Η "ΠΟΛΙΤΕΙΑ" ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ & Η "ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ" ΤΟΥ ΑΓ. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

Στὸ 9ο βιβλίο τῆς "Πολιτείας" γράφει ὁ Πλάτων ὅτι ὁ Σωκράτης ,ὃταν ὁ Γλαύκων τοῦ εἶπε πὼς ἡ πολιτεία ποὺ πρότεινε εἶναι ἀνύπαρκτη καὶ οὐτοπική, ἐκεῖνος ἀπἀντησε : 

"ἐν οὐρανῷ ἴσως παράδειγμα ἀνἀκειται τῷ βουλομένῳ ὁρᾶν καὶ ὁρῶντι ἑαυτὸν κατοικίζειν" (ΠΟΛ.9,592D)

[ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ;Τὸ πρότυπο της ὑπάρχει στὸν οὐρανό, γιὰ ὅποιον θέλει νὰ δεῖ καὶ κοιτῶντας νὰ τὴν κτίσει μέσα του.]

Καὶ συνέχισε  λέγοντας ὅτι δὲν ἔχει σημασία λοιπὸν ἄν ὑπάρχει ἤ θὰ ὑπάρξει ἐπὶ γῆς κάποτε, Η ΙΔΑΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ,διότι ὁ δίκαιος ἄνθρωπος ζεῖ μὲ βάση τοὺς νόμους αὐτῆς καὶ καμμιᾶς ἄλλης.

Τὴν πλατωνικὴ αὐτὴ ἀντίληψη μετέφερε στὴν δικὴ του "ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ" [DE CIVITATE DEI ]

ὁ ἅγιος ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ (+430μΧ) στὸ πιὸ θεμελιακὸ ἔργο ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ τοῦ εὐρωπαϊκοῦ πνεύματος.

Βέβαια στὸν περιορισμένο χῶρο μιᾶς ἀνἀρτησης δὲν μπορεῖ νὰ γίνει ἐνδελεχὴς ἀνάλυση ἑνὸς τέτοιου ὀγκώδους συγγράμματος, δεδομένου ὅτι

ἡ  "Πολιτεία τοῦ Θεοῦ" ἀποτελεῖται ἀπὸ 22 βιβλία στὰ ὁποῖα παρελαύνει ΟΛΗ Η ΓΝΩΣΗ 

τοῦ 5ου αἰ.μΧ , ἑλληνορρωμαϊκὴ καὶ βιβλική.

 Ἐκεῖ ὁ Αὐγουστῖνος διατρέχει τὴν ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ Ἱστορία , ἑρμηνεύει τὴν Βίβλο καὶ σχολιάζει ΟΛΑ τὰ φιλοσοφικὰ συστήματα ,ἀπὸ τοὺς Προσωκρατικοὺς ἕως τοὺς Νεοπλατωνικούς. 

Θἄλεγε κάποιος δηλ. ὅτι ἡ "Πολιτεία τοῦ θεοῦ" τοῦ Αὐγουστίνου ἔχει τὰ χαρακτηριστικὰ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑΣ, ἀποκαλύπτουσα  σὺν τοῖς ἄλλοις καὶ τὴν ΕΥΡΥΜΑΘΕΙΑ τοῦ συγγραφέα της.

[ Στὰ ἑλληνικὰ ὑπάρχει ἡ  παλαιὰ ,ἀπὸ τὸ 1954, καταξιωμένη μετάφραση ἐκ τοῦ λατινικοῦ πρωτοτύπου, τοῦ Α. ΔΑΛΕΖΙΟΥ]

Ἐν  συνόψει  ὅμως εἶναι ἀπαραίτητο νὰ 

εἰπωθοῦν τὰ ἀκόλουθα·

Τό 410 μΧ ὁ ΑΛΑΡΙΧΟΣ μὲ τοὺς ΓΟΤΘΟΥΣ  ἀφοῦ πρῶτα ΙΣΟΠΕΔΩΣΕ ΟΛΗΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ τὸ 396 μΧ

