ΠΑΘΗ ΦΩΝΗΕΝΤΩΝ ( πῶς προῆλθαν τὸ θηλυκό "οὖσα" καὶ ἡ δοτικὴ "οὖσι" τῆς μετοχῆς τοῦ "εἰμί" : ὤν, οὖσα, ὄν))

Τό <οὖσα> προῆλθε ἀπὸ τό < ὄντ-ja =ὄνσα = οὖσα> ὡς ἑξῆς: 
τὸ ἡμίφωνο -j  συγχωνεύτηκε πρῶτα μὲ τό ὀδοντικό‒τ σέ ‒σ , κατόπιν τό ‒ν ἀποβλήθηκε πρὸ τοῦ ‒σ μέ ταυτόχρονη ἔκταση 
τοῦ βραχέος ‒ο σέ μακρό ‒ου.

 Παρομοἰως  ἡ δοτικὴ πληθ. τοῦ ἀρσενικοῦ <οὖσι> προῆλθε ἐκ τοῦ <ὄντ-σι> ὡς ἑξῆς :
τό σύμπλεγμα ‒ντ  πρὸ τοῦ ‒σ ἀποβλήθηκε 
μέ ταυτόχρονη ἔκταση τοῦ βραχέος ‒ο 
σὲ μακρό‒ου {=ἀντἐκταση}

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ ΕΓΙΝΕ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ.

Τὸ κρεββάτι τοῦ Τιμάρχου: Η ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ.

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΑ ΣΤΟΥΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΤΗΝ 30η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940.