Χριστιανισμός & Μετενσάρκωση.
Τὸ Ὀρφικὸ Κίνημα τοῦ 6ου αἰ.πΧ. εἰσήγαγε γιὰ πρώτη φορὰ στοὺς Ἕλληνες τὴν ἀντίληψη περὶ ΠΡΟΑΙΩΝΙΑΣ—ἄρα θεϊκῆς—Ψυχῆς ἡ ὁποία μετενσαρκοῦται στὴν ὕλη (Ο ΟΜΗΡΟΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ) . Γι αύτὸ καὶ ὁ Πλάτων ἀποκαλεῖ τὸ ὑλικὸ Σῶμα , "ΣΗΜΑ" δηλ φυλακὴ τῆς (αἰώνιας) Ψυχῆς.
[ΣΗΜΕΙΩΣΗ : στὴν ἀρχαιότητα τὰ Νεκροταφεῖα τὰ ἀποκαλοῦσαν "Σήματα", ἐνῶ σήμερα τὰ ἀποκαλοῦμε—χριστιανικῶς—"Κοιμητὴρια"]
(Παρακάμπτω ἐδῶ τὸ ἐρώτημα ΑΝ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΟΥΣΕ ὁ Πλάτων ὅταν ἔγραφε γιὰ μετενσάρκωση ἢ ἁπλῶς προσπαθοῦσε νὰ ἐξηγήσει μυθολογικῶς τὴν ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ παραπέμποντας την σὲ προεμπειρικὲς ἒννοιες 2400 χρόνια πρὶν τὸν Kant..)
Γιὰ τὸν Χριστιανισμὸ ὅμως ΔΕΝ ὑπάρχει μετενσάρκωση γιατὶ κατὰ τὴν ΒΙΒΛΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ τὸ ἀνθρώπινο ΠΡΟΣΩΠΟ πλάστηκε ὠς ἑνιαία ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΗ ὀντότητα (nephesh στὰ ἑβραϊκά, τὸ ὁποῖο μεταφράστηκε ΚΑΚΩΣ στὰ ἑλληνικὰ μέ τὴν ΠΛΑΤΩΝΙΖΟΥΣΑ φράση "ψυχὴ ζῶσα"—ΓΕΝ.2,7).
Ὁπότε ὁ ΚΑΘΕ ἄνθρωπος ἀποτελεῖ ΟΥΣΙΑ σύμφωνα μέ τὸν ὁρισμὸ τοῦ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ , σῶμα καὶ ψυχὴ ΜΑΖΙ ἀχωρίστως—ἐξ οὗ καὶ ἡ χριστιανικὴ προσδοκία γιὰ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΝΕΚΡΩΝ (σωμάτων) καὶ ὂχι γιά (πλατωνική) Ἀθανασία Ψυχῆς.
Τούτων δοθέντων, ὁ ΘΑΝΑΤΟΣ γιὰ τοὺς ὀρφικοπυθαγόρειους καὶ τὸν Πλὰτωνα εἶναι ὁ ὑπέρτατος ΦΙΛΟΣ ὡς ἀπελευθερωτὴς τῆς Ψυχῆς ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς Ὕλης, ἐνῶ γιὰ τὸν Χριστιανισμὸ εἶναι ὁ Ἔσχατος ΕΧΘΡΟΣ γιατὶ διαλύει τὸ ἀνθρώπινο Πρόσωπο χωρίζοντας τὴν ψυχὴ ἀπὸ τὸ σῶμα.
_____
ΥΓ. ὑπάρχουν κάποια ἐδάφια στὰ Εὐαγγέλια ποὺ προβληματίζουν τὸν ἀναγνώστη γιατὶ φαίνεται νὰ ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΟΥΝ τὴν μετενσάρκωση .πχ ὃταν ὁ Ἰησοῦς ἀποκαλεῖ τὸν Βαπτιστὴ ὠς τὸν ἐρχόμενο ΗΛΙΑ καὶ κυρίως στὴν θεραπεία τοῦ ΕΚ ΓΕΝΕΤΗΣ τυφλοῦ ὅταν συζητᾶ μὲ τοὺς Ἀποστόλους γιὰ τὸ ΑΝ ὁ τυφλὸς ἁμάρτησε :
<τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἢ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνα τυφλὸς γεννηθῇ;> {ΙΩ.9, 2}.
Ἀφοῦ εἶναι ΕΚ ΓΕΝΕΤΗΣ τυφλός, πότε ἁμάρτησε; Πρὶν γεννηθεῖ;
Φιλολογικῶς πάντως τὰ ἐν λόγῳ ἐδὰφια ἑρμηνεύονται μὲ βάση παράλληλα τῆς ἑβραϊκῆς γραμματείας τοῦ 1ου αἰ.μΧ. —βλ. πχ . τὶς σχετικὲς ἀντιλήψεις τῶν ΕΣΣΑΙΩΝ καὶ τοῦ ΦΙΛΩΝΟΣ.
