Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ Ν.ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ & ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΤΟΥ ΤΕΛΟΣ.

Τρεῖς εἶναι οἱ ἐκδοχὲς τοῦ θανάτου τοῦ ἱστορικοῦ ἡγἐτη τοῦ ΚΚΕ Ν.Ζαχαριάδη τὴν 1η Αὐγούστου 1973.

Πρὶν παραθέσω τὶς τρεῖς αὐτὲς ἐκδοχὲς 

σημειώνω  ἐν συνόψει κἀποιες ἱστορικὲς ἀλήθειες γιὰ τὸν ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ  οἱ ὁποῖες δὲν εἶναι εὐρέως γνωστές·

1) ὁ Ζαχαριἀδης ὑπῆρξε πάντοτε ὀπαδὸς τοῦ Στάλιν καὶ τοῦ Σταλινισμοῦ καὶ σπούδασε κατὰ τὸν μεσοπόλεμο σὲ ὅλες τὶς Σχολὲς Στελεχῶν τῆς Κομμουνιστικῆς Διεθνοῦς (ΚΟΜΙΤΕΡΝ)  στὴν Μόσχα , τὴν περίφημη ΚΟΥΤΒΑ {"Πανεπιστήμιο Ἐργατῶν Ἀνατολῆς" } καὶ τὴν "Διεθνῆ Σχολὴ Λένιν" .

2) τὸ 1926 ἐνεπλάκη στὴν δολοφονία τοῦ άρχειομαρξιστῆ (τροτσκίζοντα) συνδικαλιστῆ ἀρτοποιοῦ  Η.ΓΕΩΡΓΟΠΑΠΑΔΑΚΟΥ πίσω ἀπὸ τὴν πλατεία Κλαυθμῶνος κατὰ τὴν διάρκεια σύρραξης τροτσκιστῶν—σταλινικῶν, συνελήφθη πολλὲς φορὲς  κι ἄλλες τόσες  φορὲς δραπέτευσε καὶ πάντα γλύτωνε τὴν καταδίκη γιὰ τὸν φόνο τοῦ ἀρχειομαρξιστῆ συνδικαλιστῆ,  ἐξαιτίας τῆς ψεύτικης ταυτότητας μέ τὴν ὁποίαν κυκλοφοροῦσε , ὥσπου στὸ τέλος  ἐγκατἐλειψε τὴν Ἑλλάδα καταφεύγοντας στὴν Μόσχα τὸ 1929 γιὰ νὰ σπουδάσει στὶς σχολὲς τοῦ Κόμματος.

3) τὴν ἡγεσία τοῦ ΚΚΕ ἀνἐλαβε τὸ 1931 μετὰ τὴν ἀποφοίτηση του ἀπὸ τὴν "Σχολὴ Λένιν" κατόπιν ἐντολῆς τῆς Κομμουνιστικῆς Διεθνοῦς (Κομιτέρν) μέ σκοπὸ τὴν ἐκκαθάριση τοῦ ΚΚΕ ἀπὸ τοὺς τροτσιστὲς καὶ τὴν σταλινοποίηση τοῦ κόμματος (στὴν ὁποἰα καὶ  διέπρεψε...) ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΤΗΣ ΚΟΜΙΤΕΡΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ.

Τὸ  1936 ἐπὶ Μεταξᾶ  ὅμως συνελήφθη πάλι γιὰ τὴν παλιὰ δολοφονία Γεωργοπαπαδάκου καὶ κλείστηκε στὶς Φυλακὲς Κέρκυρας καὶ κατόπιν στὴν Γενικὴ Ἀσφἀλεια Ἀθηνῶν μέσα στὰ πλαίσια τοῦ σχεδιασμοῦ τοῦ  ΜΑΝΙΑΔΑΚΗ νὰ συστήσει ἕνα ἐλεγχόμενο ἀπὸ τὸ καθεστὼς Μεταξᾶ, ΚΚΕ χωρὶς ἀντεθνικὲς θέσεις (πχ.Μακεδονικό).

