Ἡ ἀλήθεια γιὰ τὴν σύγκρουση Ἀπ.Παύλου καὶ "ἀπὸ Ἰακώβου" Ἰουδαιοχριστιανῶν.
Διάβασα πολλὰ σχετικὰ συγγρἀματα Ἑλλήνων θεολόγων ποὺ ἐξετάζουν σὲ ἀντιπαραβολὴ τὴν "ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ" ἐπιστολὴ τοῦ ΠΑΥΛΟΥ καὶ τὶς "ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ" προσπαθῶντας νὰ ΣΤΡΟΓΓΥΛΕΨΟΥΝ τὰ πράγματα ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΚΡΥΨΟΥΝ ΤΗΝ ΔΙΑΜΑΧΗ μεταξὺ Παύλου καὶ Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων, ΣΥΜΒΙΒΑΖΟΝΤΑΣ ΑΝΤΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΤΑ ΔΥΟ ΚΕΙΜΕΝΑ.
Δυστυχῶς τὰ ἐν λόγῳ συγγράμματα, γράφουν ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΕΣ— καὶ ἰδοὺ γιατί·
1) ἡ "ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ" ἀποτελεῖ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ποὺ ἔγραψε ὁ ΙΔΙΟΣ ὁ Παῦλος νωρὶς περὶ τὸ 55μΧ, ἐνῶ οἱ "ΠΡΑΞΕΙΣ" ἀποτελοῦν ΣΥΛΛΟΓΗ ΠΗΓΩΝ στὴν ὁποἰα ὁ ΕΚΔΟΤΗΣ, γύρω στὸ 90μΧ, ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΝΑ ΣΥΓΚΑΛΥΨΕΙ ΤΗΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ—γι αὐτὸ καὶ πρἐπει νὰ ἐξετάζεται μὲ ΠΡΟΣΟΧΗ ἡ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΩΝ "ΠΡΑΞΕΩΝ" {τὰ ἔχει ἀποδείξει ὅλα αὐτὰ , ἀπὸ τὸν 19ο αἰ. ἡ περίφημη ΣΧΟΛΗ ΤΗΣ ΤΥΒΙΓΓΗΣ}.
2) σὲ ὅλες σχεδὸν τίς (ΓΝΗΣΙΕΣ) ἐπιστολὲς τοῦ Παύλου γίνεται ὁρατὸς ὁ ΠΟΛΕΜΟΣ ποὺ δέχτηκε ἀπὸ τοὺς Ἰουδαιοχριστιανοὺς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἱερουσαλὴμ τὴν ὁποίαν διοικοῦσε ὁ ΑΔΕΛΦΟΘΕΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ—μάλιστα στὴν Ἀντιόχεια ἔγινε ΣΧΙΣΜΑ στὴν χριστισνικὴ Ἐκκλησία, μεταξύ τῶν ἐξ Ἰουδαίων χριστιανῶν καὶ τῶν ἐξ Ἐθνῶν, ΟΠΟΥ ΠΑΡΑΣΥΡΘΗΚΕ ΚΙ Ο ΠΕΤΡΟΣ ἀπὸ τοὺς ἀπεσταλμένους τοῦ ΙΑΚΩΒΟΥ.
