Ὁ φωνολογικὸς Νόμος τῆς Τρισυλλαβίας καὶ ἡ Ἀριστερά.
Λέγοντας " Νόμο τῆς Τρισυλλαβίας" —θὰ τὸ πῶ ἁπλᾶ—ἐννοοῦμε τὸν ΠΑΝΑΡΧΑΙΟ (ἀναγόμενο στὴν ἐποχὴ τῆς Πρωτοελληνικῆς , πρὸ τοῦ 2000 πΧ) Φωνολογικὸ Νόμο ,σύμφωνα μὲ τὸν ὀποῖο ΟΤΑΝ Η ΛΗΓΟΥΣΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΑ, δηλ ἔχει δισύλλαβη ἰσχύ, Ο ΤΟΝΟΣ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΗΓΟΥΣΑ (πχ μάθημα‒μαθήματος)
ΕΠΕΙΔΗ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΕΝ ΤΟΝΙΖΕΙ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΣΥΛΛΑΒΗ·
ἔτσι λέμε: τὰ σύνορα-τῶν συνόρων, οἱ ἄνθρωποι-τῶν ἀνθρώπων, τὰ ἄλογα- τῶν ἀλόγων κλπ.
Αὐτό βεβαίως δὲν ἰσχύει σὲ ΝΕΩΤΕΡΕΣ λἐξεις τῆς Δημοτικῆς ὅπου δὲν ὑπάρχει ἡ ΠΡΟΣΩΔΙΑ (μακρό ‒βραχύ) πχ ἁχλαδόκαμπος ἀχλαδόκαμπου.
Ἡ καταστρατήγηση ὅμως τοῦ Νόμου τῆς Τρισυλλαβίας γιὰ ΟΛΕΣ τὶς λέξεις τῆς ἑλληνικῆς (ὅπως πρότεινε ἤδη ἀπὸ τὸν Μεσοπόλεμο ἡ Ἀριστερά ) ἔχει ὡς στόχο τὴν ΑΝΑΙΡΕΣΗ τῆς ΣΥΝΕΧΕΙΑΣ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΚΑΤΑΔΕΙΚΝΥΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟΣ Ο ΠΑΝΑΡΧΑΙΟΣ ΦΩΝΟΛΟΓΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ τῆς ἱστορικοσυγκριτικῆς γλωσσολογίας.
Καί ἀπεχθάνεται ἡ Ἀριστερὰ τὴν ΣΥΝΕΧΕΙΑ τῆς ἑλληνικῆς Γλώσσας ,γιατὶ αὐτὴ καταδεικνύει καὶ τὴν ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.
Αὐτὴ εἶναι ἡ καθαρὴ—καὶ ΩΜΗ—ἀλήθεια
καὶ πρἐπει κἀποτε νὰ ποῦμε τὰ πρἀγματα μέ τὸ ὄνομα τους.
________
ΥΓ ὁ Νόμος τῆς Τρισυλλαβίας ἰσχύει καὶ σὲ ἄλλες ἰνδοευρωπαϊκὲς γλῶσσες·
πχ τὸ cemetery/κοιμητήριο, τὸ προφέρουν οἱ Ἄγγλοι cémetry & οἱ Ἀμερικανοί céme-tèry,
λόγῳ ἀδυναμίας τονισμοῦ πέραν τῆς τρίτης συλλαβῆς
Γ.Μπαμπινιώτης
