ΟΙ ΑΘΗΝΑΪΚΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΕΠΙ ΚΑΤΟΧΗΣ & ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΔΩΣΙΛΟΓΟΙ.
Ὁ κεντρικὸς πυρῆνας τῆς ἐν Ἑλλάδι ναζιστικῆς προπαγάνδας τὸ 1941 ἢταν τὸ ὅτι ΓΙΑ ΤΑ ΔΕΙΝΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΦΤΑΙΓΕ Η ΚΛΙΚΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Β' ΚΑΙ ΤΟ "ΟΧΙ" ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΑ πού ἔταξαν τὴν χώρα ἐναντίον τοῦ Ἄξονος καὶ ὑπὲρ τῶν Ἄγγλων.
Στό "ΕΛΕΥΘΕΡ̣ΟΝ ΒΗΜΑ" ὀργίασε ὁ ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ πνέοντας μένεα κατὰ τῶν νέων, ἀγοριῶν καὶ κοριτσιῶν, ποὺ ἔδειχναν τὴν συμπαράσταση τους στοὺς αἰχμαλώτους Ἄγγλους κλπ στρατιῶτες , γράφοντας τὴν 3‒6‒1941 τὰ παρακάτω ἐμετικά:
ΓΙΑ ΠΡΟΧΕΙΡΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Τὴν ἁνωτέρω ἄποψη τὴν δέχτηκαν ἀσμένως οἱ ΠΡΩΤΟΙ ΔΩΣΙΛΟΓΟΙ οἱ ὁποῖοι ἦταν οἱ παλιοί ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΟΙ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ (ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ—ΠΑΓΚΑΛΟΣ—ΓΟΝΑΤΑΣ) ἐξαιτίας τοῦ μίσους τους πρὸς τὸν Βασιλιᾶ Γεώργιο Β' καὶ τὸν Μεταξᾶ , ἄρα καὶ πρὸς τοὺς ΑΓΓΛΟΥΣ.
[ΠΑΡΕΚΒΑΣΗ : προπερνῶ τὸ γεγονὸς ὁτι ἡ ἐν λόγῳ ἄποψη ΕΙΝΑΙ ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΗ διότι Η ΙΤΑΛΙΑ ΗΤΑΝ ΠΟΥ ΕΠΙΤΕΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΟ, ἑνῶ ὁ Μεταξᾶς ἔκανε ὅ,τι μποροῦσε γιὰ νὰ μὴν προκαλέσει τὸν Ἄξονα].
Παρακάτω θὰ παρουσιἀσω τρία στοιχεῖα ἐκ τῶν πρώτων δωσιλόγων, μέ τὴν ἀκόλουθη σειρά·
α) ἡ ἐπιστολὴ Πλαστήρα κατὰ τοῦ ΟΧΙ,
β) ἡ συνεργασία τῶν ἀθηναϊκῶν ἐφημερίδων μέ τοὺς Κατακτητές καὶ γ) τὰ πὺρινα φιλοχιτλερικὰ ἄρθρα δύο γνωστῶν μεγαλοδημοσιογράφων καὶ πνευματικῶν ἀνθρώπων.
Δέν θά κἀνω λόγο γιὰ γνωστοὺς φιλογερμανοὺς ἢ ναζιστὲς ὅπως τὸν ΙΩΑΝΝΗ ΒΟΥΛΠΙΩΤΗ ἤ τὴν ΣΙΤΣΑ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ οἱ ὁποῖοι δέν ἀρνήθηκαν τὴν φιλογερμανική τοποθἐτηση τους καὶ ἀνἐλαβαν τὴν εύθύνη τῆς ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗΣ στάσης τους κατὰ τὴν Κατοχή.
1. Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΛΑΣΤΗΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ "ΟΧΙ"
Τὸ 1945 ὄταν πρωθυπουργὸς τῆς χώρας ἦταν ὁ Στρατηγὸς Ν. Πλαστήρας—λίγους μῆνες μετὰ
τὰ "Δεκεμβριανά" & τὴν "Βάρκιζα"—ἡ ἐφημερίδα "ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΙΜΑ" (5/4/1945) δημοσίευσε Ἐπιστολὴ τῆς 16ης ΙΟΥΛΙΟΥ 1941 τοῦ "Μαύρου Καβαλλάρη" ἀπὸ τὴν Νίκαια τῆς Γαλλίας( ὅπου βρισκόταν αὐτοεξόριστος καὶ φυγόδικος λόγῳ τοῦ Κινήματος τοῦ 1935) πρὸς τὸν Π.Μεταξᾶ ΠΡΕΣΒΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΟ ΒΙΣΥ (ὅπου εἶχε τὴν ἕδρα της ἡ φιλοναζιστικὴ γαλλικὴ κυβέρνηση τοῦ Πεταίν) στὴν ὁποία, μεταξύ ἄλλων, ὁ στρατηγὸς ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ ἔγραφε τὰ ἀκόλουθα :
<Ο ΑΝΙΣΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕ ΜΙΑΝ ΜΕΓΑΛΗΝ ΔΥΝΑΜΙΝ ΟΠΩΣ Η ΙΤΑΛΙΑ ΠΡΟΕΚΛΗΘΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΔΕΞΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΤΗΣ 4ης ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ.
ΠΑΡΑ ΤΑΣ ΤΟΠΙΚΑΣ ΝΙΚΑΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑΝ ΠΡΟΗΣΘΑΝΟΜΗΝ ΤΑΣ ΟΛΕΘΡΙΑΣ ΣΥΝΕΠΕΙΑΣ ΜΙΑΣ ΑΣΤΟΧΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟ ΠΑΝΤΟΣ ΕΚ ΤΗΣ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑΣ ΙΚΑΝΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΩΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ.
ΠΕΡΙ ΤΑ ΤΕΛΗ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1940 ΕΙΧΟΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΘΕΙ ΟΤΙ ΥΠΗΡΧΕΝ ΕΔΑΦΟΣ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΕΩΣ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΣΟΛΑΒΗΣΙΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ.
ΕΚΑΜΑ Ο,ΤΙ ΗΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΙΝ ΤΑΥΤΗΝ ΟΠΩΣ ΕΠΩΦΕΛΗΘΕΙ Η ΕΛΛΑΣ ΤΗΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ.ΠΡΟΣΕΚΡΟΥΣΑ ΟΜΩΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΧΘΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΜΕΤΑΞΑ..>
(Πηγή : Σ.ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ, ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, τ.4, σελ.38 κ.ε.)
Ἐκ τοῦ ὅλου κειμένου φαίνεται ὅτι ὁ Πλαστήρας
ἦταν, ὄχι μόνον ἐναντίον τοῦ "ΟΧΙ" τοῦ Μεταξᾶ
καὶ τοῦ Ἀγῶνα στὰ Ἀλβανικὰ βουνά ,ἀλλὰ καὶ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ, γράφοντας ἐπίσης τὰ ἑξῆς θλιβερά:
< Η ΑΝΗΚΟΥΣΤΟΣ ΚΟΥΦΟΤΗΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ...ΠΑΡΕΤΕΙΝΕΝ ΑΣΚΟΠΩΣ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟΝ ΔΙΑ ΝΑ ΣΥΝΤΕΛΕΣΘΗ Η ΠΡΑΞΙΣ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗΣ ΕΙΣ ΕΡΕΙΠΙΑ ΤΗΣ ΩΡΑΙΑΣ, ΑΛΛ' ΑΤΥΧΟΥΣ ΝΗΣΟΥ ΚΡΗΤΗΣ...> { ὅ.π.}
Μάλιστα ἀργότερα ,τὸν Σεπτέμβρη τοῦ '41 ὁ "Μαῦρος Καβαλλάρης" ἔστειλε τὸν ἐξ ἀπορρήτων του ΚΟΜΝΗΝΟ ΠΥΡΟΜΑΓΛΟΥ* στὴν Κατοχικὴ Ἑλλάδα γιὰ νὰ ὀργανώσει μιὰ σχεδόν ΦΙΛΟΑΞΟΝΙΚΗ πολιτική ,κομίζοντας ἐπιστολές του (μὶα ἐξ αύτῶν καὶ ἡ ἐπίμαχη πρὸς τὸν πρεσβευτὴ στὸ Βισύ) ἀπογοητεύοντας τὸν Ζέρβα, ὁ ὁποῖος προόριζε τὸν Πλαστήρα ὡς πολιτικὴ κεφαλὴ τοῦ ἀντιστασιακοῦ ΕΔΕΣ..