 Ἀπό ἐκεῖ ἔγραψε καὶ τὶς Ἐπιστολὲς γιὰ τὸ ΟΧΙ (στὴν περίφημη 1η Ἐπιστολὴ στηρἰζει τὸν Ἀγῶνα κατὰ τοῦ Μουσσολίνι ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΣΣΔ ΠΟΥ ΤΟΤΕ ΗΤΑΝ ΣΥΜΜΑΧΟΣ ΤΟΥ ΑΞΟΝΑ λόγῳ τοῦ Συμφώνου Ρίμπεντροπ—Μολότωφ τοῦ 1939).

4) Κατὰ τὴν Κατοχὴ μεταφέρεται στὸ ΝΤΑΧΑΟΥ ὅπου ἐπιτελεῖ χρἐη διερμηνέα ὠς γερμανομαθής συγκρατούμενος,  στὸ ἴδιο στρατόπεδο, μὲ τὸν στρατηγὸ ΠΑΠΑΓΟ. 

Τὸ 1945 γυρνῶντας στὴν Ἑλλάδα ἀναλαμβάνει τὴν ἠγεσία τοῦ ΚΚΕ, ἀποφασίζει τὴν ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ 1946  ἔχοντας ὡς στόχο τὴν ΕΝΑΡΞΗ ΕΝΟΠΛΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΧΑΡΗ ΣΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΥ ΜΠΛΟΚ μἐσῳ τῶν βαλκανικῶν χωρῶν πού ἔχουν γίνει ἀπὸ τὸ 1945 ὅλες κομμουνιστικές—βεβαίως ΚΑΤ’ ΕΝΤΟΛΗΝ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝ.

5) Μετὰ τὸν Ἐμφύλιο ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΙΜΑΤΗΡΕΣ  ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΕΙΣ ΑΝΤΙΦΡΟΝΟΥΝΤΩΝ ΣΤΟ ΚΟΜΜΑ  οἱ ὁποῖοι τοῦ ἐπιρρίπτουν εὐθῦνες γιὰ τὸν Ἐμφύλιο (τότε,τὸ 1955,  ἐκτελεῖται στὸ Βουκουρέστι,  μὲ βασανιστήρια,  ὁ διευθυντὴς τοῦ "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ"  Κων. Καραγιώργης).

6) Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ ΣΤΑΛΙΝ (1953) ἡ νέα ἀντισταλινικὴ ἡγεσία τῆς ΕΣΣΔ (Χρουτσώφ) ἐπιδιώκει τὴν ἐκπαραθύρωση τοῦ σταλινικοῦ Ζαχαριάδη ἀπὸ τὴν ἡγεσία τοῦ ΚΚΕ καὶ τότε ξεσποῦν οἱ  ΑΙΜΑΤΗΡΕΣ ΤΑΡΑΧΕΣ ΤΗΣ ΤΑΣΚΕΝΔΗΣ  ΜΕΤΑΞΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΖΑΧΑΡΙΑΔΙΚΩΝ ὅταν ὁ Ζαχαριάδης θέλησε νὰ ἀπομακρύνει τοὺς ΑΝΤΙΣΤΑΛΙΝΙΚΟΥΣ  Ἀντιπροσώπους  τῆς 4ης Συνδιάσκεψης τῆς Κομματικῆς Ὀργάνωσης Τασκένδης (9‒11 ΣΕΠ 1955) 

[ΣΗΜΕΙΩΣΗ : τὴν ἐποχὴ ποὺ γίνονται τὰ Σεπτεμβριανὰ τοῦ 1955 στὴν Κων/πολη  μὲ τὸ πογκρὸμ  τῶν Τούρκων κατὰ τῶν Ἑλλήνων — μὲ άφορμὴ τὸν ἀπελευθερωτικὸ ἀγῶνα  τῆς ΕΟΚΑ στὴν Κύπρο κατὰ τῶν Ἄγγλων ποὺ εἶχε ξεκινήσει τὸν ΑΠΡΙΛΙΟ 1955—οἱ  Ἕλληνες κομμουνιστὲς πρόσφυγες ΑΛΛΗΛΟΣΦΑΖΟΝΤΑΙ στὴν Τασκένδη τοῦ Οὐζμπεκιστάν γιὰ χἀρη τοῦ Ζαχαριάδη, τοῦ Στάλιν καὶ τοῦ Χρουτσώφ...]

7) Τὸ 1956 ἡ σοβιετικὴ ἡγεσία τοῦ ΧΡΟΥΤΣΩΦ μέσῳ τῆς ΑΠΟΣΤΑΛΙΝΟΠΙΗΣΗΣ (20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ —ΦΕΒ 1956)  ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΙ ΤΟΝ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ .

Ἡ "6η Πλατιά Ὀλομέλεια " τῆς ΚΕ τοῦ ΚΚΕ (11-12 Μαρτίου 1956), ποὺ τὴν συγκάλεσε ἡ ἐπιτροπή τῶν ἕξι ΚΚ (ΕΣΣΔ, Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Τσεχοσλοβακίας, Οὑγγαρίας, Πολωνίας—χωρῶν ποὺ φιλοξενοῦσαν Ἕλληνες πρόσφυγες), πῆρε τὴν παρακάτω ἀπόφαση γιὰ τὸν Νῖκο Ζαχαριάδη: «..ἔκρινε ἀπαραίτητο νὰ καθαιρέσει τὸν Νῖκο Ζαχαριάδη ἀπὸ Γενικό Γραμματέα τῆς ΚΕ τοῦ ΚΚΕ καὶ νὰ τὸν βγάλει ἀπὸ τὸ Πολιτικό Γραφεῖο»

 κι ὅλα αὐτὰ παρ’ὅλο ποὺ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΚΚΕ —15.000 πολιτικῶν προσφύγων , παλιῶν ἀνταρτῶν τοῦ ΔΣΕ— ἦταν  σταλινικὴ καὶ ΤΟΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕ... 

  Ἕνα χρὸνο μετά, ἡ "7η πλατιά Ὁλομέλεια " τῆς ΚΕ του ΚΚΕ (18-24 Φεβρουαρίου 1957) ἀποφάσισε νὰ διαγράψει τὸν Ζαχαριάδη ἀπό το Κόμμα σὰν "ἀντικομματικό φραξιονιστικό αντιδιεθνιστικό, ΕΧΘΡΙΚΟ στοιχείο" καὶ  τὸ σοβιετικὸ κράτος —ΚΑΤΟΠΙΝ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ τοῦ Κολιγιάννη  —τὸν ἐκτόπισε ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΜΙΑ ΔΙΚΗ, στὸ Μποροβιτσί τοῦ ΝΟΒΓΚΟΡΟΝΤ (ΒΔ Ρωσία) γιὰ νὰ ἐργαστεῖ ὡς ΔΑΣΑΡΧΗΣ, θεωρῶντας τον  ὡς ἐπικίνδυνο γιά τὴν ἠρεμία τοῦ Κόμματος ΚΑΙ  κυρίως ὡς ΕΜΠΟΔΙΟ ΓΙΑ  ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΕΑ  ΑΝΤΙΣΤΑΛΙΝΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΚΚΣΕ (Χρουτσώφ) .

Τελικὰ ὁ Ζαχαριάδης μὲ τὸ ψευδώνυμο ΝΙΚΟΛΑΪ ΝΙΚΟΛΑΓΙΕΦ ἐκτοπίζεται—ΠΑΝΤΑ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΗ— τὸ 1962 (μέ ἀφορμὴ τὴν αἴτηση του στὴν ἑλληνικὴ πρεσβεία τῆς Μόσχας γιὰ νὰ μεταβεῖ στὴν Ἑλλάδα ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΚΑΣΤΕΙ ..) στὸ ΣΟΥΡΓΚΟΥΤ τῆς Σιβηρίας, ὀπου ἐργάζεται ὡς Δασάρχης— ἐνῶ ΠΑΝΤΑ ΤΕΛΕΙ ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΓΡΥΠΝΗ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥ̣ΘΗΣΗ ΤΗΣ  KGB (μὲ κρυφὲς κάμερες καὶ μικρὸφωνα ΕΝΤΟΣ τῆς οἰκίας...)

Τὴν περίοδο 1967—1973 ὁ Ζαχαριάδης κάνει πολλὲς ἀπεργίες πείνας ( ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ ΦΥΓΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ)  μέ αἴτημα τὴν ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΚΚΕ καὶ τὴν ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΣΣΔ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΤΑΒΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ γιὰ νὰ δικαστεῖ...