 —γι αὐτὸ καὶ σήμερα ΟΥΤΕ ΟΙ ΔΕΛΦΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΥΤΕ Η ΟΛΥΜΠΙΑ, Η ΕΛΕΥΣΙΝΑ ἤ Η ΣΠΑΡΤΗ καὶ  ΜΟΝΟΝ  ἡ Ἀκρόπολη τῶν Ἀθηνῶν εἶναι ὄρθια..—εἰσέβαλε στὴν Ἰταλία καὶ ΚΑΤΕΛΑΒΕ ΤΗΝ ΡΩΜΗ τὴν ὁποία ΙΣΟΠΕΔΩΣΕ—πλὴν Κολοσσαίου καὶ Ἁψίδων— λεηλατῶντας την ἐπὶ τριήμερον

(24‒26 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 410μΧ) γεγονὸς ποὺ συντάραξε  τότε ὅλη τὴν Οἰκουμένη.

Ἐξ αἰτίας αὐτῆς τῆς πρωτοφανοῦς συμφορᾶς ποὺ ἀφάνισε τὴν πρωτεύουσα τοῦ δυτικοῦ ρωμαϊκοῦ κράτους,

 οἱ Ἐθνικοὶ ΡΩΜΑΙΟΙ ἀντέδρασαν κατὰ τῶν Χριστιανῶν γιὰ δύο λόγους : 

1. ἐπειδὴ γνώριζαν τὸ κοινὸ μυστικὸ ὅτι ὁ Ἀλάριχος ἀκολουθοῦσε τὶς ἐντολὲς τοῦ ΡΟΥΦΙΝΟΥ ("πρωθυπουργοῦ" τῆς Κωνσταντινούπολης, ἐπιτρόπου τοῦ Αὐτοκράτορα ΑΡΚΑΔΙΟΥ) 

κατὰ τῶν ΕΘΝΙΚΩΝ  Ἑλλήνων  καὶ Ρωμαίων

[ γράφει ἡ  ἱστορικὴ πηγὴ τῆς ἐποχῆς ὁ ΖΩΣΙΜΟΣ στὸ 5ο βιβλίο τῆς "ΝΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ" 

 ὅτι κατ ἐντολὴν τοῦ Γαλάτη Ρουφίνου, ὁ διορισμὲνος ἀπ αὐτὸν ἀνθύπατος τῆς Ἀχαΐας (=Ἑλλάδος ) ΑΝΤΙΟΧΟΣ 

καὶ ὁ φρούραρχος τῶν Θερμοπυλῶν ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ, χριστιανοὶ ὄντες, 

ΑΝΟΙΞΑΝ ΤΙΣ ΠΥΛΕΣ  τῶν  ἐκεῖ τειχῶν γιὰ νὰ περάσει ΑΜΑΧΗΤΙ ὁ χριστιανὸς Ἀλάριχος μὲ τὶς ὀρδὲς τῶν Γότθων

 καὶ νὰ "τιμωρήσει" τοὺς εἰσέτι παγανιστὲς Ἐλληνες..

βλ ΖΩΣΙΜΟΣ, Νέα Ἱστορία,  Ε’ ,5‒6, ἔκδ.ΘΥΡΑΘΕΝ,2007 ]

2.  ἐπειδὴ ἀπέδωσαν τὴν καταστροφὴ τῆς Αἰώνιας Πὸλης στὴν ἐγκατάλειψη τῆς ἀρχαίας θρησκείας ἀπο τὸ ἐπίσημο κράτος

—ἤδη ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ ὑιοῦ τοῦ Κωνσταντίνου, Αὐτοκράτορα ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΟΥ Β’ 

εἶχαν ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΕΙ ΟΙ ΘΥΣΙΕΣ.

Τὸ ζήτημα προβλημάτισε  ἐπίσης καὶ τοὺς χριστιανοὺς τῆς Ρώμης ,

διότι ὁ χριστιανὸς  Ἀλάριχος,

στὶς δηώσεις καὶ στὶς σφαγὲς

δὲν ἔκανε διακρίσεις ..θρησκεύματος

 (μόνο ὅσοι πρόλαβαν καὶ κατέφυγαν σὲ χριστιανικοὺς ναοὺς γλύτωσαν τοὺς βιασμοὺς καὶ τὶς σφαγές).

Ἔτσι οἱ χριστιανοὶ ἄρχισαν νὰ προβληματίζονται καὶ νὰ διερωτῶνται

 ΠΩΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΠΕΤΡΕΨΕ ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΘΕΙ Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΡΩΜΗ , ἡ Αἰώνια Πόλη , ἡ ὁποία ὡς πολυθεϊστικὴ εἶχε ἀντέξει 1000 χρόνια 

καὶ ὡς χριστιανικὴ —ἀπό τὸ 360 μΧ—εἶχε ἀντέξει μόλις 50 χρόνια..

ΜΗΠΩΣ ΕΙΧΑΝ ΔΙΚΙΟ ΟΙ ΕΘΝΙΚΟΙ 

ΠΟΥ ΕΛΕΓΑΝ ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΑΝ ΟΙ ΘΕΟΙ

ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ ΠΙΑ;

 Σὲ αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν προβληματικὴ ἦρθε νὰ ἀπαντήσει ὁ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ  μὲ τὴν "ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ".

Γράφει λοιπὸν ὁ Αὐγουστῖνος 

—ΒΑΣΙΖΟΜΕΝΟΣ στὸ 9ο βιβλίο τῆς πλατωνικῆς "ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ" —

ὅτι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΙ ΓΗΣ ΚΑΝΕΝΑ ΘΕΪΚΟ ΚΡΑΤΟΣ, οὔτε ἡ χριστιανικὴ ρωμαϊκὴ αὐτοκρατορία.

Στὴν γῆ ἀντιπαλεύουν δύο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ πολιτεῖες  —ἄρα ἀὀρατες :

 ἡ ΟΥΡΑΝΙΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ καὶ ἡ ΕΠΙΓΕΙΑ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ.

 Ὁ ἀγῶνας γίνεται στὴ γῆ ἐν πνεύματι·

 συνεπῶς δὲν εἶναι σωστὸ νὰ σκανδαλίζονται οἱ χριστιανοὶ διερωτώμενοι

 πῶς ἐπέτρεψε ὁ θεὸς νὰ καταστρέψει τὴν ΧΡΙΣΤΙΑΝ̣ΙΚΗ Ρώμη ὁ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ Ἀλάριχος ,

διότι ΚΑΝΕΝΑ ΕΠΙΓΕΙΟ ΚΡΑΤΟΣ ἤ ἐκκλησιαστικὸς θεσμὸς  ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ,

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ἀφοῦ ἀκόμα καὶ  μέσα στὴν ὁρατὴ Ἐκκλησία ΣΥΝΑΓΕΛΑΖΟΝΤΑΙ πολλοὶ "ἐπικατάρατοι"..

 Ἡ Πολιτεία (=πολίτευμα, ἀρχαιοελληνιστί) τοῦ θεοῦ ὑπάρχει —ὅπως ἔλεγε κι ὁ Σωκράτης— μόνον ΕΝ ΟΥΡΑΝΟΙΣ.

Στὴν γῆ μάχονται ΑΟΡΑΤΩΣ οἱ δύο Πολιτεῖες ,τοῦ θεοῦ καὶ τοῦ Σατανᾶ, ἀλληλοσυμπλεκόμενες

 καὶ  ΜΟΝΟΝ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ κατὰ τὴν Δευτέρα Παρουσία,

 θὰ φανερωθοῦν ΣΑΦΩΣ καὶ ΟΡΑΤΑ ,διαχωριζόμενες ἡ μιὰ ἀπὸ τὴν ἄλλη,

σὰν τοὺς κολυμβητὲς ποὺ βρίσκονται ὅλοι μαζὶ στὴν θάλασσα καὶ μόλις φτάσουν στὴν στεριὰ, ἐκεῖ γίνεται ὁ χωρισμὸς τους

ἤ σὰν τὰ ψάρια ποὺ βρίσκονται στὸ ΙΔΙΟ δίχτυ καὶ κατόπιν γίνεται ἡ διαλογή τους (βλ.ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, βιβλίο 18ο, κεφ.ΜΘ’)

Ἄρα ,καμμιὰ "ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ" Ρώμη δὲν καταστράφηκε ἀπό κανέναν "ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ" Ἀλάριχο·

διότι οὔτε ἡ Ρώμη ἦταν χριστιανικὴ (δηλ. Πολιτεία τοῦ θεοῦ)

 οὔτε ὑπῆρξε  ἄνθρωπος τοῦ θεοῦ

 ὁ χριστιανὸς —ὀπαδὸς τοῦ ἀρειανισμοῦ—Ἀλἀριχος.

Ποιὸς εἶναι ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΚ ΘΕΟΥ ,θεσμὸς ἤ ἄτομο, ΘΑ ΦΑΝΕΙ μόνον κατὰ ΤΗΝ ΕΣΧΑΤΗ ΗΜΕΡΑ.

Μέχρι τότε οἱ πολῖτες τῆς ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ καὶ οἱ πολῖτες τῆς ΕΠΙΓΕΙΑΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ θὰ ἀντιμάχονται ἐπὶ γῆς, ὅπου οἱ πρῶτοι βρίσκονται ὡς ΠΑΡΕΠΙΔΗΜΟΙ.

Αύτὰ περίπου λέει ὁ Αὐγουστῖνος καὶ σὲ ὅποιον ἔχει διαβάσει τὴν πλατωνικὴ "Πολιτεία" ὅλα τὰ παραπάνω  δὲν φαίνονται ΠΡΩΤΟΤΥΠΑ·

ὅμως ἡ ἀξία τους θὰ φανεῖ ἄν τὰ ἀντιπαραβάλλει κανεὶς μὲ τὴν ἀντίστοιχη ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ τὴν θεμελιωμένη ἀπὸ τὸν ΕΥΣΕΒΙΟ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ [ ="Εἰς Κων/νον Τριακονταετηρικός"] σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία

 τὸ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΚΡΑΤΟΣ ΘΕΩΡΕΙΤΟ ΤΟ ΕΠΙΓΕΙΟ ΑΝΤΙΤΥΠΟ (=πλατωνικὴ "ΜΙΜΗΣΙΣ") ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

—ἐξ οὗ καὶ ἡ θεώρηση τοῦ βυζαντινοῦ αὐτοκράτορα ὡς ΤΟΠΟΤΗΡΗΤΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ

 (βλ Ε.ΑΡΒΕΛΕΡ, ἡ Πολιτικὴ Ἰδεολογία τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, ΨΥΧΟΓΙΟΣ,2018)

 καὶ Σ.ΡΑΝΣΙΜΑΝ, ἡ Βυζαντινὴ Θεοκρατία,ΔΟΜΟΣ,1982)

Τελειώνοντας, θέλω νὰ σημειώσω τὰ ἑξῆς·

ἄν ἀφαιρέσουμε τὴν θρησκευτικὴ ὁρολογία τῆς  "Πολιτείας τοῦ θεοῦ" , τὸ ἐν λόγῳ σύγγραμμα τοῦ Αὐγουστίνου ἀποτελεῖ ,ἀκόμα καὶ σήμερα ,μιὰ ἐμπνευσμένη Φιλοσοφία τῆς Ἱστορίας

 ποὺ θἄπρεπε νὰ διαβάσει κάποιος, ἔστω μιὰ φορὰ στὴν ζωή του.

__________

ΥΓ. καὶ ὅποιοι φανατίζονται ὑπὲρ θεσμῶν ,ἀτόμων ἤ ἰδεολογιῶν  ποὺ δῆθεν κατέχουν ,ΜΟΝΟΙ ΑΥΤΟΙ ,

τὴν Ἀλήθεια ,ἄς ξαναδιαβάσουν τὸ ΜΘ’ κεφάλαιο τοῦ 18ου βιβλίου τῆς ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ τοῦ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ἤ τὸν Μονόλογο τοῦ ΑΙΜΟΝΑ στὴν ΑΝΤΙΓΟΝΗ  τοῦ ΣΟΦΟΚΛΗ..