Ὁ Ν.Ζέρβας ,ὡστόσο, ἀφοῦ ἔπεισε σχετικὰ τὸν Πυρομάγλου, ἔδειχνε ὅπου χρειαζόταν μισὲς ( σὲ ἀκίνδυνα ἀποσπάσματα ) τὶς Ἐπιστολὲς Πλαστήρα ,καὶ τελικὰ κατάφερε καὶ ἵδρυσε τὸν ΕΔΕΣ ἐπικαλούμενος τὸν "Μαῦρο Καβαλλάρη"
παρὰ τὸν ἀπροκάλυπτο ΦΙΛΟΓΕΡΜΑΝΙΣΜΟ τοῦ τελευταίου.. (Βλ Σ.Γρηγοριάδη, Ἱστορ. Συγχ. Ἑλλ.τ.1, σελ .156 κ.ε)
Ἀφορμή γιὰ τὴν έν λόγῳ ἐπιστολὴ Πλαστήρα ἦταν ἡ μὴ ἀνανέωση τοῦ Διαβατηρίου τοῦ Πλαστήρα κατ ἐντολὴν τῆς Κυβ.Μεταξᾶ .
Ἐξ οὗ καὶ ὅλο τὸ μῖσος τοῦ "Μαύρου Καβαλλάρη" κατὰ τοῦ Μεταξᾶ καὶ οἱ κατηγορίες του ὅτι ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΤΟΝ ΜΟΥΣΣΟΛΙΝΙ καὶ ὁδήγησε τὴν Χώρα στὸν ὄλεθρο πολεμῶντας κατὰ τοῦ Ἄξονα !
Τέλος ὁ ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ ἀφήνει νὰ αἰωρεῖται ἡ ἀπειλὴ ὅτι σὲ λίγο θὰ κατέχει ὁ ἴδιος τὴν ἐξουσία —βρισκόμαστε στὸν ΙΟΥΛΙΟ ΤΟΥ 1941—καὶ ἐκεῖνος πιὰ θὰ μοιράζει διαβατήρια..
Γράφει ἀπειλῶντας :"ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΑΝ Η ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΑΣΧΟΛΗΘΩ Ο ΙΔΙΟΣ
ΜΕ ΤΑ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΑ ΟΛΩΝ.." {ὅ.π.}
Ὅλη ἡ ἐπίμαχη ἐπιστολὴ ΠΛΑΣΤΗΡΑ εἶναι μιὰ κατηγορία κατὰ τῆς ΑΓΓΛΟΦΙΛΗΣ —ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ Κυβέρνησης Μεταξᾶ γιὰ τό "ΟΧΙ" ποὺ εἶπε στοὺς Ἰταλούς, ἐνῶ κατηγορεῖ ὡς ΑΣΧΕΤΟΥΣ καὶ τοὺς Στρατιωτικοὺς Ἡγέτες ποὺ οδήγησαν τὴν χώρα στὸ Ἀλβανικὸ Ἔπος , θεωρῶντας τὴν ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ ὡς ...."ΤΟΠΙΚΕΣ ΝΙΚΕΣ" ὀφειλόμενες μόνον στὴν μαχητικότητα τῶν ἁπλῶν στρατιωτῶν..
Βέβαια ἱστορικῶς ἡ θέση αὐτὴ ὑπὲρ τοῦ Ἄξονος τοῦ Πλαστήρα (ὁ ὁποῖος εἶχε αὐτοεξοριστεῖ ὅπως προεῖπα ἐξαιτίας τοῦ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΥ βενιζελικοῦ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΟΣ τὸ 1935 στὴν Νίκαια τῆς Γαλλίας ) ἐξηγεῖται λόγῳ τῶν φανατικῶν ΑΝΤΙΒΑΣΙΛΙΚΩΝ φρονημάτων του ἀπόρροια τῶν πολιτικών παθῶν τοῦ ΕΘΝΙΚΟΥ ΔΙΧΑΣΜΟΥ τῆς ἐποχῆς τοῦ Μεσοπολέμου.
