Κρυμμένες ἀλήθειες γιὰ τὸν Ἐλευθέριο Βενιζέλο.

Παρακολούθησα —ἐκ συνηθείας—ἕνα Σεμινάριο στὴν Φιλοσοφικὴ Ἀθηνῶν (Τμῆμα Ἱστορίας)  τοῦ ΕΚΠΑ καὶ μοῦ προξένησε εὐχάριστη ἔκπληξη τὸ γεγονὸς  ὅτι διδάσκονται πιὰ στὸ Πανεπιστήμιο ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ποὺ πρὸ 40 χρόνων ὅταν σπούδαζα ἐγὼ —ἀρχὲς δεκαετίας '80—ΗΤΑΝ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΚΑΠΟΙΟΣ  ΚΑΙ ΝΑ ΤΙΣ  ΨΕΛΛΙΣΕΙ ΑΚΟΜΑ...

 Πρὀκειται γιὰ τὴν σκοτεινὴ πλευρὰ τοῦ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ  ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ καὶ τοῦ βενιζελικοῦ παρακράτους γενικώτερα.

Συγκεκριμένα ἀναφέρομαι στὰ ἀκόλουθα ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ :

1.  τὸν ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ τοῦ  1915  καὶ μεσοῦντος  τοῦ Α'ΠΠ ὁ Βενιζέλος  ἐζήτησε ἀπό τὴν ΑΝΤΑΝΤ νὰ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ  ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ γιὰ νὰ δημιουργήσει Μακεδονικὸ Μἒτωπο κατὰ τῶν ΚΕΝΤΡΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ. 

Γι αύτὸ ὁ Βενιζέλος  ἀπεπἐμφθη ἀπὸ τὸν βασιλιᾶ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ (ὁ ὁποῖος ὑποστήριζε τὴν ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΤΑ τῆς χώρας) καὶ ἔτσι ξεκίνησε ὁ ὀλέθριος ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ.

( Ἡ πρώτη παραίτηση Βενιζέλου εἶχε λάβει χώρα τὸν ΦΕΒ τοῦ 1915 ἐπειδὴ ὁ βασιλιᾶς ἀρνήθηκε νὰ ὑπογράψει διάταγμα μὲ τὸ ὁποῖο θὰ ἀποστέλλονταν ἑλληνικὲς δυνάμεις στὴν ἐκστρατεία τῆς Ἀντὰντ στὴν Καλλίπολη—ἡ ὁποία ὡς γνωστὸν συνετρίβη ἀπὸ τὸν Κεμάλ...)

2.  Ὁ Βενιζέλος μὲ τὴν βοήθεια τῶν ΓΑΛΛΙΚΩΝ ΚΑΤΟΧΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ τοῦ  στρατηγοῦ Σαράιγ δημιούργησε στὴν συμπρωτεύουσα  ΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ  μέ τὸ  περιλάλητο Κίνημα τῆς Ἐθνικῆς Ἀμύνης (ΑΥΓ-1916) ΔΙΑΣΠΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ  ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ ΣΕ ΔΥΟ ΚΟΜΜΑΤΙΑ γεγονὸς ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΤΗΝ ΝΕΩΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ . 

Κι ὅλα αὐτὰ βασιζόμενος στὰ ὅπλα τοῦ ΓΑΛΛΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΚΑΤΟΧΗΣ  ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ,ὀ ὁποῖος ΕΙΧΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΗΔΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΚΤ ΤΟΥ 1915 δηλ. ἕνα μῆνα μετὰ τὴν β’παραίτηση τοῦ Βενιζέλου, ὁ ὁποῖος εἶχε ζητήσει ὅπως προεῖπα τὴν ἀπόβαση τῶν δυνάμεων τῆς Ἀντάντ στὴν πρωτεύουσα τῆς Μακεδονίας...

3. ὅταν τὰ ΓΑΛΛΙΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ ΑΠΟΒΙΒΑΣΤΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΝ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΙΑ  ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ  (ΜΑΪΟΣ—ΙΟΥΝΙΟΣ  1917) καὶ ἐπέστρεψε ὁ Βενιζέλος στὴν ἐξουσία τῶν Ἀθηνῶν  (ΠΑΛΙ ΜΕ ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΩΝ ΓΑΛΛΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΩΝ)  ΕΓΚΑΝΙΑΣΕ ΜΕ ΝΟΜΟ —ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ— ΤΗΝ ΠΟΙΝΗ ΤΟΥ ΕΚΤΟΠΙΣΜΟΥ ΣΕ ΞΕΡΟΝΗΣΙΑ κι ἔστειλε ἐκεῖ ΟΛΟΥΣ  τοὺς βασιλόφρονες  αντιπἀλους του (ΟΛΗ Η ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΕΞΟΡΙΣΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΚΟΡΣΙΚΗ) ἐνῶ ἀνἐστησε τὴν προ‒προηγούμενη (βενιζελική)  Βουλὴ τοῦ ΜΑΪΟΥ 1915 (ὄχι τὴν Βουλὴ τοῦ ΔΕΚ 1915, στὴν ὁποία δὲν εἶχε ἐκπροσώπηση λόγῳ τῆς ΑΠΟΧΗΣ του ἀπὸ τὶς ἐκλογές)  τὴν ὁποίαν  ὁ λαὸς προσφυῶς ὀνόμασε ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ "ΛΑΖΑΡΩΝ".

4. μετὰ τὴν Καταστροφὴ τοῦ 1922  ΚΙ ΕΝΩ ΟΙ ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΟΙ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ ΕΚΤΕΛΕΣΑΝ ΣΤΟΥ ΓΟΥΔΗ ΟΛΗΝ ΤΗΝ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΒΟΗΤΗ "ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΕΞΙ"  ὁ Βενιζέλος ἀπὸ τὸ ἐξωτερικὸ προέτρεπε τοὺς βενιζελικοὺς ἀξιωματικοὺς  νὰ ΚΑΘΑΡΙΣΟΥΝ ΤΟ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΒΕΝΙΖΕΛΙΚΟΥΣ  καὶ νὰ προχωρήσουν σέ  Κινήματα ὅποτε ὁ λαὸς ψηφίζει ὑπέρ τῶν βασιλοφρόνων . 

Ἐτσι ἡ  Α' ΑΒΑΣΙΛΕΥΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΗΡΥΧΤΗΚΕ ΤΟ 1924 ΜΕ ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΩΝ ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΩΝ  ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ (βλ κινήματα Πλαστήρα, Πάγκαλου κλπ) ΕΝΩ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΕΓΙΝΕ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ καὶ τὸ"Δημοκρατικό"  Σύνταγμα ψηφίστηκε πολὺ καιρὸ μετά (1927).

5. τὸ 1933 ὅταν ὁ Βενιζέλος ΕΧΑΣΕ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ προέτρεψε τοὺς βενιζελικούς ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥΣ νὰ κάνουν ΚΙΝΗΜΑ γιὰ νὰ μὴν ἐπιστρέψει ὁ Βασιλιᾶς (βλ παρακάτω ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟ ΚΙΝΗΜΑ ΠΛΑΣΤΗΡΑ) καὶ ὅταν εἶδε ὃτι οἱ ἀξιωματικοὶ του ἀπέτυχαν, ΗΓΗΘΗΚΕ  Ο ΙΔΙΟΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ 1935  καὶ ὅταν ἀπέτυχε κι αὐτὸς ,τότε ΓΥΡΕΨΕ ΑΣΥΛΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΟΥΣΣΟΛΙΝΙ καταφεύγοντας στὴν ἰταλοκρατούμενη ΛΕΡΟ.

[ ΠΑΡΕΚΒΑΣΗ :

Βεβαίως καὶ οἱ βασιλόφρονες ἀντίπαλοι τοῦ Βενιζέλου δὲν ἔμειναν μέ σταυρωμένα χέρια.

 Ἤδη ἕνα χρόνο  περίπου μετὰ τὴν κατάληψη τῆς Θεσσαλονίκης ἀπὸ τὸν ΣΑΡΑΪΓ (ΟΚΤ 1915) —δηλ. ΤΗΝ ΝΤΕ ΦΑΚΤΟ ΕΙΣΟΔΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ—παραχώρησαν τὴν Ἀνατ.Μακεδονία στὶς Γερμανικὲς Δυνάμεις (ΑΥΓ 1916).  Καὶ μετὰ τὸ κίνημα τοῦ 1933 ἐγινε ἡ δεύτερη δολοφονικὴ ἀπόπειρα κατὰ τοῦ Βενιζέλου —ἡ πρώτη εἶχε γίνει στὴν Λυὼν τὸ 1920 καὶ αἰτία ἦταν Η ΑΠΟΛΥΣΗ ΚΑΙ Η ΕΚΤΟΠΙΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΕΝΙΖΕΛΟ  ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΤΙΒΕΝΙΖΕΛΙΚΩΝ]. 

Γνωρίζω ὅτι ἡ ἀλήθεια ἐνοχλεῖ τοὺς ΟΡΘΙΩΣ ΚΟΙΜΩΜΕΝΟΥΣ,  ἀλλὰ  ἐπίσης τελῶ ἐν γνώσει   ὅτι ἡ ἱστορικὴ ἀλήθεια ἔχει τὴν συνήθεια στὸ τέλος νὰ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ὁλόκληρη. 

Τὸ κλασσικὸ  βιβλίο τοῦ Γ.Δαφνῆ  (βλ. φωτό) γιὰ τὴν Ἑλλάδα τοῦ Μεσοπολέμου εἶναι ὅ,τι πολυτιμὼτερο ὑπάρχει καὶ τὸ πλέον  ἀξιόπιστο γιὰ τὸν Βενιζέλο καὶ τὸν βενιζελισμό ( ὁ ὁποῖος ἀκόμα ρίχνει  mutatis mutandis τὴν σκιὰ του στὴν ΚΡΑΤΟΥΣΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ—ἐλέῳ προπαγάνδας ΠΑΣΟΚ...) καὶ περιγράφει τὴν πᾶσα ἀλήθεια γιὰ τὴν ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΟ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ.

Βεβαίως καὶ ἦταν ΜΕΓΑΣ ΗΓΕΤΗΣ ὁ ἐκ Κρήτης ΕΘΝΑΡΧΗΣ Ἐλευθέριος Βενιζέλος, ὅμως ἡ Ἱστορία ΔΕΝ ἁγιογραφεῖ—λέει τὴν Ἀλήθεια ,καὶ μόνο. 

Ἐτσι πρέπει νὰ εἰπωθεῖ  (καὶ τὰ γράφει ὅλα ὁ ΔΑΦΝΗΣ —ἄν καὶ βενιζελικὸς ὁ ἴδιος) Η ΚΑΘΑΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ὅτι ὁ Βενιζέλος ἐπεδίωκε κατὰ τὸν Μεσοπόλεμο τὴν ἵδρυση ἑνὸς ΜΟΝΟΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ μὲ τὴν στήριξη τοῦ ΣΤΡΑΤΟΥ—ὑπὸ τὴν ἡγεσία του βεβαίως.. 

 Γι αὐτό ,ὅπως προανέφερα, ὅταν τὸ 1932, ἐπὶ Βενιζέλου , ἡ χώρα πτώχευσε καὶ στὶς ἐκλογὲς  τῆς 5/3/1933 νίκησε τὸ ΛΑΪΚΟ ΚΟΜΜΑ τῶν βασιλοφρόνων (ἀργότερα ὀνομάστηκαν "δεξιοί"—τότε οἱ βενιζελικοὶ τοὺς ἀποκαλοῦσαν "μοναρχικούς"),  οἱ βενιζελικοὶ ἀξιωματικοὶ ,τοῦ ΠΛΑΣΤΗΡΑ ΠΡΟΕΞΑΡΧΟΝΤΟΣ, δὲν ἐδέχτηκαν τὸ ἐκλογικὸ ἀποτέλεσμα ΚΑΙ ΕΚΑΝΑΝ ΚΙΝΗΜΑ  τὴν ..ἑπομένη τῶν ἐκλογῶν στὶς  6—3—1933 , μὲ τὴν σιωπηρὴ συγκατάθεση τοῦ Βενιζέλου..

Τὸ πραξικόπημα ὅμως ἐκεῖνο ἀπέτυχε ,λόγῳ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΠΛΑΣΤΗΡΑ (γιὰ νὰ ποῦμε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομα τους) καὶ ὁ Πλαστήρας διέφυγε στὸ ἐξωτερικό. 

Μεσολάβησε ἡ ἀπόπειρα κατὰ τῆς ζωῆς τοῦ Βενιζέλου 6‒6‒1933 καὶ ἐν τέλει Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΗΓΗΘΗΚΕ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΟΣ  ("Ἐπαναστάσεως") τὴν 1η  ΜΑΡΤΙΟΥ 1935  προσπαθῶντας νὰ ἐπαναλάβει ὅ,τι ἒκανε τὸ 1915 δηλ. ΑΠΟΒΑΣΗ ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΙΔΡΥΣΗ ΞΑΝΑ ΚΡΑΤΟΥΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.

 Ὅμως οἱ καιροὶ εἶχαν ἀλλάξει: ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΠΙΑ ΓΑΛΛΟΙ  ΚΑΙ ΞΕΝΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΕΝΙΖΕΛΟ . Ἀπὸ λάθος οἱ κινηματίες τοῦ Στόλου πῆγαν στὴν Κρήτη ἀντὶ στὴ Μακεδονία ,κι ὁ Βενιζέλος γιὰ νὰ ἀποφύγει τὴ σύλληψη κατέφυγε στὰ ἰταλοκρατούμενα Δωδεκάνησα κι ἀπὸ ἐκεῖ τοῦ ἔδωσε ἄσυλο ὁ ΜΟΥΣΣΟΛΙΝΙ στὴν Ἰταλία. .

Θὰ τελειώσω αὐτὰ τὰ ὀλίγα περὶ τῶν ΚΡΥΜΜΕΝΩΝ ΑΛΗΘΕΙΩΝ γιὰ τὸν Βενιζέλο, μὲ τὴν πρόταση τοῦ Πλαστήρα  πρὸς τὸν Κρητικὸ πολιτικό  {ποὺ δείχνει τὴ "δημοκρατική" νοοτροπία  ἀλλὰ καὶ τὴν πολιτικὴν... "ὀξύνοια" τοῦ  "Μαύρου Καβαλλάρη"} τὴν ἑπομένη τῶν ἘΚΛΟΓΩΝ τῆς 5‒3‒1933 , ποὺ νίκησαν οἱ ἀντιβενιζελικοὶ : 

" Χάνουμε τὰς Ἀθήνας—εἶπε ὁ Πλαστήρας στὸν Βενιζέλο—γι αὐτὸ σκέπτομαι νὰ πάω στοὺς συνοικισμοὺς νὰ ἐξεγείρω τοὺς πρόσφυγας καὶ νὰ τοὺς φέρω εἰς τὴν πόλιν νὰ ζητήσουν τὴν ἐγκαθίδρυσιν δικτατορίας. ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΠΟΥ ΧΑΡΙΣ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΠΡΟΟΔΕΥΕΙ"( βλ. Γ. Δαφνῆς, τ.Βʹ, σ.599).