ΟΙ ΓΛΩΣΣΙΚΕΣ ΑΤΕΛΕΙΕΣ ΤΩΝ ΟΜΗΡΙΚΩΝ ΕΠΩΝ.
Σπουδαῖα βεβαίως τὰ Ὁμηρικὰ Ἔπη—θἄλεγα μοναδικά—ὠστόσο ἀπὸ ΓΛΩΣΣΙΚΗ ἂποψη ἔχουν ΑΤΕΛΕΙΕΣ διότι ἀποδὶδουν μιὰ πανάρχαια μορφὴ τῆς ἑλληνικῆς τοῦ 9ου αἰῶνα πρὸ Χριστοῦ.
Ἐξηγῶ μὲ τρία παραδείγματα·
1) στὰ Ἔπη ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΡΘΡΟ (πχ. ἄνδρα μοι ἔννεπε, ΟΧΙ "τόν" ἄνδρα).
Οἱ λέξεις "ὁ,ἡ,τό" στὸν Ὅμηρο εἶναι ΔΕΙΚΤΙΚΕΣ (ἤ ἀναφορικές) ΑΝΤΩΝΥΜΙΕΣ.
2) στὰ Ἔπη ΟΙ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΟΠΙΚΑ ΕΠΙΡΡΗΜΑΤΑ (πχ.ἐκ δὲ Χρυσηὶς νηὸς βῆ—Α 439: ἔξω ἡ Χρυσηίδα βγῆκε ἀπὸ τὸ πλοῖο.
Ἀργότερα ἡ λέξη "ἐκ" —ποὺ σημαίνει τὸ ΕΠΙΡΡΗΜΑ "ἔξω"—συντάχθηκε μαζὶ μὲ τὴν γενικὴ τοῦ οὐσιαστικοῦ "νηός" γενόμενη ΠΡΟΘΕΣΗ)
3) στὰ Ἔπη Ο ΕΝΕΣΤΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΧΡΟΝΟΣ , δηλ. μπορεῖ νὰ σημαίνει ΠΡΟΓΕΝΕΣΤΕΡΗ ἢ ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΗ πράξη (πχ.πάλαι ἔχει).
Καὶ κάτι τελευταῖο·
τὰ Ἔπη ὑποτίθεται ὅτι ἐξιστοροῦν συμβάντα τῆς μυκηναϊκῆς ἐποχῆς ὅταν οἱ Ἕλληνες ἔγραφαν μέ τὴν συλλαβικὴ ΓΡΑΜΜΙΚΗ Β'. Ὁμως ἡ ΣΥΛΛΑΒΙΚΗ αύτὴ γραφὴ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΙΠΗΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΩΣΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ. Πχ. ὁ ἂναξ διαβάζεται WA-NA-KA καὶ ἠ Κνωσσός KO-NO-SO.