Μισῶντας τοὺς ἀγγλόφιλους βασιλόφρονες καὶ τὸν Βασιλιᾶ Γεώργιο Β', ὁ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΟΣ Πλαστήρας εἶχε" συμπαθήσει" τοὺς Γερμανούς Ναζί , θεωρῶντας πιθανώτατη καὶ τὴν τελικὴ νίκη τους...
Παρόμοιες ΑΝΤΙΒΑΣΙΛΙΚΕΣ—ΑΡΑ ΟΙΟΝΕΙ ΦΙΛΟΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ— θέσεις μὲ αὐτὲς τοῦ Πλαστήρα, εἶχαν καὶ οἱ ἀλλοι γνωστοὶ ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΟΙ "δημοκρατικοί" καὶ ἀντιβασιλικοὶ Ἀξιωματικοί ὅπως πχ ο ΓΟΝΑΤΑΣ κι ο ΠΑΓΚΑΛΟΣ, οἱ ὁποῖοι ὑπῆρξαν καὶ οἱ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΕΜΠΝΕΥΣΤΕΣ ΤΗΣ ΙΔΡΥΣΗΣ ΤΩΝ ΤΑΓΜΑΤΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ,
ΤΑ ΟΠΟΙΑ (πέραν τοῦ ἐγγενοῦς καὶ ἐμφανοῦς ἀντικομμουνιστικοῦ προσανατολισμοῦ τους)
ΩΣ ΠΡΩΤΙΣΤΟ καὶ ΚΡΥΦΟ ΣΚΟΠΟ** τους ΕΙΧΑΝ ΤΗΝ ΠΑΡΕΜΠΟΔΙΣΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Β', γεγονὸς βεβαίως ποὺ ἀποσιωπήθηκε ἀπὸ τοὺς ἱστορικοὺς τῆς βενιζελογενοῦς , λεγόμενης "δημοκρατικῆς"παράταξης ποὺ κυριάρχησαν μετὰ τὴν Χούντα στὴν ἑλληνικὴ ἱστοριογραφία...
Θὰ ὁλοκληρώσω μὲ τὸ ἑξῆς·
σκἐπτομαι , ἂν εἶχε πετύχει τὸ Κίνημα τοῦ 1935 καί ἀντὶ τῆς ΑΓΓΛΟΦΙΛΗΣ μεταξικῆς , βασιλικῆς δικτατορίας τῆς 4ης Αὐγούστου 1936, κυβερνοῦσε τὸ 1940 ἡ βενιζελική "δημοκρατική" κυβέρνηση τῶν Πλαστήρα, Γονατᾶ κλπ, ΠΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΤΟ "ΝΑΙ" ΠΟΥ ΘΑ ΕΛΕΓΑΝ ΣΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΟΥΣΣΟΛΙΝΙ { τὸν ὁποῖον ΘΑΥΜΑΖΑΝ ἂλλωστε ὡς σπουδαῖο ἡγέτη·—μἀλιστα ὁ ἀμετροεπὴς Καζαντζάκης τὸν ἀποκαλεῖ "ἀρσενικὸ Βενιζέλο" !!} ἢ μήπως θὰ εἶχε συμβεῖ τὸ ἀκόμα χειρὀτερο, θὰ εἶχαν συμμαχήσει μὲ τὶς δυνάμεις τοῦ Ἄξονα ;
______
* Τὸν ΑΠΡΙΛΙΟ τοῦ 1941 ὁ Πλαστήρας στἐλνει ἐπιστολὴ στὸν συνεργἀτη του Κ.ΠΥΡΟΜΑΓΛΟΥ ὅπου μεταξὺ ἄλλων ἀναφέρει καὶ τὰ ἀκόλουθα:
<Εἶμαι τῆς γνώμης ὅτι πρέπει νὰ γίνῃ κυβέρνηση φιλογερμανικὴ γιὰ νὰ καταστήσωμεν ὀλιγώτερον ὀδυνηρὰν τὴν ἦτταν.Αὐτὸ πρέπει νὰ γίνῃ καὶ ἂν ἀκόμη θὰ ἠξεύραμε ὅτι ὁ πόλεμος θὰ τελείωνε καὶ μετὰ τινάς μόνον μῆνας μὲ τελείαν ἦτταν τοῦ ἄξονος (ὅπερ απίθανον).
Πολλοὺς χαιρετισμοὺς στὸ ζεῦγος Σαβίνη.Σοῦ εὔχομαι καλὸ ταξίδι καὶ καλὴν ἀντάμωσιν.
Μὲ πολλὴν ἀγάπην
Ν. Πλάστήρας>
ΣΗΜ: Η ἐπιστολὴ αὐτὴ βρέθηκε τυχαῖα στὸ ἀρχεῖο τοῦ στρατηγοῦ Ναπολέοντα Ζέρβα καὶ δημοσιεύθηκε στὴν ἐφημερίδα «Καθημερινή» στίς 14/9/1997 καὶ φυλάσσεται σήμερα στό ΕΛΙΑ (Ἑλληνικὸ Λογοτεχνικὸ καὶ Ἱστορικὸ Ἀρχεῖο).
**Μαζάουερ, Μάρκ (1994). Στὴν Ἑλλάδα τοῦ Χίτλερ. Ἀθήνα: Ἀλεξάνδρεια, σελ.352
__________________________
ΥΓ. Ολόκληρη η επίμαχη επιστολή Πλαστηρα υπάρχει ,οπως προαναφέραμε,
στην "ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ "
ΤΟΥ ΣΟΛΩΝΑ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗ (τ.4 , σελ.38 κ.εξ)
Ἡ δημοσίευση τῆς Ἐπιστολῆς εἶχε ὡς συνέπεια τὴν Πτώση τῆς Κυβερνησης Πλαστήρα στις 7/4/1945 μὲ κατηγορίες ..δωσιλογισμού. Πολλοί εἶπαν τότε ὅτι ἡ Ἐπιστολή (ποὺ εῑ̓χε "φτάσει" στὰ χέρια τῶν Ἄγγλων μέσῳ πιθανῶς κύκλων τοῦ Ζερβα ) δόθηκε ἀπὸ αὐτοὺς στὶς Ἐφημερίδες μὲ στόχο τὴν Πτώση ἀκριβῶς τοῦ Πλαστήραποὺ δὲν ἦταν "ὑπάκουος" τὸ '45
στὴν Ἀγγλικὴ πολιτικὴ ἡ ὁποία ἐπεδίωκε τότε περιορισμὸ τῆς ΡΩΣΙΚΗΣ (μέσῳ ΚΚΕ) ἐπιρροῆς στῆν Ἑλλάδα.
ΥΓ 2 .Ἡ ἐφημ."ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΙΜΑ" πρωτοκυκλοφόρησε τὴν 1-6-1942 ὡς ὄργανο τῆς ομώνυμης ἀντιστασιακῆς ὀργάνωσης ποὺ ἀνῆκε στὴν Ἐθνικόφρονα Παράταξη. Ἱδρυτὲς ἦταν οἱ Λ.ΠΗΝΙΑΤΟΓΛΟΥ (ποὺ πέθανε αἰφνίδια στὶς 10/12/1945) , Κ.ΒΟΒΟΛΙΝΗΣ καὶ Ι.ΜΗΛΙΟΣ.
Μετὰ τὴν ἀπελευθέρωση συνέχισε τὴν ἔκδοση της ὥς τὸ 1946 ποὺ καταδικάστηκε γιὰ ἐξύβριση τοῦ..Στάλιν.Τὸ 1947-48 ἐπανακυκλοφόρησε γιὰ λίγο καὶ ἔκλεισε ὁριστικὰ τὸν ΙΟΥΝΙΟ 1948.
Τὸ Ἀρχεῖο της διατηρεῖται σήμερα στὸ Μουσεῖο Μπενάκη.
_________________________________________________
2. ΤΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΛΑΜΠΡΑΚΗ ΚΑΙ Ο ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ.