Γρἀφει ὁ Παῦλος·
< Ὅτε δὲ ἦλθεν Κηφᾶς εἰς ᾽Αντιόχειαν, κατὰ πρόσωπον αὐτῷ ἀντέστην, ὅτι κατεγνωσμένος ἦν. 2.12 πρὸ τοῦ γὰρ ἐλθεῖν τινας ἀπὸ ᾽Ιακώβου μετὰ τῶν ἐθνῶν συνήσθιεν· ὅτε δὲ ἦλθον, ὑπέστελλεν καὶ ἀφώριζεν ἑαυτόν, φοβούμενος τοὺς ἐκ περιτομῆς. 2.13 καὶ συνυπεκρίθησαν αὐτῷ [καὶ] οἱ λοιποὶ ᾽Ιουδαῖοι, ὥστε καὶ Βαρναβᾶς συναπήχθη αὐτῶν τῇ ὑποκρίσει. 2.14 ἀλλ᾽ ὅτε εἶδον ὅτι οὐκ ὀρθοποδοῦσιν πρὸς τὴν ἀλήθειαν τοῦ εὐαγγελίου, εἶπον τῷ Κηφᾷ ἔμπροσθεν πάντων, Εἰ σὺ ᾽Ιουδαῖος ὑπάρχων ἐθνικῶς καὶ οὐχὶ ᾽Ιουδαϊκῶς ζῇς, πῶς τὰ ἔθνη ἀναγκάζεις ᾽Ιουδαΐζειν ;>
[ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Ὁταν ἦρθε ὁ Πέτρος στὴν Ἀντιόχεια, τοῦ ἀντιμίλησα κατὰ πρόσωπο, ἐπειδὴ ἦταν ἀξιοκατάκριτος. Γιατὶ πρὶν ἔρθουν μερικοὶ ἄνθρωποι τοῦ Ἰακώβου, ἔτρωγε στὰ κοινά δεῖπνα μαζὶ μὲ τοὺς ἐθνικούς· ὅταν ὅμως ἦρθαν, ὑποχωροῦσε καὶ διαχώριζε τὴν θέση του, ἐπειδὴ φοβόταν τοὺς Ἰουδαίους. Μαζί του ἄρχισαν νὰ ὑποκρίνονται καὶ οἱ ὑπόλοιποι Ἰουδαῖοι, σὲ σημεῖο ποὺ παρασύρθηκε στὴν υποκρισία τους ἀκόμα κι ὁ Βαρνάβας! Ἐγὼ ὅμως ὅταν εἴδα πὼς δὲν βαδίζουν σύμφωνα μὲ τὴν ἀλήθεια τοῦ εὐαγγελίου, εἶπα στὸν Πέτρο μπροστὰ σ’ ὅλους: «Ἐάν ἐσὺ ποὺ εἶσαι Ίουδαῖος ζεῖς σὰν εθνικός κι ὄχι ὡς πιστὸς στὸ νόμο Ἰουδαῖος, τότε γιατί ἐξαναγκάζεις τοὺς ἐθνικοὺς νὰ ζοῦν σὰν Ἰουδαῖοι;—ΓΑΛ. 2, 11‒14].
Καὶ ἔκτοτε χωρίστηκε ἡ Ἐκκλησία στὴν Ἀντιόχεια στὰ δὺο : στοὺς Ἰουδαιοχριστιανοὺς καὶ στοὺς Ἐξ Ἐθνῶν, ΧΩΡΙΣ ΚΟΙΝΗ ΤΡΑΠΕΖΑ (ὅπως προκύπτει ἁπὸ τὴν ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ τοῦ Παύλου) ἑνῶ ὁ ἴδιος ὁ Παῦλος ἔφυγε ἁπὸ τὴν Ἀντιόχεια καὶ ΔΕΝ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΕΚΕΙ.
