ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΟΤΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΓΝΩΡΙΖΕ & ΜΙΛΟΥΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ.
Καταρχὰς τὸ βέβαιον εἶναι ὅτι ὁ Ἰησοῦς μιλοῦσε τὴν γλῶσσα τῶν Ἑβραίων τῆς ἐποχῆς Του ποὺ ἦταν τὰ ΑΡΑΜΑΪΚΑ καὶ αύτὸ φαίνεται σὲ πολλὰ πρωτότυπα λόγια Του ποὺ σώθηκαν σὲ αύτὴν τὴν γλῶσσα, ὅπως τὸ ΤΑΛΙΘΑ ΚΟΥΜΙ (Μκ.5,41) ) τὸ ΕΦΦΑΘΑ (Μκ.7,34 ) , τὸ ΗΛΙ, ΗΛΙ ΛΑΜΑ ΣΑΒΑΧΘΑΝΙ ( Μτ.27,46) κλπ.
Πρἐπει ἐπίσης νὰ γνώριζε καὶ τὴν βιβλικὴ ΕΒΡΑΪΚΗ διότι διάβασε στὴν Συναγωγὴ τὴν περικοπὴ τοῦ ΗΣΑΪΑ ἀπὸ τὸ χειρόγραφο τοῦ ἑβραϊκοῦ βιβλικοῦ πρωτοτὐπου (Λκ.4,17).
Τὸ ἂν γνώριζε καὶ μιλοῦσε τὴν ΕΛΛΗΝΙΚΗ δέν προκύπτει βεβαίως ΑΜΕΣΑ ἀπὸ τὰ Εὐαγγέλια, ὠστόσο μπορεῖ νὰ τὸ συμπεράνει κάποιος μέσῳ τῶν παρακάτω σχυρῶν ἐνδείξεων:
1) ὑπάρχουν λἐξεις στὸ κὴρυγμα τοῦ Ἰησοῦ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΡΑΜΑΪΚΟ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟ, ὅπως: "ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ", "ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ" {=ἠθοποιοὶ οἱ φοροῦντες προσωπεῖα, δηλ.μάσκες , "ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΣ" {=νομικὸς συμπαραστάτης} κλπ
2) ὅταν ζήτησαν νὰ τὸν συναντήσουν ΕΛΛΗΝΕΣ (δηλ. ἐθνικῆς καταγωγῆς προσήλυτοι στὸν Ἰουδαϊσμό) ΔΕΝ ΖΗΤΗΣΕ ΔΙΕΡΜΗΝΕΑ, ἀλλὰ χαρακτήρισε τὴν συνάντηση ὡς προοίμιο τῆς Δόξας Του (Ἰω.12,23)
[Σημασία ἔχουν στὴν συνάφεια αὐτὴ καὶ τὰ ἑλληνικὰ ὀνόματα τῶν Ἀποστόλων —Φίλιππος, Ἀνδρέας—ποὺ μεταφέρουν τὸ αἴτημα τῶν Ἑλλήνων].
3) στὴν συζήτηση μὲ τὸν ΝΙΚΟΔΗΜΟ (Ἰω.3, 3‒4) ἐνῶ ὁ Ἰησοῦς μιλᾶ γιὰ τὴν ΑΝΩΘΕΝ γέννηση , ὁ Νικόδημος τὴν ἀντιλαμβάνεται ὡς ΑΝΑ—ΓΕΝΝΗΣΗ, δηλ. δεύτερη γέννηση, γεγονὸς ποὺ ἀποκαλύπτει (λόγῳ ἀπουσίας ἀραμαϊκοῦ ἀντιστοίχου) ὅτι Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΓΙΝΕ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ, καθότι προϋποθέτει τὶς ΔΥΟ ΣΗΜΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΡΟΘΕΣΗΣ "ἀνά" {=ἄνω & ξανά }
4) παρομοίως ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ Η ΟΠΟΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΕΛΑΒΕ ΧΩΡΑ ΜΕΤΑΞΥ ΙΗΣΟΥ—ΠΙΛΑΤΟΥ δεδομένου ὅτι ἡ ἀλεξανδρινὴ ΚΟΙΝΗ ἦταν—ΗΔΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΔΙΑΔΟΧΩΝ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΔΡΟΥ— ἡ διεθνὴς γλῶσσα τῆς ΑΝΑΤΟΛΗΣ μὲ τὴν ὁποίαν συνεννοοῦντο οἱ ἑτερόγλωσσοι πληθυσμοί, γιὰ τοῦτο καὶ τὰ Εὐαγγέλια γράφτηκαν ΠΡΩΤΟΤΥΠΩΣ στὰ ἑλληνικά.
5) Τέλος, σὲ πολλὰ σημεῖα ποὺ ὁ Ἰησοῦς ἐπικαλεῖται ἐδάφια τῆς ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ χρησιμοποιεῖ τὴν ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΩΝ Ο' καὶ ὄχι τὸ ἑβραϊκὸ πρωτότυπο (ὁμοίως καὶ ὁ ΠΑΥΛΟΣ). Πχ..Μτ.4,4—Μτ,21,16—Λκ.4,18-19)*
Ἐπιμύθιο·
τούτων δοθέντων φαίνεται πιθανώτατο ὁ Ἰησοῦς νὰ γνώριζε καὶ νὰ μιλοῦσε ΕΛΛΗΝΙΚΑ, ὅπως ἂλλωστε πλεῖστοι Ἑβραῖοι τῆς ἐποχῆς Του (βλ.πχ. ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΠΑΥΛΟΥ).
______
* 1) Ματθ. 4:4 (Πειρασμοὶ τοῦ Ἰησοῦ) «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ὁ ἄνθρωπος, ἀλλ' ἐπὶ παντὶ ῥήματι ἐκπορευομένῳ διὰ στόματος Θεοῦ.»
Δευτερονόμιο 8:3 { τὸ ἑβραῖκὸ κείμενο γράφει: "μὲ ὅ,τι ὁ Κύριος προστάζει"}
2) Ματθ. 21:16 ( Τα παιδιά στὸν Ναό)
«Ἐκ στόματος νηπίων καὶ θηλαζόντων κατηρτίσω αἶνον.» Ψαλμός 8:3 (κατά Ο΄).
Στοὺς Ἑβδομήκοντα ὑπάρχει το «κατηρτίσω αἶνον» {=ἑτοίμασες αἶνο — δηλ. ἔπαινο}.. Στὸ ἑβραϊκό ὅμως μιλάει γιὰ "στήριξη δύναμης"
3) Λουκ.4:18-19 .Ὁ Ἰησοῦς στὴ Συναγωγὴ τῆς Ναζαρέτ διαβάζει ἀπὸ τὸν Ἡσαΐα:
«Πνεῦμα Κυρίου ἐπ' ἐμέ κλπ…»
(Ἡσαΐας) 61:1-2. Στὸ ἐβραϊκό κείμενο λείπει ἡ φράση «ἀνάβλεψιν τυφλοῖς», ποὺ ὄμως ὐπάρχει στοὺς Ἐβδομήκοντα καὶ στὸ ἐν λόγῳ ἐδάφιο τοῦ Κατὰ Λουκᾶν.