Μὲ τὴν εἴσοδο τῶν Γερμανῶν στὴν Ἑλλάδα τὸ Συγκρότημα τοῦ Δημητρίου Λαμπράκη {ἐφημ."ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΒΗΜΑ", "ΑΘΗΝΑΪΚΑ ΝΕΑ"} ἀκολούθησε φιλοναζιστικὴ πολιτικὴ (ὅπως ἄλλωστε ΟΛΟΣ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ , πλὴν τῶν ἐφημερίδων τοῦ "ΑΣΥΡΜΑΤΟΥ" καὶ τοῦ "ΕΘΝΟΥΣ" ποὺ ἔκλεισαν..)
Ἡ κεντρικὴ προπαγάνδα ἑν Ἑλλάδι τῶν Ναζί (καὶ τῆς Κατοχικῆς Κυβέρνησης ) ἑστιάζοταν —ὅπως προανἐφερα —στὸ ὅτι γιὰ τὰ δεινὰ τῆς χώρας ἔφταιγε ὁ Βασιλιᾶς καὶ τὸ ΑΓΓΛΟΦΙΛΟ Καθεστὼς τῆς 4ης ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ τοῦ ΜΕΤΑΞΑ οἱ ὁποῖοι μὲ τὸ "ΟΧΙ" κατὰ τοῦ Μουσσολίνι, ἀντιτάχθηκαν στὶς δυνάμεις τοῦ Ἄξονα, ἐξυπηρετῶντας τὰ συμφέροντα τῶν Ἄγγλων (βλ. κεντρικὸ ἄρθρο τῶν "Ἀθηναϊκῶν Νέων" στὴν φωτό.).
Ὅμως ὁ Δ.Λαμπράκης παλιὸς φίλος τοῦ ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ καὶ φερἐφωνο κατὰ τὸν Μεσοπόλεμο τοῦ ΒΕΝΙΖΕΛΙΣΜΟΥ (οἱ ἐφημερίδες του πρωτοεκδόθηκαν τὸ 1922) ἦταν ἐξαιρετικὰ εύφυὴς γιὰ νὰ ἐκτεθεῖ ΕΥΘΕΩΣ ὁ ἲδιος ὠς φιλοναζί, ἀλλὰ καὶ ἄριστος ΕΜΠΟΡΟΣ...
Ἔτσι παρἐδωσε τὴν κυριότητα τῶν ἐφημερίδων του σὲ τριμελῆ ἐπιτροπὴ ἀποτελούμενη ἀπὸ τοὺς ἔμπιστους του δημοσιογράφους Γεώργιο ΣΥΡΙΩΤΗ (διευθυντὴ τοῦ "ΒΗΜΑΤΟΣ" μεταπολεμικά) Ἄλκη ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟ καὶ Ἰορδάνη ΤΣΑΡΤΙΛΗ, ὥστε αὐτοὶ νὰ προβοῦν σὲ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟ μὲ τὴν γερμανικὴ ἑταιρεία "MUNDUS" (ὑπαγομένη στὸ ὑπουργεῖο Προπαγάνδας δηλ. ὑπὸ τὴν ἐποπτεία τοῦ ΓΚΑΙΜΠΕΛΣ) καὶ ΝΑ ΜΗΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΩΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΖΟΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ.
Καὶ πρἀγματι τὸν ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ τοῦ 1941, ὁ συνεταιρισμὸς ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΟΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗ—MUNDUS δημιούργησε τήν <ΕΤΑΙΡΕΙΑΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ "ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΒΗΜΑ" ΑΕ> μὲ ποσοστά 49% τὸ "Συγκρότημα Λαμπράκη" & 51% ἡ "Mundus".
[ΠΑΡΕΚΒΑΣΗ:
Γνωρίζω ἐν προκειμένῳ περισσότερα ἀπὸ ὅσα γράφω :
πχ. γιὰ τὸ τί ΑΠΕΔΩΣΕ οἰκονομικῶς ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΔΗΜ.ΛΑΜΠΡΑΚΗ ὀ συνεταιρισμὸς τοῦ Συγκροτήματος του μέ τὴν ἑταιρεία "MUNDUS" καὶ γιατί ὁ βενιζελικὸς Δημ.Λαμπράκης διέφυγε τὴν ΑΝΟΙΞΗ τοῦ 1944 στὴν Μέση Ἀνατολή, μετατρεπόμενος ἐν μιᾷ νυκτί, σὲ ἀντιστασιακό.
