ΚΑΒΑΦΗΣ: "Μελαγχολία Ἰάσωνος..." —Πῶς νὰ γράψεις σέ μονοτονικὸ τὶς ΔΟΤΙΚΕΣ τοῦ Καβάφη...
Στὸ ἐν λόγῳ ποίημα διαφαίνεται ἡ τεχνικὴ ἀρτιὀτητα τῆς καβαφικῆς ποίησης ·
1) ὑπάρχει ἕνας μακροσκελὴς τίτλος ποὺ προσδίδει (ψευδο)ιστορικὀτητα στὸ ποίημα
2) ἀκόμη καὶ ἡ ΣΤΙΞΗ παίζει ρόλο, χωρίζουσα Τόπο καὶ Χρόνο, ὅπως καὶ τὸ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟ ὄνομα τοῦ ποιητῆ {ΙΑΣΩΝ , ΚΛΕΑΝΔΡΟΣ =ΚΛΕΟΣ+ ΑΝΗΡ} καθὼς καὶ ἡ περιοχή (Κομμαγηνή=βάθη τἐως ἑλληνιστικῆς ΣΥΡΙΑΣ ) καὶ βεβαίως ἡ χρονολογία (τέλος ἐποχῆς Ἰουστινιανοῦ καὶ γενικῶς ΤΕΛΟΣ ΑΡΧΑΙΟΥ ΚΟΣΜΟΥ).
Σαφὲς ἐπίσης εἶναι τὸ νόημα τοῦ ποιήματος·
ἕνας γηράσκων ποιητὴς ζητᾶ ἀπὸ τὴν Ποίηση νὰ τοῦ δώσει τὸ κουράγιο τῆς ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ ποὺ προσφέρει ἡ ΤΕΧΝΗ ἐνώπιον τοῦ ΧΑΣΚΟΝΤΟΣ ΤΑΦΟΥ.
Κουράγιο βέβαια πρόσκαιρο...
"Η ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΜΗΔΕΝΟΣ",θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι ὁ τὶτλος τοῦ περιεχομένου τοῦ ποιήματος.
Ὡστόσο, στὸ παρὸν ποίημα μέ τὴν χρήση τῆς ἁπλῆς καθαρεύουσας ἀπὸ τὸν Καβἀφη, γίνεται φανερὴ λόγῳ τῶν ΔΟΤΙΚΩΝ {=ἐν Κομμαγηνῇ, ἐν Φαντασίᾳ καὶ Λόγῳ} ἡ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΧΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΜΟΝΟΤΟΝΙΚΟΥ, τὸ ὁποῖο —εἰδικῶς στὸ συγκεκριμένο ποίημα—δείχνει πόσον ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΓΡΑΠΤΗ ΜΟΡΦΗ τοῦ Ἑλληνικοῦ Λόγου.
