Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ.
Κατὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ Χαλκοῦ (3000‒1000πΧ) στὴν Μ. Ἀσία καὶ Ἐγγὺς Ἀνατολὴ τὰ ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ μεταξὺ ἀνωτέρων καὶ κατωτέρων (καὶ γενικῶς μεταξὺ τῶν συμβαλλομἐνων μερῶν) ἀκολουθοῦσαν τὸ ἀκόλουθο Τυπικό:
1) ἀπαγγελία τῶν Ὅρων (τοῦ ἀνώτερου) καὶ ἡ ἀνακοίνωση τῆς Συμφωνίας (ἀπὸ τὸν κατώτερο)
2) ἡ ἐπικύρωση αύτῆς τῆς Συμφωνίας μἐσῳ ΘΥΣΙΑΣ.
Ἔτσι στὴν Βίβλο ἡ ΔΙΑΘΗΚΗ τοῦ ΣΙΝΑ ἀκολούθησε τὸ ἴδιο ἀκριβῶς Τυπικό :
1) ὁ Θεὸς παρἐδωσε τὶς Ἐντολες Του {= καὶ ἐλάλησεν ὁ Κύριος πάντας τοὺς λόγους —ΕΞ.20,1} καὶ ὁ Λαὸς συμφώνησε {=ἀπεκρίθη δὲ πᾶς ὁ λαὸς φωνῇ μιᾷ λέγοντες· Πάντας τοὺς λόγους οὓς ἐλάλησεν Κύριος ποιήσωμεν καὶ ἀκουσόμεθα—ΕΞ.24,3} }
2) τέλος ἡ ΔΙΑΘΗΚΗ ἐπικυρώθηκε μἐσῳ τῆς ΘΥΣΙΑΣ ζώων καὶ τοῦ ΡΑΝΤΙΣΜΑΤΟΣ τῆς ὁμήγυρης μὲ τὸ ΑΙΜΑ τῶν θυσιασθἐντων μόσχων {=λαβὼν δὲ Μυυσῆς τὸ αἷμα κατεσκέδασεν τοῦ λαοῦ καὶ εἶπεν· Ἰδοὺ τὸ αἷμα τῆς διαθήκης ἧς διέθετο Κύριος πρὸς ὑμᾶς περὶ πάντων τῶν λόγων τούτων—ΕΞ.24,8}
Κατ' άναλογίαν ἡ χριστιανικὴ Θεία Λειτουργία χωρίζεται σὲ δύο μέρη :
1) ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ (ἢ Λειτουργία τῶν Κατηχουμένων) ὅπου ὁ Θεὸς "μιλᾶ" μἐσῳ τῶν ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΩΝ καὶ ὁ Λαὸς συναινεῖ ἀπαγγέλλοντας τὸ ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ
2) ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ, ὅπου ἡ ἀναίμακτη θυσία (ἄρτος—οἶνος/σῶμα—αἷμα Χριστοῦ) ἐπικυρώνει τὴν ΚΑΙΝΗ πιὰ ΔΙΑΘΗΚΗ.
_______
ΥΓ. εἰδικὰ στοὺς φιλολόγους προξενεῖ ἰδιαίτερη χαρὰ ἡ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ τμημάτων τῆς ΑΡΧΑΙΑΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ στοὺς ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ Ἱερέων‒Διακόνων‒Χοροῦ ψαλτῶν κλπ στὴν ὅλη Τελετουργία τῆς Θ.Λειτουργίας.
