕνα κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ, γεννηθέντα ἐκ τοῦ πατρὸς μονογενῆ, τοὐτέστιν ἐκ τῆς οὐσίας τοῦ πατρός, θεὸν ἐκ θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα, οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ πατρί, δι' οὗ τὰ πάντα ἐγένετο, τά τε ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, τὸν δι' ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα καὶ σαρκωθέντα καὶ ἐνανθρωπήσαντα, παθόντα, καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ, καὶ ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανούς, καὶ ἐρχόμενον κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς.
Καὶ εἰς τὸ Ἅγιον Πνεῦμα.
Τοὺς δὲ λέγοντας, ὅτι ἦν ποτε ὅτε οὐκ ἦν, καὶ πρὶν γεννηθῆναι οὐκ ἦν, καὶ ὅτι ἐξ ἑτέρας ὑποστάσεως ἢ οὐσίας φάσκοντας εἶναι, [ἢ κτιστόν,] τρεπτὸν ἢ ἀλλοιωτὸν τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ, [τούτους] ἀναθεματίζει ἡ καθολικὴ [καὶ ἀποστολικὴ] ἐκκλησία >
{βλ. Β.ΦΕΙΔΑΣ, ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, τ.Α’, Ἀθήνα 1994, σελ.459}
[ ΣΗΜΕΙΩΣΗ : ἡ σημερινὴ διατύπωση τοῦ ΠΙΣΤΕΥΩ καθιερώθηκε στὴν Β’ Οἰκουμενικὴ τῆς Κων/πολεως τὸ 381μΧ) ]
ΥΓ5. .τὸ πρόβλημα στὴν ΤΡΙΑΔΟΛΟΓΙΚΗ ὁρολογία εἶναι τὸ ἑξῆς·
στά λατινικὰ μὲ τὸν ὅρο SUBSTANTIA νοεῖται ἡ ΟΥΣΙΑ ἂν καὶ κατὰ λέξη σημαίνει ΥΠΟΣΤΑΣΗ (τὸ ὀρθὸ θὰ ἦταν τὸ ESSENTIA ) . Στὰ ἑλληνικὰ τὸ ΠΡΟΣΩΠΟΝ σημαίνει συνήθως ΠΡΟΣΩΠΕΙΟΝ ,ἐνῶ τὸ λατινικὸ PERSONA σημαίνει περίπου αὐτὸ ποὺ λἐμε σήμερα ΝΟΜΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ.
.jpg)
ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΓΡΑΜΜΑ ΕΠΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙΚΕΦΑΛΑΙΑΣ
ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΤΟ 315μΧ
ΣΕ ΝΟΜΙΣΜΑ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΜΟΝΗ ΛΑΤΟΜΟΥ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ
Ο ΑΓΕΝΕΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ
