Ο ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑ, ΟΥΤΕ ΚΟΜΜΑ—ἀλλὰ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ.
Σκέφτομαι αὐτοὶ οἱ ΦΑΝΑΤΙΚΟΙ ποὺ μᾶς περικυκλώνουν ΑΝ ΖΟΥΣΑΜΕ ΣΕ ΑΛΛΗ ΕΠΟΧΗ, πχ. τὴν ἀρχαία, θὰ ἦταν ΠΑΛΙ τὸ ἴδιο ΦΑΝΑΤΙΚΟΙ, εἴτε στὸ ΔΩΔΕΚΑΘΕΟ (ὁπότε θὰ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΑΝ ΠΑΛΙ ΤΟΝ ΣΩΚΡΑΤΗ ΝΑ ΠΙΕΙ ΤΟ ΚΩΝΕΙΟ) εἲτε στὸν ΓΙΑΧΒΕ (ἂν κστοικοῦσαν στὴν Ἰουδαία, ὁπότε ΠΑΛΙ ΘΑ ΣΤΑΥΡΩΝΑΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ) εἴτε στὴν μεσαωνικὴ Ἐκκλησία (ἄν ζοῦσαν στὸν Μεσαίωνα, ὁπότε ΘΑ ΕΚΑΙΓΑΝ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΣΤΗΝ ΠΥΡΑ) εἴτε ὁππυδήποτε ἀλλοῦ, σὲ ὁποιαδποτε ἐποχή—ΠΑΝΤΟΤΕ βεβαίως φανατικοὶ ΣΤΗΝ ἑκάστοτε ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ (ἢ στὴν ΜΕΛΛΟΥΣΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ κατεστημένη θρησκεία ..).
Τὸ πρόβλημα ξεπερνᾶ τῖς ἐποχές, δὲν εἶναι ἰδεολογικό—εἶναι ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ.