Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΟΔΟ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑΖΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ.
Δὲν εἶναι δυνατὸν βέβαια σὲ μιὰν ἀνἀρτηση νὰ καλυφθεῖ ἕνα τέτοιο θέμα ποὺ ἀπαιτεῖ χιλιάδες σελίδες βιβλιογραφίας, ὠστόσο μποροῦν νά εἰπωθοῦν συνοπτικὰ κάποιες ἱστορικές ἀλήθειες.
Καταρχὰς ἡ κύρια αἰτία τῆς ἀνόδου τῶν ὁλοκληρωτικῶν καθεστώτων φασισμοῦ και ναζισμοῦ στὴν Εὐρώπη τοῦ Μεσοπολέμου εἶναι οἱ ΑΔΙΚΙΕΣ τῆς ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΤΩΝ ΒΕΡΣΑΛΛΙΩΝ (1919) ἡ ὁποία ἁπαιτοῦσε ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΟ ΕΞ ΑΝΑΤΟΛΩΝ (Πολωνία —Δυτικὴ καὶ Ἀνατολικὴ Πρωσσία) ΚΑΙ ΔΥΣΜΩΝ (Ἀλσατία,Λωρραίνη, Ρούρ κλπ) ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ μέ ταυτόχρονο ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΑΦΑΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΜΕΣῼ ΤΩΝ ΥΠΕΡΟΓΚΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΩΝ (μέ τὶς ὁποῖες οἱ Γάλλοι ἔκτισαν τὴν γραμμὴ Μαζινώ..).
Ἡ Γερμανικὴ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΒΑΪΜΑΡΗΣ δὲν μποροῦσε συνεπῶς νὰ ἀνορθώσει τὴν οἰκονομία τῆς Γερμανίας ,ἐξ αἰτίας ἁκριβῶς τῶν ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΩΝ ΤΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΤΩΝ ΒΕΡΣΑΛΛΙΩΝ (πού στὴν πραγματικότητα ἀπαγόρευε τὴν ἀνἀπτυξη βαριᾶς βιομηχανίας ἀπὸ τοὺς Γερμανούς ).
Ταυτοχρόνως τὸ ΝΕΟΠΑΓΕΣ δημοκρατικὸ πολίτευμα στὴν Γερμανία—Η ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ— ἦταν ΔΥΣΚΙΝΗΤΟ καὶ τελικὰ ἀναποτελεσματικὸ ὥστε ὁ γερμανικὸς λαὸς ΠΟΥ ΖΟΥΣΕ ΣΕ ΑΚΡΑΙΑ ΠΕΙΝΑ θεωροῦσε τοὺς δημοκράτες πολιτικοὺς ποὺ εἶχαν ἀποδεχτεῖ τὴν ΕΠΟΝΕΙΔΙΣΤΗ γιά τὴν Γερμανία Συνθἠκη τῶν Βερσαλλιῶν ,ὡς ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΤΟΥΣ.
Σημειωτέον οἱ ΗΠΑ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ΤΗΝ ΣΥΝΘΗΚΗ ,τὴν ὁποία θεωροῦσαν προϊὸν τῆς ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΓΑΛΛΩΝ καὶ πίστευαν ὁτι τελικὰ θὰ ὁδηγοῦσε σὲ ἕναν καινούργιο παγκόσμιο πόλεμο μέσα στὴν ἑπόμενη 20ετία...
Ἀλλὰ καὶ στὴν νικήτρια ΙΤΑΛΙΑ ὑπῆρχαν παράπονα ἐπειδὴ οἱ Ἰταλοὶ εἶχαν ἀδικηθεῖ στὴν μοιρασιὰ ἀπὸ τοὺς Ἀγγλογάλλους..
Ταυτόχρονα τὰ ΝΕΑ ΕΘΝΙΚΑ ΚΡΑΤΗ πού εἶχαν προκύψει μετὰ τὸ τέλος τοῦ Α' Παγκ.Πολέμου ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΟΥΓΓΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΡΩΣΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ (Τσεχία, Οὑγγαρία,Βαλτικὲς χῶρες) διεκδικοῦσαν ΕΘΝΙΚΗ ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ τὴν ὁποία δὲν ἔβλεπαν στὴν ΠΟΛΥΦΩΝΙΑ τῶν δημοκρατικῶν πολιτευμάτων τῶν ὁποἰων ἂλλωστε ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΚΑΜΜΙΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ.