ΟΙ ΑΓΓΛΟΙ ΟΜΩΣ ΤΟΝ ΣΥΝΕΛΑΒΑΝ ΩΣ ΔΩΣΙΛΟΓΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΥΛΑΚΙΣΑΝ —ἴσως γιὰ νὰ τὸν φοβίσουν ἐπειδὴ ἄρχισε τότε νά "ἀλλοιθωρίζει" , ὅπως καὶ ὁ ΜΠΟΔΟΣΑΚΗΣ, πρὸς τοὺς Ἀμερικανούς...].
Μετὰ τὴν Ἀπελευθέρωση ἡ Κοινὴ Γνώμη δεν ξἐχασε τὸν ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΟΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ καὶ ἐπειδὴ ὁ Νὸμος ἔθεσε ὑπὸ ἐκκαθάριση τὶς ἑταιρεῖες ΠΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΗΚΑΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ, τὸ Συγκρότημα δὲν μποροῦσε νὰ κυκλοφορήσει τὶς ἐφημερὶδες του στὸ ἐλεύθερο μεταπολεμικὸ Κράτος.
Γιὰ νὰ μπορέσουν λοιπὸν νὰ ἐπανακυκλοφορήσουν οἱ ἐφημερίδες τοῦ πάλαι ποτε "κεντρώου" (δηλ. βενιζελικοῦ Συγκροτήματος) ὁ Δημ. Λαμπράκης (τῇ προτροπῇ καὶ βοηθείᾳ τοῦ Πρωθυπουργοῦ Ν.ΠΛΑΣΤΗΡΑ) ἂλλαξε τοὺς τίτλους, ἀφαιρῶντας τά ἐπίθετα :
ἔτσι, τὸ "ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΒΗΜΑ" μετατράπηκε σὲ σκέτο "ΒΗΜΑ" καὶ τὰ "ΑΘΗΝΑΪΚΑ ΝΕΑ" ἐγιναν σκὲτα "ΝΕΑ"—καὶ μὲ αύτὸ τὸ κόλπο οἱ δύο ἐφημερίδες ἐπανακυκλοφὀησαν ΥΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ, ἐκφράζοντας ξανὰ τὶς δυνάμεις τοῦ Κέντρου (καὶ ἐν συνεχείᾳ κατὰ τὴν δεκαετία '60, τῆς λεγόμενης ἀνδρεϊκῆς Κεντροαριστερᾶς)
Μὲ μία μικρὴ ὅμως διαφορά: ἀπὸ τὸ 1952 τὸ Συγκρότημα ἔκανε στροφὴ ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους πρὸς τοὺς ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ, γι αύτὸ καὶ στὶς Ἐκλογὲς τοῦ 1952 ὑποστήριξε ἀκραιφνῶς τὸν Παπᾶγο..
28-4-1941
ΠΩΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΕ Ο ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ
ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ
ΣΤΟ ΑΓΓΛΟΦΙΛΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΜΕΤΑΞΑ.
__________________________________________________
3. ΓΝΩΣΤΟΙ ΜΕΓΑΛΟΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ
ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΕΣ ΤΩΝ ΝΑΖΙ.
