Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ(ἑλληνικῆς φιλοσοφίας)—ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ.
1. ΟΝΤΟΛΟΓΙΑ—ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΑ.
Γιὰ τοὺς Ἕλληνες ὁ Κόσμος εἶναι Αἰώνιος·
τὸ «Ἕν» καὶ τὰ «Πολλά» ἀποτελοῡνται, ἐν τέλει, ἀπὸ τὴν ἴδια Οὐσία.
Ἀντίθετα, γιὰ τὴν Βίβλο ὁ Κόσμος εἶναι Δημιούργημα ἐκ μηδενὸς τοῡ Θεοῡ, δηλ. δὲν προέρχεται ἀπὸ τὴν Θεία Οὐσία, ἡ ὁποία οὕτως ἤ ἄλλως εἶναι Ἀμέριστη.
Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁ Κόσμος οὔτε αὐτονόητος εἶναι, οὔτε ἀναγκαῑος.
2. ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ.
Γιὰ τοὺς Ἕλληνες καὶ συγκεκριμένα τοὺς ΠΛΑΤΩΝΙΚΟΥΣ, ἡ Ψυχὴ εἶναι Προαιώνια καὶ Ἀθάνατη καὶ τὸ Ὑλικὸ Σῶμα ἀποτελεῖ τὸν Τάφο της· γι' αὐτὸ ὁ Θάνατος εἶναι ὁ Λυτρωτὴς τῆς Ψυχῆς ἀπ' τὰ δεσμὰ τῆς Ὕλης.
Ἐξ οὗ καί στὴν Ἀρχαιότητα τὰ Νεκροταφεῑα ὀνομάζονταν «Σήματα» (Σῆμα = Φυλακή).
Ἀντίθετα γιὰ τοὺς Χριστιανοὺς ἡ Ψυχὴ εἶναι καὶ αὐτὴ Δημιούργημα τοῡ Θεοῡ ἐκ μηδενὸς καὶ ὁ Ἄνθρωπος ἀποτελεῑ ψυχοσωματικὴ ἑνότητα (nephesh).
Ὡς ἐκ τούτου ὁ Θάνατος ἀποτελεῖ τὸν ἔσχατο ἐχθρό τοῡ ἀνθρώπινου Προσώπου.
Ὡστόσο, παρ' ὅλες τὶς διαφορές αὐτὲς,
ὁ Χριστιανισμὸς ἀναγκάστηκε νὰ χρησιμοποιήσει τὴν Ἑλληνικὴ Φιλοσοφία γιὰ νὰ διατυπώσει τὸ Τριαδικὸ και Χριστολογικό του Δόγμα (ΟΥΣΙΑ, ΥΠΟΣΤΑΣΙΣ, ΦΥΣΙΣ κλπ.) μέσῳ τοῡ ὁποίου συμβίβασε τὸν αὐστηρὸ Μονοθεϊσμὸ τῆς Παλαιᾱς Διαθήκης, μὲ τὴν Θεότητα τοῡ Ἰησοῡ τῆς Καινῆς Διαθήκης.
Μόνο ποὺ αὐτὴ ἡ χρήση ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΩΝ ΟΡΩΝ γιὰ τὴν διατύπωση τοῡ χριστιανικοῡ Δόγματος (Τριαδολογία – Χριστολογία) ἐν τέλει, ὅπως ἔλεγε ὁ ΧΑΡΝΑΚ, φιλοσοφικοποίησε, δηλ. ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕ τὸν Χριστιανισμό, ΕΞΕΛΛΗΝΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ, παρ'ὅλο ποὺ ὁ χριστιανισμὸς ἀπεδέχθη τὴν ΚΤΙΣΙΟΛΟΓΙΑ τῆς Βίβλου , δηλ. τὸ ὅτι τίποτα στὴν Πραγματικότητα γύρω μας δὲν ἀποτελεῖ μέρος τῆς Οὐσίας τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ὅπως προεῖπα, δέν μερίζεται.
Θὰ διερωτηθεῖ βεβαίως κάποιος :
Μήπως θὰ πρέπει νὰ ἀφαιρέσουμε τὸν Ἑλληνισμό, δηλ. τὴν ἑλληνικὴ φιλοσοφία ἀπὸ τὸν Χριστιανισμὸ γιὰ νὰ φτάσουμε ἐτσι σὲ ἕναν "γνήσιον" ,τρόπον τινα, "βιβλικό" Χριστιανισμό ;
Ἡ ἀπάντηση μας,ἐκ τῆς Ἱστορίας πηγάζουσα, εἶναι ἀρνητικὴ,καθόσον ὅποιος ἐπιδιώκει τὸν ἀφελληνισμὸ τοῦ Χριστιανισμοῦ στὴν πραγματικότητα κυνηγᾶ χίμαιρες, ἐπειδὴ ἐπιζητεῖ ,κατ'οὐσίαν,τὴν ἀκύρωση τῆς Διάδοσης τοῦ Χριστιανισμοῦ στὰ Ἔθνη.