3) Ὑπάρχουν ἐπίσης ὑπαινιγμοὶ τοῦ Παύλου ὅτι ΚΙΝΔΥΝΕΥΣΕ ΘΑΝΑΣΙΜΑ ἀπὸ αύτοὺς τοὺς Ἰουδαιοχριστιανοὺς{=κινδύνοις ἐν ψευδαδἐλφοις—Β' ΚΟΡ. 11,26} οἱ ὁποῖοι ΔΕΝ ΤΟΝ ΘΕΩΡΟΥΣΑΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (εἰ ἄλλοις οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος—Α,ΚΟΡ.9,2) καθόσον δὲν ἀνῆκε στούς ΔΩΔΕΚΑ καὶ τὸν ἀκολουθοῦσαν κατὰ πόδας ΥΠΟΝΟΜΕΥΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΟΥ τὸ κήρυγμα του πρὸς τοὺς Ἐθνικούς. Μάλιστα φτάνει στὸ σημεῖο νὰ πεῖ ὁ Παῦλος ὀργισμἐνος γιὰ ὅλους αὐτοὺς πού τὸν ὑπονομεύουν ΝΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΕΥΝΟΥΧΙΣΤΟΥΝ {=ὄφελον καὶ ἀποκόψονται οἱ ἀναστατοῦντες ὑμᾶς—ΓΑΛ.5,12}
4) Οἱ αἰτιάσεις τῶν "ΑΠΟ ΙΑΚΩΒΟΥ" τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἱερουσαλὴμ ἀφοροῦσαν στὸ ὅτι οἱ Ἐθνικοὶ ΠΟΥ ΕΤΡΩΓΑΝ "ΑΚΑΘΑΡΤΕΣ" ΤΡΟΦΕΣ, δὲν μποροῦσαν νὰ καθήσουν ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ μὲ τοὺς ἐξ Ἰουδαίων χριστιανούς. Δηλ.ΟΙ ΕΘΝΙΚΟΙ ΕΠΡΕΠΕ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΙΟΥΔΑΙΟΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ—ὄχι ἀπευθείας ὅπως κήρυττε ὁ Παῦλος.
5) Τελικά, λίγα χρόνια μετά, Πέτρος καὶ Παῦλος βρέθηκαν στὴν Ρώμη, ΟΠΟΥ ΕΚΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΝΩΜΕΝΗ ΜΕ ΕΘΝΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΕΒΡΑΙΟΥΣ μαζὶ ΣΕ ΚΟΙΝΗ ΤΡΑΠΕΖΑ.
Καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώμης ΠΑΡΕΜΕΙΝΕ ΕΝΩΜΕΝΗ καὶ μετὰ τὸν θἀνατο τῶν δύο Κορυφαίων Ἀποστόλων, δίνοντας τὸ παρἀδειγμα τῆς ΕΝΟΤΗΤΑΣ στὶς Ἐκκλησίες τῆς Συρίας καὶ τῆς Παλαιστίνης (ΚΑΙ ΑΥΤΗ (πρἐπει νά) ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ)
ἀλλὰ ὁ Παῦλος ὅταν ἐπισκἐφτηκε τὰ Ἱεροσόλυμα (γιὰ τελευταία φορὰ μεταφέροντας τὴν λογεία) ΣΥΝΕΛΗΦΘΗ κατ'ἐπιταγὴν τῶν Ἰουδαίων, ὡς ΠΡΟΔΟΤΗΣ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑΪΣΜΟΥ—ὥσπου ἐπικαλἐστηκε τὸν Καίσαρα κι ἔτσι βρέθηκε νὰ δικαστεῖ στὴν Ρώμη.
Συνελόντι εἰπεῖν·
διαβάζοντας κάποιος τὶς Ἐπιστολὲς τοῦ Παύλου (καὶ εἰδικῶς τὶς ΔΥΟ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ καὶ τὴν ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ) βλἐπει ΑΝΑΓΛΥΦΑ τὸν πόλεμο ποὺ τοῦ ἔκαναν οἰ "ΑΠΟ ΙΑΚΩΒΟΥ" τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων, ὑπονομεύοντας τὸ ἱεραποστολικό του ἔργο στοὺς Ἐθνικούς, ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΥΝ ΕΠΙΜΕΛΩΣ ΟΙ "ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ".
Αύτὴ εἶναι ἡ καθαρὴ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ἀλήθεια Η ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΓΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ—τὰ ὐπόλοιπα εἶναι ἐξωραϊσμοὶ καὶ ὡραιοποιήεις ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΥΝΙΣΤΟΥΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΑ, ἀλλὰ κατηχητικὴ προπαγάνδα.