Ἀπὸ τὴν ἂλλη μεριὰ οἱ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΙ ποὺ εἶχαν ἐγκαταστήσει τὸ 1917 τὸ πρῶτο ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ —ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ στὸν κόσμο ΕΙΧΑΝ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ πού ἔθετε τὸν Πατριωτισμὸ σὲ δεύτερη μοῖρα.
Ἰδοὺ τὶ συνέβη λοιπὸν στὴν Εὐρώπη τοῦ Μεσοπολέμου·
Γερμανία, Ἰταλία ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΕΘΝΙΚΑ ΚΡΑΤΗ (Τσεχία, Οὑγγαρία, Βαλτικὲς χῶρες κλπ) ΔΙΑΛΕΞΑΝ ΤΙΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΕΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ βεβαίως μέ παραλλαγὲς καὶ μὲ πρότυπο τὸ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ποὺ ἐγκαθίδρυσε ὁ ΜΟΥΣΣΟΛΙΝΙ στὴν ΙΤΑΛΙΑ τὸ 1922 (μέ τὴν περίφημη Πορεία πρὸς τὴν Ρώμη).
Τά κοινὰ χαρακτηριστικὰ τῶν φασιστικῶν {ἐκ τοῦ fascio =δέσμη} καθεστώτων ἦταν τὰ ἑξῆς :
—ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΩΝ τῶν ὁποἰων ὁ φιλελευθερισμὸς θεωρεῖτο ὅτι ἐξυπηρετοῦσε τὴν ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ (ὁ ὅρος αύτὸς ἀποτελεῖ ἐπινόηση τοῦ Μουσσολίνι...)
—ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ μὲ σκοπὸ τὴν ἀνἀπτυξη τῆς ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ γιὰ νά ἀποφευχθεῖ Ο ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ καὶ ἡ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ ΣΕ ΞΕΝΟΥΣ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ
—στήριξη τῶν ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ καὶ ΑΓΡΟΤΩΝ ποὺ ἀποτελοῦσαν τὸ ΘΕΜΕΛΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ.
Τὸ πρόγραμμα αὐτὸ ἦταν δηλ. ταυτόχρονα καὶ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ* καὶ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ {=ἐθνικοσοσιαλσμός=ΝΑΖΙΣΜΟΣ} σέ ἀντίθεση μέ ἐκεῖνο τῶν Μπολσεβίκων ποὺ ἦταν μὲν σοσιαλιστικὸ ἀλλὰ διεθνιστικὸ
(Ο ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΣΜΟΣ ΕΓΙΝΕ ΕΘΝΙΚΟΣ ΕΠΙ ΣΤΑΛΙΝ ΤΟ 1941 ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ)
Βεβαίως κάθε κράτος εἶχε διαφορετικὴ παραλλαγὴ τοῦ Φασισμοῦ (πχ. ὁ γερμανικὸς ναζισμὸς εἶχε ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ χαρακτηριστικά)
ἀλλὰ ΟΛΑ ΦΡΟΝΤΙΖΑΝ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΙΔΕΑ.
Ἔτσι πχ. Ο ΜΟΥΣΣΟΛΙΝΙ ΚΑΘΙΕΡΩΣΕ ΠΡΩΤΟΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ , τὶς ΔΩΡΕΑΝ ΔΙΑΚΟΠΕΣ, τὶς ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙΣ , τὶς ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ (ἀπὸ τὴν autostrada ἕως τούς σιδηροδρόμους κλπ) ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ 1929 ΦΑΙΝΟΤΑΝ ΟΤΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΛΥΝΕΙ ΤΟΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΕΧΕΙΑΣ ΤΩΝ ΜΑΖΩΝ.
Ἰδιαιτέρως στὴν Γερμανία Ο ΧΙΤΛΕΡ (παρασημοφορηθεὶς ἥρωας τοῦ Α' Παγκ.Πολέμου) ΛΑΤΡΕΥΤΗΚΕ ΩΣ ΘΕΟΣ** ἀπὸ τὸν γερμανικὸ λαὸ ἐπειδὴ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΚΑΙ ΑΝΕΤΡΕΨΕ ΤΗΝ ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΩΝ ΒΕΡΣΑΛΛΙΩΝ καὶ μὲ ἀπελευθερωμένες πιά οἰκονομικὲς δυνάμεις ἔκανε τὸ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΜΕΣΑ ΜΟΝΟ ΣΕ 6 ΧΡΟΝΙΑ (1933—1939) παραλαμβάνοντας μιὰ ΛΙΜΟΚΤΟΝΟΥΣΑ ΓΕΡΜΑΝΙΑ μὲ 60 % ἀνεργία (καὶ μέ φαινόμενα καννιβαλισμοῦ λόγῳ τῆς πείνας...) καὶ παραδίδοντας την ὡς παγκόσμια ὑπερδύναμη καὶ χώρα—πρότυπο μὲ ΜΗΔΕΝΙΚΗ ἀνεργία !!
[ ΠΑΡΕΚΒΑΣΗ :
Βεβαίως ὁ Χίτλερ ΔΕΝ ΕΠΕΔΙΩΚΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ τουλὰχιστον σὲ ἐκείνη τὴν συγκυρία ποὺ ἀνασυγκροτοῦσε τὴν χώρα του (1933-1939).
ΗΘΕΛΕ ΣΕ ΕΥΘΕΤΟ ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΕΠΙΤΕΘΕΙ ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΤΩΝ ΠΕΤΡΕΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΜΠΑΚΟΥ· αύτὸν τὸν ἐνδιέφερε , ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ (ὡς γνωστὸν ἡ Γερμανία δὲν διαθέτει ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ).
Αύτὸ διεῖδαν οἱ Δυτικοὶ καὶ θέλησαν ΝΑ ΣΠΡΩΞΟΥΝ ΤΟΝ ΧΙΤΛΕΡ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ ΠΡΙΝ ΓΙΝΕΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ (φοβούμενοι καὶ τὴν διάδοση τῶν ναζιστικῶν ἰδεῶν στὶς ἀγγλογαλλικὲς ΑΠΟΙΚΙΕΣ )
καὶ πρὸς τοῦτο ἔπεισαν τοὺς ΠΟΛΩΝΟΥΣ νὰ εἶναι άνελαστικοὶ στὸ ζήτημα τῶν γερμανικῶν μειονοτήτων ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΟΥΝ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΝ ΧΙΤΛΕΡ.
Ἔτσι κι ἔγινε.
Ἡ ἀπόδειξη τῆς ΑΝΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ γιὰ Πόλεμο εἶναι τὸ ὅτι ἐνῶ οἱ ΑΓΓΛΟΓΑΛΛΟΙ ΤΟΥ ΚΗΡΥΞΑΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΝ ΣΕΠ ΤΟΥ 1939 (χωρὶς νὰ κάνουν τὸ ἲδιο στοὺς ἐπίσης εἰσβολεῑς κατὰ τῆς Πολωνίας, Σοβιετικούς..) ὠστόσο ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΕΧΘΡΟΠΡΑΞΙΕΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ 7 ΜΗΝΕΣ
ΑΡΓΟΤΕΡΑ ....]
Συμπέρασμα ·
μετά τὴν οἰκονομκὴ κρίση τοῦ 1929 ἔγινε κοινὸς τόπος στὴν Εὐρώπη —ἀκόμη καὶ σέ χῶρες μέ δημοκρατικὴ ἐμπειρία καὶ παράδοση— ἡ ἀντίληψη ὅτι Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΛΟΓῼ ΤΗΣ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΡΓΟΠΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΛΗΨΗ ΤΑΧΕΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΚΑΝΗ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΤΙΣ ΒΑΘΙΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ καὶ οἱ γρήγορες ἀνακάμψεις τῆς φασιστικῆς Ἰταλίας καὶ τῆς ναζιστικῆς Γερμανίας μέσῳ τῶν ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ φἀνηκαν ὡς ἡ μαγικὴ ράβδος ποὺ θὰ λύσει ὀλα τὰ προβλήματα.
ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ ΚΡΑΤΗ ΣΤΟΝ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟ ΕΠΕΛΕΞΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ.
Πῶς χάθηκαν ὅλα αὐτὰ τὰ φασιστικὰ καθεστῶτα;
Μὲ τὸν Β' Παγκόσμιο ΠΟΛΕΜΟ.
Ὅσο ὁ Χίτλερ καταλάμβανε γερμανικὰ ἐδάφη δηλ. περιοχὲς μὲ γερμανικοὺς πληθυσμούς (ΡΟΥΡ—ΣΑΑΡ—ΑΥΣΤΡΙΑ—ΔΥΤΙΚΗ ΤΣΕΧΙΑ /ΣΟΥΔΗΤΙΑ) οἱ Ἀγγλογάλλοι ἔκαναν τὰ στραβὰ μὰτια (τοὺς βόλευε κιὸλας ὁ ἀντιμπολσεβικισμὸς τοῦ ναζισμοῦ) .
ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ ΤΟ 1939 Ο ΧΙΤΛΕΡ ΜΟΙΡΑΣΕ ΤΗΝ ΠΟΛΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΟΣΟΒΙΕΤΙΚΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΡΙΜΠΕΝΤΡΟΠ—ΜΟΛΟΤΩΦ ΟΙ ΔΥΤΙΚΟΙ ΠΑΝΙΚΟΒΛΗΘΗΚΑΝ καὶ κήρυξαν τὸν πόλεμο κατὰ τῆς Γερμανίας. (1—ΣΕΠ—1939) .
Ὡστόσο ὁ κηρυχθεὶς πόλεμος ΑΡΓΗΣΕ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ γεγονὸς ποὺ ἀποδεικνύει ὅτι ὄχι μόνον ὁ Χίτλερ (ὅπως προανέφερα) ἀλλὰ
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΤΟΙΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ
ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΡΡΑΞΗ
(ὁ Χίτλερ , ΑΦΟΥ ΔΙΕΠΙΣΤΩΣΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ ΠΕΔΙΟΝ ΣΥΖΗΤΗΣΕΩΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΥΤΙΚΟΥΣ, ἐπιτέθηκε πρῶτος ἑπτὰ μῆνες μετά, στὶς 9 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1940 ,στὴν ΔΑΝΙΑ καὶ ΝΟΡΒΗΓΙΑ με τὴν Ἐπιχείρηση "Βεζερύμπουνγκ")
Τέλος πάντων, τὸ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ γεγονὸς ποὺ σφράγισε τὸ ΜΕΛΛΟΝ τῶν φασιστικῶν καθεστώτων στὴν Εὐρώπη τοῦ Μεσοπολέμου ἦταν ΤΟ ΚΡΙΣΙΜΟ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ δηλ. Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ποὺ ἄνοιξε ΔΙΜΕΤΩΠΟ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ
(καὶ βεβαίως Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΩΝ ΗΠΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ἐναντίον τοῦ Ἄξονα ΠΟΥ ΠΡΟΕΞΟΦΛΗΣΕ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ—ὅπως ἄλλωστε εἶχε συμβεῖ στὸν Α'ΠΠ...)
Μετὰ τὸν πόλεμο καὶ τὴν νίκη τῶν Συμμάχων τὰ φασιστικὰ καθεστῶτα καταδικάστηκαν καὶ καταργήθηκαν παντοῦ· καὶ στὴν μὲν δυτικὴ Εὐρώπη ἐφαρμόστηκαν φιλελεύθερα δημοκρατικὰ πολιτεύματα ἀγγλικοῦ τύπου, ἐνῶ στὴν κατεχόμενη ἀπὸ τοὺς Σοβιετικοὺς ἀνατολικὴ Εὐρώπη ἐπιβλήθηκαν κομμουνιστικὰ δηλ. ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ καθεστῶτα.
ΗΔΗ ΒΕΒΑΙΩΣ ΕΙΧΕ ΑΡΧΙΣΕΙ Ο ΨΥΧΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΠΡΩΗΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ Δυτικῶν καὶ Σοβιετικῶν...
_____
* ὁ ὅρος "σοσιαλισμὸς" στὸν Μεσοπόλεμο περίπου ταυτιζόταν μὲ αὐτὸ ποὺ λέμε σήμερα "κομμουνισμό".
*" τὰ πλήθη προσκυνοῦσαν ὡς κάτι ἱερὸ τὰ χέρια ὅσων εἶχαν καταφέρει νὰ ἀνταλλάξουν χειραψία μὲ τὸν Χίτλερ !!!
____________
ΥΓ. ὅλα τὰ παραπάνω δείχνουν ὅτι ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΕ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ διότι οἱ ζῶντες στὸν Μεσοπόλεμο ΔΕΝ ΜΠΟΡΙΥΣΑΝ ΝΑ ΞΕΡΟΥΝ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ .
Γι αύτὸ καὶ πρἐπει νὰ κατανοοῦμε λεγόμενα τῶν τότε ζώντων ποὺ σήμερα φαντάζουν ΕΞΩΦΡΕΝΙΚΑ ,ὅπως πχ. ἡ κρίση τοῦ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ γιὰ τὸν ΜΟΥΣΣΟΛΙΝΙ ποὺ τὸν χαρακτήρισε ὡς ...ΑΡΣΕΝΙΚΟ ΒΕΝΙΖΕΛΟ !!