ΟΜΩΣ ΟΙ ΗΓΕΣΙΕΣ   ΚΚΕ ΚΑΙ  ΚΚΣΕ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ  ΡΗΤΑ ΝΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ καὶ κυρίως τὸ νὰ κατεβεῖ στὴν Ἑλλάδα γιὰ νὰ δικαστεῖ ἀπὸ τὴν ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ γιὰ ὅσα ἔγιναν στὸν Ἐμφύλιο..

 Τελος ,τὸ καλοκαῖρι τοῦ 1973 βλέποντας ὁ Ζαχαριάδης τὶς κινὴσεις ἐκδημοκρατισμοῦ τῆς ΧΟΥΝΤΑΣ  τοῦ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ μέ τὴν ἐκθρόνιση τοῦ βασιλιᾶ Κωνσταντίνου , ζητᾶ ἐπιμόνως  ἀπὸ τὴν ΕΣΣΔ νά τοῦ ἐπιτρέψει νὰ γυρίσει στὴν Ἑλλάδα γιὰ νὰ δικαστεῖ.

Ὅμως ἡ Σοβιετικὴ ἡγεσία τοῦ ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ ,

ΚΑΘ’ ΥΠΟΔΕΙΞΙΝ ΠΑΛΙΝ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ , τοῦ τὸ ἀρνεῖται καὶ προσπαθεῖ νὰ βρεῖ κάποιον συμβιβασμὸ μεταξὺ ΦΛΩΡΑΚΗ (ἠγἐτη τοῦ ΚΚΕ ἀπὸ τὸ 1972) καὶ Ζαχαριάδη (ἐστάλη ὁ ΛΟΥΛΕΣ στὸ Σουργκοὺτ γιὰ νὰ ὑποσχεθεῖ —ΨΕΥΔΩΣ—στὸν Ζαχαριἀδη ὀτι θὰ τὸν τοποθετήσουν ὡς σύμβουλο τοῦ Κόμματος...).

Ὡστόσο,  Η ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΑΝΕΝΔΟΤΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ καὶ τελικὰ τὴν 1η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1973 οἱ ἀρχὲς  τοῦ σοβιετικοῦ κράτους  ἀνακοινώνουν ὅτι ὁ Ζαχαριαδης πέθανε ἀπὸ καρδιακὴ προσβολή.

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η 1η ΕΚΔΟΧΗ.

Ὅλα ὅμως ἄλλαξαν τὸ 1990 μέ τὴν πτώση τοῦ Σοβιετικοῦ Καθεστῶτος. 

Τότε μάθαμε ὅτι Ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ ΔΙΑ ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΜΟΥ διαμαρτυρόμενος γιὰ τὴν ἄρνηση τῶν σοβιετικῶν (ΚΑΤΟΠΙΝ ΥΠΟΔΕΙΞΕΩΣ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ) νὰ τοῦ ἐπιτρέψουν τὴν ἐπιστροφὴ στὴν Ἑλλάδα .

Συγκεκρμένα,  ὁ ἀντισυνταγματάρχης τῆς KGB Ἀλεξάντρ Πετρούσιν, μὲ σημείωμά του στὴν ἐφημερίδα «Τιουμένσκι Ἰσβέστια»,  διέψευσε τὴν πρώτη ἐκδοχή τοῦ 1973 λέγοντας ὅτι :

«δὲν πέθανε ἀπὸ καρδιακὴ προσβολὴ ὁ Γενικὸς Γραμματέας τῆς ΚΕ τοῦ ΚΚΕ Νῖκος Ζαχαριάδης – ὅπως ἦταν μέχρι σήμερα γνωστό – ἀλλά αυτοκτόνησε δι' ἀπαγχονισμοῦ, στὸ Σουργκούτ τῆς Σιβηρίας τὴν 1η Αὐγούστου τοῦ 1973, ὅπου καὶ ζοῦσε ἐξόριστος,  μὲ τὸ ὄνομα Νικολάι Νικολάγιεβιτς Νικολάγιεφ» 

(«Ριζοσπάστης», 9 Δεκέμβρη 1990).