Στό "ΕΛΕΥΘΕΡ̣ΟΝ ΒΗΜΑ" ὀργίασε ὁ ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ πνέοντας μένεα κατὰ τῶν νέων, ἀγοριῶν καὶ κοριτσιῶν, ποὺ ἔδειχναν τὴν συμπαράσταση τους στοὺς αἰχμαλώτους Ἄγγλους κλπ στρατιῶτες , γράφοντας τὴν 3‒6‒1941 τὰ παρακάτω ἐμετικά:
<πίστεψες ὅτι εἶνε γενναιότης νὰ βρεθῆς μέσα στὸ πλῆθος ,νὰ φωνάξεις ἕνα σκαστό "ζήτω" στοὺς αἰχμαλώτους κι ὕστερα νὰ στρίψης ἀπὸ τὴν πρώτη γωνιὰ τοῦ δρόμου...; Ἡ δειλία στὴν πιὸ ἐλεεινή της μορφή...>
ΚΑΙ: <....τὰ τσουλάκια τοῦ ἀθηναϊκοῦ πεζοδρομίου βλἐπουν αἰχμάλωτο καὶ λιγὼνονται..καὶ ἀποσποῦν ἀπὸ τὸ δημοφιλὲς στηθάκι τους τὸ γαρύφαλλο γιὰ νὰ τὸ ρίξουν σέ ἀνθρώπους ἀτυχήσαντας—τοὺς Βρεττανοὺς αἰχμαλώτους>
Ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ στήν "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" ἡ ὁποία στό κεντρικὸ ἄρθρο τῆς 3-5-1941 μιλᾶ γιὰ "ΘΕΜΕΛΙΟΝ ΦΙΛΙΑΣ" {ἐννοεῖται: ἑλληνογερμανικῆς...} ἐξαιτίας τῆς "ΣΥΜΠΑΘΕΙΑΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ" πού ἐξεδηλώθη μὲ τὴν ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΙΧΜΑΛΩΤΩΝ ἀξιωματικῶν καὶ στρατιωτῶν,ἡ ὁποία "ΕΚΤΙΜΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΛΑΟΝ ΜΕΤ’ΑΛΗΘΟΥΣ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ" σὺμφωνα μὲ τό (ΑΝΥΠΟΓΡΑΦΟ) κείμενο τοῦ ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΗ της, ἐνῶ ἀπὸ τὴν ἄλλη, ὁ πολύς (καὶ μεταπολεμικὰ ἀκαδημαϊκός) ΣΠΥΡΟΣ ΜΕΛΑΣ προτρέπει στὶς 7‒5‒1941 τοὺς Ἐλληνες γιά "ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗ" —κι ὅλα αύτὰ ἐνῶ ΑΚΟΜΑ ΜΑΧΕΤΑΙ Η ΚΡΗΤΗ...
ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΑΡΘΡΟ "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ"
3-5-1941
Θὰ ὁλοκληρώσω αὐτὰ τὰ ὀλίγα μέ τὴν ἑξῆς σημείωση·
δὲν κατηγορῶ τὶς ἐφημερίδες ἐπειδὴ δὲν ἔκλεισαν ἑπὶ Κατοχῆς καὶ τοῦτο διότι ὑπάρχει ἡ πάντα ἡ δικαιολογία τῆς ἐπερχόμενης ΠΕΙΝΑΣ καὶ τῆς ἀνἀγκης γιὰ ΕΠΙΒΙΩΣΗ.
Οὔτε ἀκόμα κατηγορῶ τοὺς ἰδεολόγους ποὺ πίστεψαν τὶς ἐπαγγελίες τοῦ Χίτλερ, ἰδιαίτερα ὅσους πλήρωσαν γι αὐτὸ καθ'οἱονδήποτε τρόπο..
Κατηγορῶ τοὺς μεγαλοσχήμονες ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ποὺ ἀπεδείχθησαν ΧΙΤΛΕΡΙΚΩΤΕΡΟΙ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ, εἰτε γιὰ λόγους ἐμπάθειας κατὰ τοῦ Βασιλιᾶ (ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ) ἢ γιὰ λόγους ἐπαγγελματικῆς ἁνἐλιξης (ΣΠ.ΜΕΛΑΣ) οἱ ὁποῖοι μετὰ τὸν Πὀλεμο, ΑΦΟΥ ΠΡΟΛΑΒΑΝ ΚΙ ΑΛΛΑΞΑΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟ 1944, μεταβλήθηκαν μεταπολεμικά, σὲ μεγάλους δημοκράτες εἴτε τῆς Δεξιᾶς εἴτε τοῦ Κέντρου (εἴτε ἀκόμα καὶ τῆς Ἀριστερᾶς—ὅπως ὁ πατέρας ἑνὸς πρώην, μακαρίτη πιά, πρωθυπουργοῦ...).
ΓΙΑ ΠΡΟΧΕΙΡΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Βλ.ἔργα Δημοσθένη Κούκουνα
