Ὅταν ὁ Ἀριστοτέλης "ἀνακάλυψε" τὶς ἔννοιες "ὑποκειμενικός—ἀντικειμενικός".

 Ὑπάρχουν στιγμὲς στὴν ἱστορία τοῦ Πνεύματος  ὅπου μεγάλοι ἐπιστήμονες καὶ φιλόσοφοι ἀντιλαμβάνονται ἔννοιες ποὺ ἀκόμη δὲν ἔχουν  βρεῖ ἔκφραση ,δὲν ὑπάρχουν δηλ.  ὡς λέξεις, στὶς γλῶσσες ποὺ μιλοῦν .

 Ἕνα τέτοιο  κλασσικὸ παράδειγμα ἀποτελεῖ ὁ  ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ · 

προσπαθῶντας νὰ ὁρίσει τὴν ἀρετὴ ὡς ΜΕΣΟΤΗΤΑ  στὰ "ΗΘΙΚΑ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΑ" καὶ περιγράφοντας τὸ ΜΕΣΟΝ ὡς ἰσαπέχον τῶν ἄκρων  συνειδητοποιεῖ ὅτι τὸ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΟ μέσον ,ὅταν μιλᾶμε περὶ Ἀρετῆς , δὲν μπορεῖ νὰ ἰσχύει ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ (μαθηματικά) ἀλλὰ μόνον ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΑ.

 Γράφει ὁ Ἀριστοτέλης στὰ ΗΘΙΚΑ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΑ (Β,6,4—8)  ὅτι ἄν 10 μνὲς εἶναι πολλὲς καὶ 2 λίγες, τὸ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΟ μέσο εἶναι βεβαίως τὸ 6, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι ἐνας γυμναστὴς θὰ συστήσει σὲ ΟΛΟΥΣ τοὺς μαθητές του  νὰ φᾶνε 6 μνὲς τροφῆς, ἐπειδὴ οἱ 6 μνὲς θἆναι λίγες πχ γιὰ τὸν παλαιστὴ ΜΙΛΩΝΑ , πολλὲς ὅμως γιὰ τὸν ἀρχἀριο τῆς πάλης.

 Τὸ ἀριθμητικὸ μέσον , τὸ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ ,τὸ ὀνομἀζει "κατὰ τὸ πρᾶγμα" , ἐνῶ τὸ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟ τὸ ἀποκαλεῖ "ὡς πρὸς ἡμᾶς" , ΕΠΕΙΔΗ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ "ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΣ—ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΣ"  ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ  ΣΤΗΝ  ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ.

Δηλ. ὁ Ἀριστοτέλης "ἀνακάλυψε" τὶς ἔννοιες

 " ὑποκειμενικός—ἀντικειμενικός" κι ἐπειδὴ  δὲν ὑπῆρχαν στὴν ἀρχαία ἑλληνική ἀντίστοιχες λέξεις ΕΦΗΥΡΕ  ΠΕΡΙΦΡΑΣΕΙΣ γιὰ νὰ δηλώσει καὶ ὁρίσει τὶς ἐν λόγῳ ἔννοιες στὰ κείμενα του.

Οἱ σημερινὲς λέξεις "ὑποκειμενικός—ἀντικειμενικός" ἀποτελοῦν ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ ἀπὸ τὶς ΛΑΤΙΝΙΚΕΣ λέξεις τῶν ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ τῆς μεσαιωνικῆς  Δύσεως, οἱ ὁποῖοι μέ τὴν λέξη ob+jectus (<jaceo=κεῖμαι)  ὀνόμασαν  τὸ   "ΚΑΤΑ ΤΟ  ΠΡΑΓΜΑ"  (ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ) τοῦ Ἀριατοτέλη καὶ μὲ τὴν λέξη sub+jectus τὸ "ΠΡΟΣ ΗΜΑΣ" (ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟ).

 Κάτι παρόμοιο συνέβη ὅταν ὁ Ἀριστοτέλης "ΕΦΗΥΡΕ" λέξεις δημιουργῶντας ΝΕΟΥΣ  ἐπιστημονικοὺς κλάδους (πχ ΦΥΣΙΚΗ, ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΑ,ΠΟΛΙΤΙΚΗ κλπ). 

Τὰ μεγάλα Πνεὐματα προπορεύονται σχεδὸν πάντα ἀπὸ τὴν ἐποχή τους καί ἡ γλωσσικὴ ἔκφραση τῶν συγχρόνων τους συχνὰ  δὲν τοὺς καλύπτει..