Ὁ Ἰησοῦς & οἱ Ἕλληνες.
Γράφει τὸ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ : <ἦσαν δέ τινες Ἕλληνες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἵνα προσκυνήσωσιν ἑν τῇ ἑορτῇ . οὓτοι οὖν προσῆλθον Φιλίππῳ...καὶ ἠρώτων αύτὸν λέγοντες ·κύριε θέλομεν τὸν Ἰησοῦν ἰδεῖν...
Ὀ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίνατο ..λέγων· ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου..>{ΙΩ.12, 20‒23}.
[ Μεταφράζω :
ἦταν καὶ κάποιοι Ἕλληνες ἀνάμεσα σὲ αὐτοὺς ποὺ ἀνέβηκαν νὰ προσκυνήσουν στὸν Ναὸ τῆς Ἱερουσαλὴμ κατὰ τὴν ἑορτή τοῦ Πάσχα καὶ άφοῦ πῆγαν στὸν Φίλιππο τὸν παρακάλεσαν νὰ δοῦν τὸν Ἰησοῦ. (Ὅταν ὁ Φίλιππος κι ὁ Ἀνδρέας πληροφόρησαν τὸν Ἰησοῦ περὶ αύτοῦ τοῦ αἰτήματος τῶν Ἑλλήνων) Ἐκεῖνος ἀπάντησε λέγοντας· ἦρθε ἡ ὥρα νὰ δοξαστεῖ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου].
Καταρχὰς νά διευκρινίσω, φιλολογικῶς καὶ ἱστορικῶς,. ὅτι στὴν παροῦσα συνάφεια ἡ λἐξη "ΕΛΛΗΝΕΣ" σημαίνει τοὺς ἐκ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ Ἐθνικοὺς ποὺ εἶχαν ΜΕΤΑΣΤΡΑΦΕΙ ὡς ΠΡΟΣΗΛΥΤΟΙ στὸν Ἰουδαϊσμό (γι αὐτὸ ἄλλωστε καὶ ἀνἐβηκαν στὸν Ναὸ τῆς Ἱερουσαλὴμ γιὰ νὰ προσκυνήσουν γιὰ τὸ Πάσχα).
Ἂν ἦταν ἑλληνόφωνοι Ἑβραῖοι τὸ κείμενο θὰ τοὺς ἀποκαλοῦσε "ΕΛΛΗΝΙΣΤΕΣ".
Τοὺς ἀποκαλεῖ ὅμως "ΕΛΛΗΝΕΣ" γιὰ νὰ δείξει τὴν ἐξ Ἐθνῶν ΚΑΤΑΓΩΓΗ τους (ἐπίσης ἐν προκειμἐνῳ σημασία ἔχουν καὶ τά ΕΛΛΗΝΙΚΑ ὀνόματα τῶν δὺο ,ἐμπλεκομένων στὸ περιστατικό, μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ, ΦΙΛΙΠΠΟΥ καὶ ΑΝΔΡΕΑ).
Ποιὰ εἶναι ἡ σημασἰα τοῦ ἐν λόγῳ κεφαλαίου τοῦ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ;
Τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Εὐαγγελιστὴς ἐξηγεῖ ἐδῶ ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΟ, ἐνῶ οἱ Ἰουδαῖοι ΑΔΥΝΑΤΟΥΣΑΝ νά ἀποδεχθοῦν τὸν Ἰησοῦ ὡς Μεσσία, οἱ "Ἐλληνες— ἐν γένει οἱ Ἐθνικοί—μποροῦσαν νὰ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΝ τὴν Ἀποστολὴ τοῦ Ἰησοῦ.
Καὶ ἰδοὺ γιατί·
Γιὰ τοὺς ΙΟΥΔΑΙΟΥΣ ἦταν ἀκατανόητος ὁ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΣΙΑ καθότι "κατὰ τὰς Γραφάς" τὸ κὺριο χαρακτηριστικὸ τοῦ Μεσσία ἦταν ἡ ΑΙΩΝΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑ {=ἡμεῖς ἠκούσαμεν ἐκ τοῦ νόμου ὅτι ὁ Χριστὸς μένει εἰς τὸν αἰῶνα—ΙΩ.10,34}, δεδομένου ὅτι τὰ λεγόμενα μεσσιανικὰ ἐδάφια τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης πχ ὁ.ΗΣΑΪΑΣ 53 (περὶ Παθῶν τοῦ Δούλου τοῦ Θεοῦ) ἢ ὁ ΨΑΛΜΟΣ 21, οἱ Ἑβραῖοι τὰ ἑρμήνευαν ἀποδίδοντας τα στὴν ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ μορφὴ τοῦ ΛΑΟΥ ΙΣΡΑΗΛ κι ὄχι σὲ ἕνα ΑΤΟΜΟ (τὸ ἴδιο ἴσχυε καὶ γιὰ τὸν ΥΙΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥ τοῦ ΔΑΝΙΗΛ).
Αὐτὸ λοιπὸν ποὺ άδυνατοῦσαν νὰ ἀποδεχθοῦν οἱ Ἰουδαῖοι περὶ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ ΜΕΣΣΙΑ, μποροῦσαν νά ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΝ οἱ < Ἕλληνες> λόγῳ τῶν ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΩΝ θρησκειῶν (καὶ ἐν γένει τῶν ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ) ποὺ δίδασκαν ὅτι <ὁ θάνατος ἑνὸς θείου προσώπου ...δήλωνε τὸ ἄνοιγμα τῆς ὁδοῦ πρὸς τὴν μακάρια ἀθανασία> {Σ.ΑΓΟΥΡΙΔΗΣ, ΤΟ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ, τ.1ος, σελ. 549, ἐκδ.Πουρναρᾶ, Θεσ/νίκη, 2005}.
Γιὰ τοῦτο καὶ ὁ Ἰησοῦς ὅταν τοῦ εἶπαν οἱ μαθητές του (μὲ τὰ ἑλληνικὰ ὀνόματα ΦΙΛΙΠΠΟΣ καὶ ΑΝΔΡΕΑΣ) ὅτι ζητοῦσαν νὰ Τὸν δοῦν ΕΛΛΗΝΕΣ ἀπάντησε μὲ τὸ γνωστό <ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξαστῇ ὁ υἰὸς τοῦ ἀνθρώπου> {ΙΩ.10,23}
_______
ΥΓ. τὀ "ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ" Εὐαγγέλιο (ἀπεθυνὸμενο σὲ Ἑβραίους) θεωρεῖ τὸν χριστιανισμὸ ὠς ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ ΤΩΝ ΜΕΣΣΙΑΝΙΚΩΝ ΠΡΟΣΔΟΚΙΩΝ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑΪΣΜΟΥ {=οὐκ ἦλθον καταλῦσαι τὸν Νόμον —δηλ. τὴν Torah —ἀλλὰ πληρῶσαι/ ΜΑΤΘ.5,17, ὅπου τὸ ρῆμα "πληρόω=ῶ" σημαίνει ΕΚΠΛΗΡΩΝΩ} δηλ. ὡς τὴν ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑΪΣΜΟΥ·
αντιθέτως, τό "ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ" Εὐαγγέλιο (ἀπευθυνόμενο σέ Ἐθνικούς) ἀντιλαμβάνεται τὸ κήρυγμα τοῦ Ἰησοῦ ὡς μιὰ ΝΕΑ θρησκεία {=ἐντολήν καινήν —δηλ.ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ—δίδωμι ὑμῖν ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους/ΙΩ. 13, 34}.
