Ἡ Προσφορὰ τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς θρησκείας στὸν Χριστιανισμό: Ο ΘΕΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Μὲ τὴν ἄνοδο τοῦ ΔΗΜΟΥ στὶς ἑλληνικὲς Πόλεις -Κράτη (εἰδικῶς στὴν Ἀθήνα) περιορίστηκε ἡ ΗΘΙΚΗ ἐξουσία τῶν θεῶν ἐπὶ τῆς ζωῆς.
Ἔτσι ὁ μυθικὸς ἥρως (πχ. Ἡρακλῆς) στὰ χρόνια τῆς ἀθηναϊκῆς δημοκρατίας μετεβλήθη ΣΕ ΙΔΕΑ: στὴν ἰδέα τοῦ ΑΝΘΡΩΠΟΥ {= ΠΟΛΙΤΗ} κοινὴ καὶ ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΑΞΙΑ γιὰ ὅλους τοὺς μετέχοντες στὰ κοινὰ τῆς ἑλληνικῆς ΠΟΛΗΣ—ΚΡΑΤΟΥΣ.
Στὶς ἀρχαῖες ἑλληνικὲς δημοκρατίες οἰ ΠΟΛΙΤΕΣ καθόρζαν πιὰ τί εἶναι Ἠθικὸ καὶ τί Ἀνήθικο ,στὶς Ἐκκλησίες τοῦ Δήμου καὶ τὶς Ἡλιαῖες —ΟΧΙ ΟΙ ΘΕΟΙ, οἱ ὁποῖοι θεωρήθηκαν ὡς ΕΞΙΔΑΝΙΚΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.
Συνεπῶς στὴν.Ἀρχαὶα Ἑλλάδα, ὀ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΓΙΝΕ ΘΕΟΣ.
Καὶ ἀφοῦ ὁ Ἄνθρωπος ἔγινε Θεός, αύτὸ σήμαινε ὅτι κι Ο ΘΕΟΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Αὐτὴν θεωρεῖ ὁ Κυριαζόπουλος* ὡς τὴν μεγαλύτερη προσφορὰ τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς θρησκείας στὸν χριστιανισμό:
τὴν ἰδέα τοῦ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΩΣ ΘΕΟΥ,
δηλ. τοῦ ΘΕΟΥ ΩΣ ΥΙΟΥ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.
_____
* "ΘΑ ΕΠΕΝΕΒΑΙΝΕΝ ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΩΣ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΙΝ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΩΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ..
ΔΕΝ ΕΠΑΣΧΕΝ ΒΕΒΑΙΩΣ Ο ΘΕΙΟΣ ΔΕΣΠΟΤΗΣ
ΑΛΛΑ’ Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΥΠΟΣΤΑΣΙΣ , Η ΕΝΝΟΙΑ ΑΥΤΟΥ, Η ΟΠΟΙΑ ΕΝΕΦΑΝΙΣΘΗ ΩΣ ΥΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ..."[Σπ. Κυριαζόπουλος, Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΗΣ (ἀρχαίας) ΕΛΛΑΔΟΣ, Ἰωάννινα, 1970, σελ.109].
