ΠΩΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΕΤΑΙ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΩΣ Η ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΩΝ ΕΔΑΦΙΩΝ.
Ὡς γνωστὸν τὰ Εὐαγγἐλια κυκλοφόρησαν ΑΝΩΝΥΜΩΣ καὶ στὶς ἀρχὲς τοῦ 2ου αἰ. ἀποδόθηκαν στοὺς γνωστοὺς τέσσερεις Εὐαγγελιστές*.
Παρακάτω θὰ δείξω δύο περιπτώσεις ἀπὸ ἀντίστοιχα ἐδάφια τοῦ ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ καὶ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ γιὰ νὰ φανεῖ πῶς διαπιστώνουμε σὲ ποιὰ γλῶσσα ΠΡΩΤΟΤΥΠΩΣ γράφτηκαν τὰ ἐν λόγῳ ἐδάφια.
1) γράφει τὸ ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ ἀναφερόμενο στὴν τὴρηση τῆς ἀργίας τοῦ Σαββἀτου τὴν ρήση τοῦ Ἰησοῦ: <τὸ σάββατον διὰ τὸν ἄνθρωπον ἐγένετο, οὐχ ὁ ἄνθρωπος διὰ τὸ σάββατον, ὥστε κύριος ἐστιν ὁ υιὸς τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ σαββάτου>{ΜΚ.2,27‒28}.
Τὸ παραπἀνω ἀπόσπασμα δέν βγάζει νόημα στὰ ἑλληνικά δεδομένου ὅτι λἐξεις "ἄνθρωπος" καί "υιὸς ἀνθρώπου" στὰ ἑλληνικά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΩΝΥΜΕΣ {ὁπότε πῶς ἐξηγεῖται ὁ συμπερασματικὸς σύνδεσμος "ὥστε";}.
Ὅμως στὰ ΑΡΑΜΑΪΚΑ οἱ λἐξεις "ἄνθρωπος" καί "υιὸς ἀνθρώπου" εἶναι ΣΥΝΩΝΥΜΕΣ ἐκφραζόμενες μὲ τὴν ΙΔΙΑ φράση "BAR-ENASH" ποὺ σημαίνει καί "ἄνθρωπος" καί "υἱὸς ἀνθρώπου". Ἔτσι ἀποκτᾶ νόημα ὅλο τὸ ἐδάφιο
ὡς λογοπαίγιο μὲ τὴν ΔΙΠΛΗ ΣΗΜΑΣΙΑ τῆς λέξης "bar enash".
Συμπέρασμα: τὸ λόγιο πρωτοδιατυπώθηκε ΑΡΑΜΑΪΚΑ καὶ τὸ ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ τὸ ἀπέδωσε ἀργότερα ἑλληνιστί.
2)τὸ ἀντίθετο συμβαίνει μὲ τὸ παρακάτω ἐδάφιο τοῦ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ τὸ ἀναφερόμενο στὴν συνάντηση Ἰησοῦ—Νικοδήμου.
Λέει ὁ Ἰησοῦς: <ἐάν τις μὴ γεννηθῇ ΑΝΩΘΕΝ οὐ δύναται ἰδεῖν τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ> {ΙΩ.3,3} καὶ ὁ Νικόδημος καταλαβαίνει τὸ ἐπίρρημα "ΑΝΩΘΕΝ" {=γεννημένος ἄνωθεν} ὡς "ΞΑΝΑ" {=ἀνα‒γεννημένος} ἐκ τῆς ἑλληνικῆς προθἐσεως "ΑΝΑ" λέγοντας : <πῶς δύναται ἄνθρωπος γεννηθῆναι γέρων ὤν...εἰς τὴν κοιλίαν τῆς μητρός αύτοῦ ΔΕΥΤΕΡΟΝ εἰσελθεῖν..> {ΙΩ.3,4}.
Ὅμως στὰ ἀραμαϊκὰ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΕΤΟΙΑ ΣΥΝΩΝΥΜΙΑ μεταξὺ τοῦ " ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΥ ΑΝΩΘΕΝ" καὶ τοῦ "ΑΝΑ—ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΥ".
Ὑπάρχει ὅμως στὰ ἑλληνικὰ λὸγῳ τῆς προθέσεως "ἀνά" ποὺ σημαίνει καί "πάνω" {=ἀναβαίνω} καί "ξανά" {=ἀναβίωσις} καὶ πίσω {=ἀναχώρησις} **
Ὁπότε συμπεραίνουμε ὅτι τὸ συγκεκριμένο ἐδάφιο τοῦ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ἐγράφη πρωτοτύπως ἑλληνιστί (ἢ ὅτι ὁ Ἰησοῦς μὶλησε ἐλληνικὰ μὲ τὸν Νικόδημο..)
_______
* οἱ περισσότεροι ΞΕΝΟΙ είδικοὶ ΚΑΙΝΟΔΙΑΘΗΚΟΛΟΓΟΙ (ἐκτὸς μερικῶν Ἑλλήνων συντηρητικῶν θεολόγων) ἀρνοῦνται ὅτι τὰ Εὐαγγέλια ἐγράφησαν ἀπὸ τοὺς ΦΕΡΟΜΕΝΟΥΣ τὸν 2ο αί. ὡς συγγραφεῖς. Καὶ τοῦτο γιὰ σοβαροὺς ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ—ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟΥΣ λὸγους. Πχ. τὸ ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ φαίνεται νὰ ἀγνοεῖ τὴν γεωγραφία τῆς Παλαιστίνης καὶ τὰ ἑβραϊκὰ ἔθιμα ἢ τὸ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ μὲ τὰ ἐκλεπτυσμένα ἀλεξανδρινὰ ἑλληνικά, δὲν μπορεῖ νὰ γράφτηκε ἀπὸ τὸν ἀγράμματο ψαρᾶ τῆς Γαλιλαίας ΙΩΑΝΝΗ υἰὸ τοῦ Ζεβεδαίου τὸν ὁποῖον οἱ ΠΡΑΞΕΙΣ χαρακτηρίζουν ὡς ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΟ & ἁπλοϊκό {=ἄνθρωποι ἀγράμματοι είσὶ καὶ ἰδιῶται—ΠΡ.4,13}.
** ἀπὸ τὴν πρόθεση "ἀνά" προέρχεται τὸ ἐπίρρημα "ΑΝΩ" (Ἡ κατάληξη ‒ω προῆλθε κατ’ἀναλογίαν ἂλλων ἐπιρρημάτων πχ. οὕτω, κάτω κλπ).