Ὑπάρχει  ἐπίσης καὶ μία ἐπιστολὴ Ζαχαριάδη τῆς 26/6/1973 πρὸς τὸ ΚΚΣΕ, καὶ στὸν γυιό του ΙΩΣΗΦ  (γιὰ νὰ τὴν μεταφέρει στὴν μητέρα του ΡΟΥΛΑ ΚΟΥΚΟΥΛΟΥ μετὰ τὴν 1η Αὐγούστου) στὴν ὁποίαν προειδοποιοῦσε ὁτι:

  "ἄν δὲν ἀρθοῦν ὅλα τὰ μέτρα περιορισμοῦ, ἐξορίας, στέρησης ἐλευθερίας μετακίνησης καὶ ἀναχώρησης ἀπὸ τὴν Σοβιετικὴ Ἕνωση κτλ., κτλ.", τότε "τὴν 1η Αὐγούστου 1973, σὰν ἔκφραση ἔσχατης διαμαρτυρίας, θ' ἀφτοκτονήσω". 

Στὸ ἀντίγραφο τοῦ γράμματος πρὸς τὸν γυιό του ΙΩΣΗΦ ὑπῆρχε καὶ τὸ ἑξῆς "στερνόγραφο": 

"Τὸ κουφάρι μου τὸ κληροδοτῶ στοὺς Μπρέζνιεφ, Κολιγιάννη, Φλωράκη καὶ Σία. Χαλάλι τους". 

Μὲ τὴν παράκληση μάλιστα νὰ γίνει γνωστό "στοὺς κληρονόμους τοῦ κουφαριοῦ μονάχα ὕστερα ἀπ' τὴν 1η Αὐγούστου 1973" 

(Π. Ἀνταῖος, "N. Ζαχαριάδης. Θύτης καὶ θῦμα", ἐκδόσεις Φυτράκη, 1991).

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η 2η ΕΚΔΟΧΗ.

Ἀργότερα ἐμφανίστηκε καὶ.μιὰ 3η ἐκδοχή:

αὐτὴ τῆς ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ ΑΠΟ ΤΗΝ  KGB —τῇ προτροπῇ τῆς ἡγεσἰας Φλωράκη—προκειμένου νὰ ἀποτραπεῖ μιὰ  ἐνδεχόμενη κρυφὴ φυγή του στὴν Ἑλλάδα Η ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΕΘΕΤΕ ΣΕ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΤΗΝ ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ (ἡ ὁποία δὲν θὰ μποροῦσε νὰ σταθεῖ, ΖΩΝΤΟΣ ΤΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ)

 Ὡστόσο, γιὰ αύτὴν τὴν 3η ἐκδοχὴ δὲν ὑπάρχουν πηγές παρά μόνο ἡ ἀναφορά τῆς δημοσιογράφου Βέρας Κουζνετσόβα ἡ ὁποία σὲ συνέντευξή της στὴν ἐφημερίδα τῆς «Ἀδέσμευτης Κίνησης Γυναικῶν» (Μάης 1994, σελ.17) εἶπε:

"ἔφερα τὸν Γ. Μαῦρο σὲ ἐπαφὴ μὲ ἁρμόδια πρόσωπα ὅπως τὸν φρουρὸ τοῦ Ζαχαριάδη, τὸν ἰατροδικαστή ποὺ ἔγραψε ψέματα μετὰ ἀπὸ πίεση ὅτι ὁ Νῖκος Ζαχαριάδης πέθανε ἀπὸ τὴν καρδιά του. ΟΤΑΝ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΑ ΜΕ ΤΟΝ ΙΑΤΡΟΔΙΚΑΣΤΗ ΠΑΡΑΔΕΧΤΗΚΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΡΔΙΑΚΗ ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΑΛΛΑ’ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ.".

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η 3η ΕΚΔΟΧΗ.

Ποιὰ ἀπ'ὅλες εἶναι ἡ σωστή;

Φαἰνεται πιὸ ἀποδεκτὴ ἡ 2η ἐκδοχὴ τῆς αύτοκτονίας—ΑΥΤΗΝ ΑΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΚΙ ΕΓΩ—ὅμως μέχρι νὰ ἀνοίξουν ΟΛΑ τὰ ἀπὀρρητα ἀρχεῖα τοῦ ρωσικοῦ κράτους  (καὶ εἰδικῶς ΟΙ ΜΑΓΝΗΤΟΣΚΟΠΗΜΕΝΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ  ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΕΣ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ τῆς KGB ΑΠΟ ΤΙΣ  ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ  ΣΤΗΝ ΟΙΚΙΑ ΤΟΥ)   

ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ  ΒΕΒΑΙΟΙ ......